چگونه جنگ اوکراین ناتو را تغییر داده است؟

به گزارش گره بین الملل خبرگزاری تسنیم، روزنامه "تاگس شاو" آلمان در مطلبی به بررسی تغییراتی که جنگ اوکراین بر ائتلاف نظامی غربی داشته است اشاره کرده و نوشت: این تهاجم برای ناتو تعجب آور نبود. مقدمات برای مقابله با آن در مقر این ائتلاف نظامی در بروکسل انجام شده بود. این بار آنها نمی‌خواستند مانند شش سال قبل و زمانی که روسیه تقریباً در سکوت توانست کریمه را ضمیمه کند و بروکسل بدون انجام کاری به آن نگاه کرد غرق رویدادها شوند.

ماه‌ها قبل از 24 فوریه 2022، ناتو هشدار داده بود که ولادیمیر پوتین، رئیس‌جمهور روسیه، 100000 سرباز را به مرز اوکراین منتقل کرده است. تصاویر ماهواره ای استقرار نیروها را مستند کرد. هنگامی که سربازان روسی هجوم را آغاز کردند تنها چند ساعت طول کشید تا ائتلاف نظامی غرب واکنش نشان دهد .

ینز استولتنبرگ، دبیرکل ناتو گفت: این ائتلاف نظامی در کنار مردم شجاع اوکراین ایستاده است. ما از حاکمیت اوکراین، تمامیت ارضی و حق دفاع از خود برای این کشور حمایت می کنیم. بعد از آن به سرعت مشخص شد که تحویل تسلیحات گسترده به اوکراین صورت خواهد گرفت.

با این حال، به همان سرعت نیز مشخص شد که کمک به اوکراین محدودیت هایی خواهد داشت. اعضای ناتو نمی‌خواهند سربازان خود را به منطقه جنگی اوکراین بفرستند، و نمی‌خواهند هیچ گونه حمایت بی‌قید و شرطی را که کی یف می‌خواهد ارائه کنند؛ مثلاً منطقه پرواز ممنوع از جمله این خواسته ها بود. این امر ( به خواست اوکراین) باید توسط نیروهای ناتو تضمین می شد و تقریباً همه، به جز چند کشور اروپایی شرقی، می ترسیدند که با این اقدام به سرعت تبدیل به یک حزب جنگ شود. استولتنبرگ توضیح داد: ناتو مسئولیت دیگری دارد. مسئولیت این است که درگیری فراتر از اوکراین انجام نشود.

استولتنبرگ همچنین گفت که رنج در اوکراین وحشتناک است، اما او با این حال می گوید که اگر این جنگ به یک درگیری آشکار بین قدرت هسته ای روسیه و ناتو تبدیل شود، چیزی به دست نمی آید. وی می افزاید: سپس ما شاهد رنج بیشتر، مرگ و میر بیشتر و ویرانی بیشتر خواهیم بود.

در ادامه این مطلب آمده است: لحن تنظیم شده و یک استراتژی دوگانه توسط ناتو تدوین شده است. "توبیاس دبیل"، استاد روابط بین‌الملل در دانشگاه دویسبورگ-اسن این گونه تحلیل می کند: ناتو از ابتدا استراتژی‌ای را دنبال کرد که در آن از اوکراین با تسلیحات حمایت می‌کرد، اما در عین حال موضع رهبری غیرجنگی را اتخاذ کرد. به اعتقاد دبیل این استراتژی تا حد زیادی جواب داده است. وی افزود: نه به منطقه پرواز ممنوع، عدم تمایل به تحویل هواپیماهای جنگی، الزام غیررسمی اوکراین برای حمله نکردن به خاک روسیه - همه اینها مهم هستند زیرا در غیر این صورت روسیه تعهد ناتو را به عنوان مداخله فوری در جنگ درک می کند.

در ادامه این مطلب آمده است: این واقعیت که منافع ناتو از همه جهات با منافع اوکراین همخوانی ندارد، در بحث تحویل تانک نیز مشهود است. دولت فدرال آلمان به هیچ وجه در نه گفتن به تحویل تانک های "لئوپارد 2" تنها نیست. برعکس، هیچ کشور عضو ناتو تا کنون نشان نداده است که مایل است تانک های اصلی جنگی به سبک غربی را به اوکراین عرضه کند. نه لندن، نه پاریس و نه واشنگتن چنین چیزی را نمی خواهند.

این روزنامه آلمانی در ادامه نوشت: "ولادیمیر زلنسکی"، رئیس جمهور اوکراین، پیش از کریسمس با آغوش باز مورد استقبال رئیس جمهور آمریکا و همچنین کنگره این کشورقرار گرفت. اما برخی از آنچه در بالای فهرست آرزوهای تسلیحات اوکراینی قرار دارد - برای مثال تانک‌ها و جت‌های جنگنده مدرن - توسط کشور اصلی این ائتلاف نظامی ( آمریکا) که تا کنون بزرگترین اهداکننده به اوکراین است، برآورده نمی‌شوند.

اما اوضاع برای قلمرو شخصی این ائتلاف نظامی متفاوت است. در اینجا مسیرهای همواری در بالاترین سطح ناتو برای رشد گسترده در تسلیح مجدد و تجهیزات تنظیم شده است. تعداد نیروهای واکنش سریع چند برابر شده است - از 40000 به بیش از 300000 سرباز افزایش پیدا کرده است. واحدهای رزمی فعال در شرق این ائتلاف نیز به طور گسترده در حال تقویت هستند.

جو بایدن، رئیس جمهور آمریکا اعلام کرد که حضور ایالات متحده در اروپا را به 100000 سرباز افزایش خواهد داد که این رقم تاریخی است، تا قبل از آن صحبت از پشت کردن به اروپایی ها و جهت گیری واشنگتن به سمت اقیانوس آرام بود.

"تاگس شاو" آلمان در ادامه نوشت: غرب می خواهد جنگ را از راه دور کنترل کند تا از پیروزی پوتین جلوگیری کند - در این مورد بین بازیگران بزرگ این اتحاد اتفاق نظر وجود دارد. آنتونی بلینکن، وزیر امور خارجه ایالات متحده، در حاشیه نشست ائتلاف ناتو در بخارست گزارش داد که هرگز ناتو را تا این حد متحد ندیده بود.

تاکنون البته ارزیابی‌های متفاوتی عمدتاً از سوی برخی از دولت‌های اروپای شرقی در ناتو از کشورهای حوزه بالتیک و همچنین از لهستان، صورت گرفته است. در اینجا کشورها می خواهند شاهد تعهد بیشتر غرب به اوکراین، از جمله تحویل تانک‌های جنگی مدرنبه اوکراین بخصوص از طرف آلمان هستند.

با این حال، عنصر بیشتر انفجاری برای وحدت اغلب مورد تمجید ناتو احتمالاً مسیر ویژه یک عضو کاملاً متفاوت است. "رجب طیب اردوغان"، رئیس جمهور ترکیه به طور سیستماتیک تحریم های غرب را دور می زند و با پوتین معاملات مشکوک انجام می دهد و در عین حال به نقش خود به عنوان مانع تراشی در ائتلاف وفادار می ماند. دبیل، کارشناس علوم سیاسی، از جمله حمله به سوریه که قوانین بین‌المللی را نقض می‌کند، یادآوری کرده و گفت: اردوغان بارها و بارها این کار را به تنهایی انجام داده است. رئیس جمهور ترکیه همیشه تا مرز باج گیری سیاسی یا اخلاقی پیش می رفت. رهبری ناتو خیلی غیرانتقادی به او اجازه پیشبرد این رویکرد را می دهد.

اردوغان ماه ها است که شرکای خود را عصبانی کرده است زیرا مانع پذیرش فنلاند و سوئد در این ائتلاف شده است. ترکیه می تواند این کار را انجام دهد زیرا اعضای جدید تنها در صورت موافقت همه به ائتلاف می پیوندند.

انتهای پیام/