«سلاح سم» ابزار اسرائیل در ترور شخصیت‌های فلسطینی

به گزارش گروه بین الملل خبرگزاری تسنیم، «یوصی ملمن» کارشناس برجسته اطلاعاتی و امنیتی رژیم صهیونیستی در تازه ترین مقاله خود در روزنامه «هاآرتص» به مروری بر نحوه استفاده از سلاح مسمومیت توسط دستگاه‌های اطلاعاتی اسرائیل از سال 1948 بدین سو کرده است.

ملمن در ابتدای مقاله خود با اشاره به داستان ترور خالد مشعل می‌نویسد: 25 سال قبل در 25 سپتامبر 1997 نیروهای ویژه واحد عملیاتی موساد، موسوم به «کیدون» اقدام به ترور «خالد مشعل» رئیس دفتر سیاسی حماس کردند. البته برای این عملیات ترور روشی خاص انتخاب شد: مسمومیت.

یکی از کماندوهای واحد کیدون سمی را در داخل یک اسپره به عنوان سلاح خود قرار داد و سپس آن را در گوش خالد مشعل پاشید. دقایقی بعد خالد مشعل در مقابل پله‌های دفتر کار خود در شهر «امان» پایتخت اردن نقش بر زمین شد.

براساس الگوهای ترور موساد در زمان این عملیات علاوه بر فرمانده ارشد عملیات یک پزشک نیز او را همراهی می‌کرد. هدف از حضور این پزشک در صحنه عملیات آن بود که در صورت زخمی شدن و آسیب دیدن افسر عملیاتی به درمان وی بپردازند و در صورت نیاز در هنگام انتقال به بیمارستان مانع از لو رفتن هویت این افسر عملیاتی شود. در عملیات ترور خالد مشعل نیز یک پزشک زن در صحنه حاضر بود. او «میشکا بن داوید» افسر اطلاعاتی در شاخه عملیاتی قیصریه در واحد کیدون را همراهی می‌کرد. مسئولیت آنها حمل موادی برای خنثی سازی اثر سم بود. همزمان یک بسته دیگر از پادزهر سمی که علیه خالد مشعل به کار گرفته شد، در جایی دیگر در اردن نگهداری می‌شد.

ملمن در ادامه مقاله خود درباره دلایل ناکامی موساد در ترور مشعل می نویسد: شکست عملیات ترور خالد مشعل بیش از هر چیز از ضعف اطلاعاتی سیاسی و عملیاتی موساد نشات می گرفت و مسئولیت آن متوجه همه مسئولان وقت بود، از «بنیامین نتانیاهو» نخست وزیر وقت تا «دنی یاتوم» رئیس وقت موساد، آقا یا خانم «ه» رئیس شاخه قیصریه، آقا یا خانم «الف» فرمانده واحد عملیاتی کیدون.

در جریان این شکست اطلاعاتی 2 افسر عملیاتی موساد توسط دستگاه امنیتی اردن دستگیر شدند و 4 عامل دیگر عملیات نیز به داخل سفارت اسرائیل در امان پناهنده شدند. برخی دیگر که خوش شانس بودند موفق شدند تا از خاک اردن به اسرائیل بگریزند.

این شکست مفتضحانه اطلاعاتی زمینه ساز تنشی بی سابقه در تاریخ روابط اردن و رژیم صهیونیستی شد، آن هم در شرایطی که تنها 3 سال از امضای توافق صلح میان اردن و رژیم صهیونیستی سپری می‌شد. مهم ترین مسئله در این حادثه تیرگی روابط شخصی ملک حسین پادشاه اردن با بسیاری از مقامات ارشد اسرائیلی بود که تا پیش از این مناسباتی بسیار صمیمانه و دوستانه با یکدیگر برقرار کرده بودند.

داستان این شکست اطلاعاتی تنها زمانی به پایان خط خود رسید که پس از تهدیدات پادشاه اردن، میشکا بن داوید با همراهی خانم دکتر همراهش پذیرفتند تا پادزهر را در اختیار یک افسر اطلاعاتی اردن قرار دهند. افسر اطلاعات اردن پادزهر را در اختیار یک پزشک در بیمارستان قرار داد تا خالد مشعل بدین شکل از مرگ نجات یابد.

خالد مشعل پس از ترور در بیمارستانی در اردن

در پایان این رسوایی بزرگ، اسرائیل به ناچار مجبور شد تا برای حفظ روابط سیاسی اش با اردن جان دشمن قسم خورده ای که خود اقدام به مسموم کردنش کرده بود را نجات دهد.

عملیات ترور خالد مشعل در اردن سبب شد تا اسرائیل به ناچار مجبور به اعتراف شود که استفاده از سم و مسموم کردن مخالفین خود در زمره روش‌های عملیاتی دستگاه‌های اطلاعاتی این رژیم جای دارد. گزارش برخی نشریات خارجی در سالهای بعد نیز افشا ساخت که اسرائیل در آزمایشگاه بیولوژیک «انستیتو نس زیونا» اقدام به تولید این سم کرده است و این رژیم حتی پیش از این هم از این روش برای ترور قربانیان خود بهره برده است.

شکلات سمی، هدیه موساد برای «ودیع حداد»

سالها قبل تر از ترور خالد مشعل، اعضای «تسومت» واحد استخدام جاسوس موساد، با به کارگیری یکی از نیروهای «ودیع واحد» رهبر جبهه مردمی آزادیبخش فلسطین که در سال 1976 مسئولیت عملیات ربایش یک هواپیمای «ایرفرانس» حامل ساکنین سرزمین‌های اشغالی و انتقال آن به صحرای «انتبه» در اوگاندا را برعهده داشت درصدد ترور وی برآمدند. موساد با اشراف اطلاعاتی از احوالات شخصی حداد به ویژه علاقه وافر وی به شکلات‌های غربی در سال 1978 با کمک جاسوس خود اقدام به ارسال یک بسته شکلات بلژیکی به محل اقامت وی در عراق کرد. شکلات سمی بود و حداد که از بیماری نیز رنج می برد چند هفته بعد در بیمارستانی در آلمان شرقی بر اثر این عملیات به شهادت رسید اما اسرار ترور خاموش وی تا به امروز پنهان باقی ماند.

ودیع حداد

ترور شهید «محمود المبحوح»، نابغه نظامی حماس در دوبی

در سال 2010، 13 سال پس از ترور ناکام خالد مشعل، ترور یکی دیگر از مقامات ارشد حماس با استفاده از روش مسمومیت به موساد نسبت داده شد. پیکر بی جان «محمود المبحوح» که مسئولیت تامین سلاح برای مجاهدین حماس در غزه را عهده دار بود در داخل اتاقش در هتلی در دوبی پیدا شد. پلیس دوبی با بررسی دوربین‌های مدار بسته شبکه شهری و هتل اتهام این ترور را متوجه رژیم صهیونیستی کرد. پلیس دوبی در ادامه تحقیقات خود با بررسی کارشناسانه سم به کارگیری شده، هویت‌های جعلی و تبادلات مالی و وسائل ارتباطی کشف شده از عاملین این ترور با اطمینان اعلان کرد که افسران عملیاتی موساد در ترور شهید محمود المبحوح دست داشته‌اند.

شهید محمود المبحوح

سلاح های سمّی، حلقه پیوند موساد و جامعه عملی اسرائیل

به کارگیری سلاح های بیولوژیک آشکارا ناقض کنوانسیون 1925 ژنو است. با این حال گمانه زنی‌ها حاکی از آن است که دستگاه‌های اطلاعاتی اسرائیل تا پیش از این به کرات از ابزار کشنده سم به عنوان سلاحی علیه قربانیان خود استفاده کرده‌اند اما افکار عمومی در جهان اطلاعات اندکی درباره این حقیقت دارد.

با این حال مقاله اخیر منتشر شده توسط «بنی موریس» و «باز کادر» که به بازخوانی جنگ بیولوژیک اسرائیل علیه اعراب در جریان جنگ 1948 پرداخته، از تلاش‌های ارتش اسرائیل و جامعه علمی این رژیم به منظور استفاده از ابزار سم به عنوان سلاحی کشنده پرده بر می‌دارد. موریس در خلال این مقاله خویش از تلاش مشترک ارتش و جامعه علمی اسرائیل به منظور آلوده کردن تاسیسات آب آشامیدنی به عنوان روشی به منظور شیوع بیماری در میان کشورهای عربی، ارتش مصر و لژیون اردن در زمان جنگ 1948 پرده بر می‌دارد. در جریان این نبرد چهره‌هایی چون «داوید بن گوریون» نخست وزیر، «یوخنان راتنر» وزیر جنگ و «ییگال یادین» فرمانده عملیات ستاد فرماندهی ارتش اسرائیل و چهره‌های دیگری همچون «افرائیم کاتصیر» رئیس وقت اسرائیل نقش داشتند.

بسیاری از پژوهشگران و روزنامه نگاران کوشیده‌اند تا به تحقیق در مورد حقایق روش‌های کثیف به کار گرفته شده توسط موساد علیه قربانیان خود بپردازند اما همواره در نهایت با مانعی بزرگ بر سر راه خود همچون تشکیلات امنیتی اسرائیل و ادعای طبقه بندی و محرمانه بودن اطلاعات مواجه می شدند. با این حال آنچه که پژوهش اخیر بنی مورس و باز کادر را از اثار پیشین متمایز می‌سازد این است که برای اولین بار اسناد منتشره توسط خود ارتش اسرائیل و نه منابع خارجی پرده از این رسوایی بر می دارند.

علاوه بر افشای اسامی بسیاری از قربانیان عملیات‌های ترور زهرآگین اسرائیل، اسناد منتشره از همکاری بدنه جامعه علمی اسرائیل به ویژه پروفسور «آهارون کاتصیر» و برادرش «افرائیم» با موساد برای طراحی ترورهای بیولوژیکی خبر می‌دهند که در قالب ساختاری موسوم به «خمد» به مطالعه درباره سموم و تاثیر آن بر بدن انسان می پرداختند.

در این بین آهارون کاتصیر موفقیت‌های جنایت بار خود را تا حد زیادی مرهون تلاش‌های دستیارش «آیالا روبینشتاین» است. آزمایشگاه بیولوژیک خمد دارای 3 بخش بود: شیمیایی، بیولوژیک و هسته‌ای. ریاست بخش بیولوژی این آزمایشگاه در دست «آلکس کینان» بود که در سال 1952 اقدام به تاسیس آزمایشگاه بیولوژیک «انستیتو نس زیونا» کرد.

آلکس کینان

ترورهای بیولوژیک اسرائیل در جریان جنگ 1948 با اعراب

براساس مطالب منتشرشده در مقاله حاضر، در 21 می 1948 تنها یک هفته پس از اعلان خبر تشکیل موجودیت رژیم صهیونیستی، «عذرا هورین» و «داوید میزراخی» با هویت های جعلی عربی به غزه فرستاده شدند. این دو پس از دستگیری توسط واحدهای نظامی عربی، تحت بازجویی قرار گرفتند و اعتراف کردند که وظیفه مسموم کردن چاه‌های آب در نوار غزه را برعهده داشته‌اند. یک دادگاه نظامی مصری در غزه با صدور قرار مجرمیت این دو جاسوسی اسرائیلی، حکم اعدام آنها را به اجرا گذاشت.

اندکی پیش از این، در آوریل 1948 نیز با دستور داوید بن گوریون عملیات ویژه گسترده‌ای با هدف مسموم کردن چاه های آب و گسترش بیماری در شهرها و روستاهای عرب نشین در شمال فلسطین و در بیت المقدس به مرحله اجرا درآمد. اسناد افشاشده نشان می‌دهند «ییگال یادین» فرمانده وقت عملیات ستاد فرماندهی ارتش اسرائیل به نیروی هوایی این رژیم دستور داد تا با همراهی «آیالا روبینشتاین» بر فراز مناطق عرب نشین به پرواز درآید و ده‌ها تن سم را در منطقه نقب بر سر ساکنین و زیرساخت‌های آن تخلیه کند. سموم به وسیله بشکه‌هایی به جنوب سرزمین فلسطین منتقل شدند. برخی از افسران اسرائیلی پس از اطلاع از این ماجرا از انجام این عملیات سرباز زدند و مراتب را به فرمانده وقت منطقه «خییم بار-لو» گزارش دادند. «بار-لو» با ابراز نگرانی از پیامدهای این رخداد و رسوایی این خبر در جهان اسرائیل، از سربازان خواست تا بشکه‌های مربوطه را نابود کنند. با این وجود برخی از اعراب چادرنشین و حتی برخی از سربازان ارتش اسرائیل پیش از نابودی بشکه ها، از این سموم نوشیدند و دچار مسمومیت شدند.

اسناد ارتش اسرائیل نشان می دهد هدف از آلوده کردن چاه‌های آب به سموم، جلوگیری از بازگشت جمعیت آواره عرب به خانه هایشان بوده است. برای مثال در شمال سرزمین‌های اشغالی، بیماری «حصبه» از طریق چاه‌های آب آلوده در میان ساکنین «عکا» شیوع یافت. براساس گزارش‌های ارتش بریتانیا و صلیب سرخ حداقل 65 تن از ساکنین در نتیجه شیوع حصبه جان خود را از دست دادند.

همزمان با عکا، عملیات مشابهی در روستای «ایلابون» صورت گرفت اما به شکست انجامید. در آن زمان مسئولیت آلوده کردن چاه‌های آب روستاهای بیت المقدس و اریحا به «موشه دایان»، فرمانده وقت گروه تروریستی «هاگاناه» واگذار شده بود. «عاصی دایان» فرزند موشه دایان بعدها در جریان مستندی راجع به زندگی نامه پدرش اعتراف کرد که وی پس از چند هفته غیبت برای بازدید به منطقه بازگشت در حالی شیشه های آزمایشگاهی به همراهش داشت که نشانگر شیوع تیفوس در منطقه بود.

در آن زمان ویروس در داخل یک کتری برای مسموم کردن آب اشامیدنی لژیون عرب جاسازی شده بود. عاصی در ادامه می گوید یکی از محفظه‌های آزمایشگاهی در داخل خانه ما شکست و باعث عفونت منزل ما شد. در نتیجه این اتفاق خود من به تیفوس مبتلا شدم. پدرم نیز پس از بازگشت به جبهه ها بر اثر این اتفاق چند روزی بستری شد.

موشه دایان

موشه دایان بعدها در 23 آوریل 1948 تلگرامی را به آلکس کینان ارسال می‌کند که در آن از عملیات ترور بیولوژیک اسرائیل علیه عرب‌ها پرده بر می‌دارد. اگرچه محتوای نامه در مورد میزان موفقیت این عملیات نکته‌ای را در بر ندارد اما به نظر می رسد این عملیات دست کم در شهر عکا بسیاری از فلسطینیان را به شهادت می‌رساند.

انتهای پیام/