تولید و اکران در برخی کشورها یک دهم سینمای ایران است
با تمام انتقاداتی که به سینمای ایران وجود دارد اما نمی‌توان منکر نفوذ سینمای انسانی ایران در جهان بود. سینمایی که با تمام تلخی‌ها و شاید در برخی موارد سیاه‌نمایی‌ها، توانسته نظر جشنواره‌ها و مخاطبان دنیا را به خود جلب کند.
به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم؛ فیلمسازانی با درک شرایط موجود به سمت فیلمسازی برای جشنواره‌ها رفته‌اند و شاید با کمی اغراق درباره وضع موجود کشور در پی جذب و نگاه خاص برخی جشنواه‌های سیاسی بوده و هستند، البته این تعداد از سینماگران معدود و انگشت‌شمارند و از سالی صد فیلم که در سینمای ایران ساخته می‌شود، شاید دو یا سه فیلم با این انگیزه ساخته می‌شود.
باید قبول کرد که نگاه سینماگران و مدیران سینمایی ما به هیچ عنوان در این سال‌ها جهان‌شمول نبوده و نتوانسته و یا نخواسته‌اند به بازارهای جهانی و دیگر کشورها فکر کنند و به فکر درآمدزایی در بازارهای خارج از کشور باشند.
البته طی این سال‌ها چند فیلم در خارج از کشور اکران داشته‌اند که اکثر آن‌ها، حداقل از نظر درآمد توانسته‌اند موفقیت‌های خوبی به دست آورند و ارزآوری برای کشور و درآمد دلاری برای فیلم خود داشته باشند.
کشور ایران در منطقه‌ای قرار دارد که هم در همسایگی‌مان با چند کشور هم زبان و هم فرهنگ هستیم و هم فیلم‌های ایرانی در آن کشورها مورد استقبال قرار گرفته است. باید هر چه سریعتر و با عقلانیت فرهنگی از این فضای فرهنگی و هم‌زبانی استفاده کرد تا سینمای ایران را بیش از این سال‌ها در منطقه گسترش داد.
در روزهای گذشته و در همین زمینه تفاهم‌نامه‌هایی با کشورهای آفریقایی به امضا رسیده و می‌توان از این پتانسیل نیز برای نفوذ فرهنگ و سینمای ایران و نوع نگاه خود در دنیا استفاده کرد. مسئولان فرهنگی ایران باید به این درک برسند که می‌توان از سینما برای اشاعه اهداف و فرهنگ غنی خود در دیگر کشورها استفاده کرد.
اینکه رایزن‌های فرهنگی و مسئولان سینمایی به فکر ایجاد فضایی برای اکران فیلم‌های ایرانی در دیگر کشورها افتاده‌اند، کار بسیار درستی است اما امیدواریم که این رایزنی‌ها فقط در حد ثبت چند خبر و ایجاد کارنامه برای مسئولان فرهنگی و سینمایی نباشد.
مسئولان فرهنگی و سینمایی و تهیه‌کنندگان سینما باید به سمت اکران فیلم‌ها هرچند با درآمد کم در دیگر کشورها بروند و اکران در کشورهای خارجی و ترجیحا همسایه را از یک جایی آغاز کنند تا این نوع اکران‌ها در بین سینماگران همه‌گیر شود. اگر این نگاه در بیم مدیران وسینماگران وجود داشته باشد طی سال‌های آینده هم نگاه فرهنگی خود را صادر کرده و هم توانسته‌ایم جدای از فضای اکران داخلی، یک فضای اکران مناسب برای فیلم‌ها در خارج از کشور نیز فراهم شود.
باید نگاهی به نفوذ سیاسی و فرهنگی در کشور داشت و برای آن کاری انجام داد. قطعاً سینما می‌تواند یک ابزار فرهنگی دولتی برای جذب مخاطبان در تمام دنیا باشد. کشورهای منطقه بارها نشان داده‌اند که تا چه اندازه درک درستی از آزادی‌خواهی و حق‌طلبی دارند و می‌توان با تولید این نوع فیلم‌ها و اکران‌شان در این کشورها دایره نفوذ را در کشورهای منطقه گسترش داد. برای کشورهایی با فرهنگ مشترک که تولید آسان است، اما می‌توان برای کشورهایی مثل شاخ آفریقا فیلم‌هایی با رسیدن به یک فرهنگ مشترک تولید کرد. باید از توان تولید فیلمسازان زبده استفاده و فیلم‌هایی را که به یک فرهنگ مشترک رسیده‌اند، به تولید رساند و شرایط اکران مناسب را برای این نوع فیلم‌ها در کشورهای مبدا فراهم کرد.
نمی‌توان منتظر یک اتفاق یا جرقه بود و باید از همین موقعیت‌های کوچک استفاده کرد و این اتفاق فرهنگی را رقم زد. سالانه در کشور ما صد فیلم بلند داستانی تولید و اکران می‌شود که یک دهم تولید این تعداد فیلم برای برخی کشورهایی که به شدت با ما در جنگ فرهنگی هستند، یک خواب و رویا است.
سینمای ایران باید از این فرصت و داشته‌هایش استفاده کرده و جایگاه خود را در سینمای جهان تحکیم کند. حضور جهانی و مراودات فرهنگی قطعاً در همه زمینه‌ها برای کشور راهگشاست و می‌توان از طریق فرهنگ خصوصا سینما با مردم جهان و ملت‌ها مراوده فرهنگی داشت و درباره کشور صحبت کرد. این شرایط فراهم و این سفره فرهنگی پهن است مسئولین فرهنگی و سینمایی لطفاً دست بجنبانید.
انتهای پیام/
