بزرگا مردا که کیومرث عباسی قصری بود

به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، کیومرث عباسی قصری، شاعر پیشکسوت، بر اثر کهولت سن و بیماری در سن 81 سالگی دار فانی را وداع گفت. قصری فارغ‌التحصیل رشته علوم قضایی در مقطع کارشناسی بود. او به دلیل ضرورت شغلی، مدتی از خدمت خود را در نقاط مختلف همچون شیراز، همدان، تویسرکان و کرمانشاه گذراند. در سال 1361 ریاست راهنمایی و رانندگی کرمانشاه را به عهده داشته و با درجه سرهنگی بازنشسته شد و در سال 1363 به تهران آمد. شعرهای وی در جزوات دو ساله انجمن ادبی کرمانشاه و برخی روزنامه‌ها و مجلات چاپ شده است. وی با انجمن شعرای ایران، انجمن ادبی خواجو (تهران)، حوزه هنری و فرهنگسراهای تهران همکاری داشت.

«حسن ختام»، «باغ ابریشم غزل‌های کرمانشاهی در قلمرو شعر امروز»، «آیه‌های زمینی»، «گزیده ادبیات معاصر شماره 40» و ‏«زمزمه نای و نی» از جمله آثار این شاعر است.

خبر درگذشت قصری واکنش‌هایی را در میان اهالی شعر و ادب به همراه داشت. مصطفی محدثی خراسانی با انتشار تصویر و ابیاتی از زنده‌یاد قصری، او را اینطور توصیف کرد: «بزرگا مردا که کیومرث عباسی قصری بود».

اکبر میرجعفری، شاعر، نیز با انتشار یادداشتی درباره او نوشت: قصری هم رفت؛ پیش از آنکه قدر ببیند، به قدر شعرهای درخشانش. رفت پیش از آنکه حتی دفتر شعرهایش را سامان دهد. چه کسی می‌داند در آن دو دفتر غزلش که پاره‌پاره شد، چه غزل‌هایی بوده است. 

کیومرث عباسی قصری رفت و من یقین دارم اگر شعر او به انصاف معرفی می‌شد، شاعران مشهور روزگار ما همین‌ها نبودند که کتاب‌های شعرشان در کتابخانه‌های مساجد و زندان‌های سراسر کشور و حتی کتابخانه‌های روستایی ایران حضوری پررنگ‌ دارند. ... و یکی از آن بی‌انصاف‌ها منم که کوتاهی کردم در معرفی این مرد شریف. ...

علی‌محمد مؤدب نیز با بازنشر شعری از زنده‌یاد عباسی قصری یاد او را گرامیداشت. این سروده را می‌توانید در ادامه بخوانید:

باز پیچیده مگر نام علی در گوشم؟
کز طرب پر شده تا پرده آخر گوشم

تاب این حلقه کجا و تب این زخمه کجا
می‌تپد تندتر از نبض کبوتر گوشم

در شب نامگذاری چه به گوشم خواندند؟
که به روی احدی وا نکند در گوشم

جز به نام علی این قلعه نشد هرگز فتح
می‌کند فخر به خود چون در خیبر گوشم

تاکنون هرچه شنیده است به جز نام علی
همه را کرده برون از در دیگر گوشم

گوش من یک صدف خالی بی‌گوهر بود
گشت با نام علی، معدن گوهر گوشم

بعد از این نافه از این ناف به چین خواهد رفت
بس که چون نافه چین گشته معطر گوشم

از زمانی که شدم حلقه به گوش در او
نیست چون خضر، بدهکار سکندر گوشم

«قصری» از شوق غلامی شده یک پارچه گوش
قنبری کو که دو صد حلقه کند در گوشم

وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی نیز در پیامی، عباسی قصری را «شاعری روشن‌ضمیر» معرفی کرد و نوشت: استاد کیومرث عباسی قصری، غزلسرایی توانا بود که در عین پرداختن به مضامین گوناگون، در ستایش ولایت و شهادت نیز هیچ کم نگذاشت؛ به گونه‌ای که می‌توان غزل ایشان در مدح مولی‌الموحدین را در شمار بهترین اشعار علوی دهه‌های اخیر قرار داد؛ و البته که آثار باقیمانده از ایشان در حیطه‌ ادبیات دفاع مقدس نیز ارزشمند و ماندگار است.

با طلب رحمت و نور برای آن پیر سفر کرده، این مصیبت را به خانواده‌ کرامت‌مند ایشان و جامعه‌ی ادبی ایران اسلامی تسلیت می‌گویم و سلامت و توفیق شان را از درگاه دوست، خواهانم.

محمدمهدی دادمان، رئیس حوزه هنری، نیز در یادداشتی درباره این شاعر پیشکسوت نوشت: 

شاعر گرانقدر و پیشکسوت ‌آقای کیومرث عباسی قصری به پایان دفتر زندگی زمینی‌اش رسید؛ روحش شاد. شاعر متعّهد به ایران، مردم و اسلام عزیز که زیست هنری و سلوک فردی‌اش به جوان‌ترها سرمشق شرافت و آزادگی می‌داد، برادروار معلّمی می‌کرد و در عین حال به دور از خودنمایی و میلی به دیده شدن، مؤثر در پهنهٔ هنری این مرز و بوم بود.

از طرف خود و خانوادۀ بزرگ حوزۀ هنری انقلاب اسلامی، این ضایعه تلخ را به خانوادۀ محترم ایشان، جامعه هنری بخصوص شاعرانِ عزیز همچنین مردم غیور کرمانشاه تسلیت می‌گویم و از درگاه حضرت حق برای روح او مغفرت و رحمت واسعۀ الهی را مسألت می‌کنم.

مراسم تشییع زنده‌یاد عباسی قصری قرار است فردا، 30 مردادماه، ساعت 10 در حوزه هنری واقع در تهران، خیابان سمیه برگزار شود. 

انتهای پیام/