نظریان: با شرایط فعلی نباید انتظار شق‌القمر در المپیک زمستانی داشت/ مگر من گندم می‌کارم که بخواهم برای اجاره پول بدهم؟!
رئیس فدراسیون اسکی تأکید کرد، با شرایط فعلی نمی‌توان انتظار زیادی از اسکی‌بازان داشت، مگر اینکه امکانات خوبی فراهم شود.
به گزارش خبرنگار ورزشی خبرگزاری تسنیم، عباس نظریان رئیس فدراسیون اسکی در نشست خبری درباره میزبانی جام جهانی اسکی روی چمن، اظهار داشت: مسابقات اسکی روی چمن با حضور چهار کشوری برگزار می‌شود که ورزشکاران خوبی دارند و نفراتی از اتریش، چک، اسلواکی و ایتالیا در مسابقات شرکت دارند که از روز پنجشنبه آغاز خواهد شد. 35 ورزشکار ایرانی و خارجی در این مسابقات به رقابت خواهند پرداخت. ما سال آینده میزبان مسابقات اسکی روی چمن قهرمانی جهان هستیم که امسال می‌توانیم با میزبانی جام جهانی خودمان را تست کنیم. در واقع علاوه بر نشان دادن توانمندی اسکی‌بازان کشورمان می‌توانیم ظرفیت میزبانی را هم نشان دهیم.
رئیس فدراسیون اسکی درباره جایگاه اسکی ایران در سطح بین‌المللی گفت: فدراسیون اسکی شامل هشت رشته مختلف می‌شود. سابقه‌مان در اسکی روی چمن نشان می‌دهد که در 9 دوره شرکت داشته‌ایم و ورزشکاران ایران توانسته‌اند رتبه‌های خوبی کسب کنند. اسکی روی چمن، جزو سخت‌ترین‌ها رشته‌هاست، چون آسیب‌پذیری زیادی دارد. تلاش کردیم بهترین شرایط پیست را فراهم کنیم و امسال نیاز بهترین پیشنهاد را داریم. همه بچه‌ها تجهیزات نو دریافت کرده‌اند و امیدواریم همه حائز مقام شوند. علی‌رغم اینکه فدراسیون سابقه زیادی دارد، اما هیچ خانه‌ای مانند سایر رشته‌ها نداریم. اگر یک مکان اختصاصی داشته باشیم، ورزشکاران پتانسیل زیادی دارند، اما زیرساخت لازم را نداریم. امیدواریم یک پیست داشته باشیم و اگر این اتفاق رخ بدهد قول می‌دهم حتماً در مسابقات جهانی و جام جهانی صاحب رتبه شویم.
عباس نظریان عنوان کرد: ما چیزی برای پنهان کردن نداریم. اسکی با همه رشته‌ها فرق دارد و وابسته به زیرساخت خاص، اقلیم و ارتفاع است. هیچ رشته‌ای بدون زیرساخت نمی‌تواند موفق شود. ما فقط دو سه پیست برای تمرینات در سطح بالا داریم که متعلق به خودمان نیست، با این وجود از روز اول برای رسیدن به آن تلاش کرده‌ایم تا برای فدراسیون پیست اختصاصی فراهم شود. ما بدون داشتن زیرساخت نمی‌توانیم اتفاق عجیب و غریب رقم بزنیم. آن چیزی که اهمیت دارد، بحث زیرساخت است. ما سال قبل مسابقات قهرمانی کشور را برگزار کردیم و امسال هم با دستور سجادی پیست در اختیارمان قرار گرفت و آماده میزبانی است. اگر غیر از این بود، جام جهانی مثل سال قبل در دقیقه نود، لغو می‌شد. به هر حال اگر پیست به صورت طولانی در اختیار ما قرار بگیرد، وضعیت خوبی را در میزبانی‌ها خواهیم داشت.
وی با اشاره به کمک‌های وزارت ورزش و کمیته ملی المپیک، درباره هزینه‌های این میزبانی گفت: برخی هزینه‌ها ثابت است، مثل هزینه نماینده فدراسیون جهانی اسکی. بحث دیگر جایزه است که باید طبق عرف جهانی پرداخت شود. هزینه غذا، هتل و ... هم وجود دارد که فکر می‌کنم در مجموع یک میلیارد برای برگزاری این جام جهانی نیاز داریم که البته سعی کرده‌ایم جلوی حیف و میل را هم بگیریم.
نظریان با بیان اینکه باید یک پیست به طور دائم در اختیار فدراسیون قرار بگیرد تا برنامه‌ریزی‌ها نتیجه‌بخش باشد، درباره نتایج ورزشکاران ایران در المپیک زمستانی و در پاسخ به این سؤال که این نتایج سرانجام در چه دوره‌ای بهتر می‌شود، گفت: شاید رئیس فدراسیون عوض شده باشد، اما سایر عوامل همان‌ها هستند و نتایج دوره قبلی هم برای من است. باید بگویم در 70 سال گذشته چه گذاشته‌ایم که انتظار نتایج خوبی را داشته باشیم؟ ما دوازده دوره در المپیک زمستانی شرکت داشته‌ایم. برنامه‌های حمایتی از ما در رویدادهای بزرگ چه بوده است؟ آیا تجهیزات خوب داشتیم؟ آیا پول خوبی تزریق شده است؟ با شرایط فعلی نمی‌توان انتظار زیادی داشت، مگر اینکه امکانات خوبی فراهم شود.
وی تصریح کرد: وقتی مکانی برای تمرین نداریم و در تمرینات محدودیت وجود دارد، چگونه نتایج خوبی بگیریم؟ من هیچ قولی برای دوره آینده المپیک زمستانی نمی‌توانم بدهم، مگر اینکه امکانات و زیرساخت داشته باشیم. من مربی را می‌آورم، اما کجا تمرین کند؟ انتظار ما از اسکی ایران که فقط دو ماه برف دارد، چیست؟ با این شرایطی که وجود دارد، شاید روزی از امارات هم عقب بیفتیم که 12 ماه سال تمرین می‌کنند و سالن سرپوشیده ایجاد کرده‌اند. اگر مربی بیاورم، باید پول یک سال را بدهم ولی نهایتاً اسکی‌بازان چهار ماه تمرین می‌کنند. اگر هم بخواهم ملی‌پوشان را به اردوی خارجی بفرستم، با کدام پول این کار را انجام بدهم؟ در هر صورت با شرایط کنونی، انتظارات باید از اسکی واقعی باشد. چه کاشته‌ایم که بخواهیم درو کنیم؟! ما حتی تجهیزات تولید برف مصنوعی نداریم. حتی آن دو سه ماه هم شاید نتوانیم تمرین کنیم. در مجموع معتقدم در المپیک زمستانی آینده نمی‌توانیم شق‌القمر کنیم.
رئیس فدراسیون اسکی در پاسخ به سؤالی مبنی بر اینکه قبلاً شرکت توسعه و تجهیز امکان ورزشی پیست را به فدراسیون داد، اما به خاطر شرایط موجود این قرارداد لغو شد، عنوان کرد: من را چطور می‌بینید؟ درآمدزایی برای دولت؟ نمی‌توانم این کار را کنم، چون می‌توانم فقط برای فدراسیون درآمدزایی کنم. نمی‌توانم با دو ماه برف 12 ماه درآمدزایی کنم. بنابراین نمی‌توانم پیست اجاره کنم و پول بدهم. مگر من گندم می‌کارم که بخواهم پول بدهم؟ با دو ماه برف، قرارداد 12 ماهه نمی‌بندم. ما با فدراسیون‌های دیگر متفاوت هستیم؛ ورزش در آب، روی تشک یا سالن سرپوشیده نیستیم که بگویند پیست را دادند، اما نتوانستیم کاری کنیم. من آماده هستم پیست را تحویل بگیرم، اما منطقی باشد. سه ورزشکار خانم آورده‌ام، اما نمی‌دانم کجا اسکان دهم؟ من نقد را می‌خواهم، نه نسیه را. به همین دلیل پیست دیزین را می‌خواهم. در قرارداد شرکت توسعه و نگهداری اماکن ورزشی با پیست دیزین، اسمی از فدراسیون اسکی نیست. البته که شرکت توسعه کمک کرده است.
نظریان درباره واکنش وزیر ورزش به درخواست‌های او گفت: سجادی انصافاً به‌عنوان یک ورزشکار و مسئول، خیلی کمک می‌کند و هیچ وقت ما را ناامید نکرده است. البته بخشی از ماجرا به دلایل قانونی است و یکسری محدودیت‌های قانونی وجود دارد که حل شدنی است. ما جواب منفی نشنیده‌ایم، ولی جواب مثبت هم نبوده است. نگاه من و هر کسی که در فدراسیون است، این است که زیرساخت لازم فراهم شود. اینکه در این شرایط دنبال مدال هستیم، با دو ماه برف و زیرساخت مهیا نمی‌شود. ما زورمان در حد خاصی است و فقط می‌توانیم نیاز و انتظارمان را بگوییم. اگر سرمایه‌گذاری شود، می‌توان نتیجه گرفت. وقتی هزینه تجهیزات یک ورزشکار 100 میلیون است، چقدر می‌توانم ورزشکاران را اعزام کنم؟ امیدوارم صحبت‌ها و رویکردها به شکلی باشد که در آینده صاحب پیست شویم.
وی در واکنش به این پرسش که چرا فقط چهار کشور در جام جهانی حضور دارند، گفت: این مسابقات نو و تازه است و همه کشورها در آن فعال نیستند. ضمن اینکه کشورهای درجه اول در این مسابقات شرکت می‌کنند و به همین دلیل تعداد کشورهای شرکت‌کننده کم است.
در ادامه نشست خبری، بهرام ساوه شمشکی دبیر فدراسیون گفت: اسکی روی چمن در سال 1963 و برای تمرین اسکی روی برف شکل گرفت و البته در ادامه مستقل شد. با توجه به اینکه جام جهانی به شکل لیگ و در چهار پنج دوره برگزار می‌شود، فقط کسانی می‌آیند که در رنکینگ اول تا پنجم هستند. در واقع بهترین‌ها می‌آیند، چون به دنبال رتبه نهایی در مسابقات پایان یک فصل از جام جهانی هستند. این رشته سخت و آسیب‌زاست و بانوان استقبال کمتری از آن دارند.
انتهای پیام/
