کتاب انگلیسی «بازنمایی ایران پساانقلاب» با رویکرد نو شرق شناسی رونمایی شد
مراسم رونمایی از کتاب انگلیسی Representing Post-Revolutionary Iran (بازنمایی ایران پساانقلاب) تالیف حسین نظری با رویکرد بررسی روایتهای اسارت، نوشرقشناسی و مقاومت در زندگینوشتهای ایرانی - آمریکایی برگزار شد.
به گزارش خبرگزاری تسنیم و به نقل از روابط عمومی سازمان اسناد و کتابخانه ملی ایران، در ابتدای مراسم، محبوبه شمشیرگرها دبیر نشست و عضو هیات علمی گروه پژوهشهای منابع اسلامشناسی و ایرانشناسی معاونت پژوهش و منابع دیجیتال سازمان اسناد و کتابخانه ملّیایران درباره تجربه مطالعاتی خود در حوزه زندگینوشتها گفت: تاریخچه زندگینگاری در ایران به یک قرن و نیم گذشته برمیگردد و ما از نظر مبانی نظری در این حوزه با فقر نسبی روبهرو هستیم و تا در زمینه مبانی نظری غنی نشویم ورود به عرصه نقد و ارزیابی، سخت است. از این نظر کار آقای نظری ارزشمند است. زندگینوشت، هر نوشتهای است که روایتی واقعگرایانه از زندگی بشر باشد که در یک فرانوع یا اَبَرژانر (ژانر گسترده) گنجانده میشود و میتوان با اختصاصاتی هر یک از زندگینوشتها را دستهبندی کرد.
سخنران زینب قاسمی، عضو هیات علمی گروه مطالعات آمریکای شمالی دانشکده مطالعات جهان دانشگاه تهران ضمن اشاره به این مطلب که این کتاب، روایتی از واقعیتها است؛ گفت: فرهنگ و خاستگاه تمدنی جامعه ایران برای دنیای غرب به درستی تبیین نشده است و خواننده غربی، شناخت لازم و کافی از جامعه ایرانی ندارد و این کتاب روایتی از بازنمایی ایران پس از انقلاب است.
وی تاکید کرد: نویسندگان کتابهای «بدون دخترم هرگز»(1987)، «لولیتاخوانی در تهران»(2003) و «یأسها و امیدها: فراتر از لولیتاخوانی در تهران»(2007) همگی به دنبال قراردادن خواننده غربی مقابل جامعه ایرانی هستند؛ اما این کتاب در بخشهای مختلف و فصول گوناگون خود پاسخهای جامع و شایستهای به نگاه ایرانهراسانه داده است و به خواننده غربی نشان داده که واقعیت جامعه امروز ایران با آنچه در این کتابها به تصویر کشیده شده بسیار متفاوت است.
قاسمی در ادامه اشاره میکند که موضوع کتاب انگلیسی «بازنمایی ایران پساانقلاب»، یک نگاه تئوریک قوی دارد و از ژانر ادبی خاص خود پیروی میکند. این ژانر ادبی روایت اسارت آمریکاییهای سفیدپوست توسط سرخپوستان است که بسیار پرفروش بوده و مولف روایت میکند که چگونه از این ساختار در کتابهای «بدون دخترم هرگز» و «لولیتاخوانی» و نیز از رویکردهای شرقشناسی، نوشرقشناسی و خودشرقشناسی استفاده شده است.
عضو هیئت علمی دانشگاه تهران افزود: خودشرقشناسی تصویری است که یک شرقی به صورت بدبینانه از کشور خودش نقل میکند و روایت را خیلی باورپذیرتر میکند.
وی ادامه داد: نویسنده در فصل اول تحلیل میکند که چقدر این ژانر ادبیات در پیشبرد اهداف سیاسی و توجیه افکار عمومی آمریکا تاثیر داشته است. چون وقتی یک ملت را بتوان منفی نشان داد افکار عمومی را برای حمله نظامی راحتتر میتوان تحت تاثیر قرار داد و در رابطه بین بستر سیاسی، بستر فرهنگی و بازار فروش این نوع کتابها میتواند موفق باشد. در فصل آخر مولف ذکر میکند که این بازنماییها چطور باعت توجیه مداخله سیاسی و نظامی و تحریمهای آمریکا برای افکار عمومی دنیا میشود.
عضو هیات علمی گروه مطالعات آمریکای شمالی دانشکده مطالعات جهان دانشگاه تهراندر ادامه اظهار داشت: این نوع نگاه برای خواننده غربی که برای زندگی نویسی اهمیت بالایی قائل است بهتر مفاهیم ایران امروز را تداعی میکند.
وی در ادامه اظهار داشت:در این کتاب از مقوله شرقشناسی برای بیان مفاهیم استفاده شده است که به نظر من برای خواننده بسیار باورپذیرتر است و این نوع نگاه برای خواننده غربی که برای زندگی نویسی اهمیت بالایی قائل است بهتر مفاهیم ایران امروز را تداعی میکند.
این استاد دانشگاه، بازنمایی کتاب های ضدایرانی در تصمیم سازیهای دولتهای غربی در مواجهه با ایران را مورد بررسی قرار داد و یادآور شد: بازنماییهای غیرواقعی از جامعه ایران سبب میشود تا مداخلات سیاسی و نظامی در کشورها افزایش پیدا کند.
قاسمی به عنوان مدرس دانشگاهی که در زمینه مطالعات آمریکای شمالی پژوهش و تدریس میکند در پایان خاطرنشان کرد: کتاب «بازنمایی ایران پساانقلاب» گامی است در جهت پرکردن خلأ عدم شناخت کافی انگلیسیزبانان از جامعه ایران و معرفی واقعیت های موجود که امید است در این زمینه شاهد آثار فاخر دیگری نیز باشیم.
انتهای پیام/