اعتراف وین رونی به مصدوم کردن عمدی جان تری در سال ۲۰۰۶ و عاقبت آن

به گزارش خبرگزاری تسنیم، وین رونی در اعترافی جدید فاش کرد که چگونه شد که در جریان بازی‌اش برای منچستریونایتد مقابل چلسی در اواخر فصل 06-2005 هموطن خود جان تری را مصدوم کرد، طوری که مدافع انگلیسی چلسی تا مدتی برای راه رفتن مجبور شد از عصا استفاده کند.

رونی 36 ساله که اکنون دیگر کفش‌هایش را آویزان کرده و در نقش سرمربی تیم دسته اولی دربی کانتی انگلیس فعالیت می‌کند، در گفت‌و‌گو با پرس‌ آسوسیشن درباره بازی من‌یونایتد با چلسی در استمفوردبریج که شیاطین سرخ آن را 3 بر صفر باختند، گفت: ما می‌دانستیم که اگر چلسی برنده شود، همان روز قهرمان لیگ می‌شود. به جز آخرین بازی‌ام در دربی منچستر، من همیشه از کفش‌های استوک‌‌دار با نوک فلزی استفاده می‌کردم اما برای آن بازی مقابل چلسی تصمیم گرفتم که از استوک‌های بلند فلزی استفاده کنم، در واقع از بلندترین میخ‌های فلزی ممکن استفاده کردم، چون می‌خواستم که یکی از بازیکنان حریف را مصدوم کنم. می‌دانستم که چلسی آن بازی را خواهد برد. می‌شد حس کنی که آنها در آن زمان تیم بهتری هستند. به همین دلیل هم من استوک‌هایم را عوض کردم. آن استوک‌ها مجاز بودند اما هدف من برای استفاده از آنها این بود که اگر برای تصاحب یک توپ لازم بود درگیر شوم، درست و حسابی به حریف ضربه بزنم و در واقع همین کار را هم کردم.

رونی افزود: به خاطر ضربه‌ای که من زدم، جان تری ورزشگاه را با عصا ترک کرد. من پایش را سوراخ کردم. من بعد از بازی پیراهنم را امضا کردم و چند هفته بعد آن را برای تری فرستادم. اگر صحنه جشن قهرمانی چلسی را دیده باشید، حتما متوجه عصاهای تری شده‌‌اید. او به خاطر تکل من مجبور شد با عصا راه برود.

تصمیم رونی در نهایت برایش گران تمام شد، چرا که در یک کشمکش دیگر با پائولو فریرا، سه تا از میخ‌های جلوی کفشش در زمین چمن گیر کرد و این باعث شکستن سه تا از استخوان‌های متاتارسال (پنجه پا) او تنها چند هفته قبل از جام جهانی 2006 شد. با این حال او هر طور بود به جام جهانی رفت و داستان چشمک معروف کریستیانو رونالدو پس از تمارض، منجر به اخراج رونی در مصاف سه‌شیر و تیم ملی پرتغال در مرحله یک چهارم نهایی شد.

رونی با اشاره به آن ماجرا گفت: الان وقتی به گذشته نگاه می‌کنم، می‌بینم که من هرگز نباید به آن جام جهانی می‌رفتم. آن اولین جام جهانی‌ام بود اما هرگز نباید در آن بازی می‌کردم. پایم کمی قبل از آن مسابقات شکسته بود. من هنوز و تا به امروز برای جرمین دفو افسوس می‌خورم. او در تمام طول اردوی تیم ملی حضور داشت و تمرین کرد اما مصدوم شد و بیرون رفت تا من جایش را بگیرم. نوع دعوت شدنم به اردوی تیم ملی و اینکه رؤیای یک نفر دیگر را برای بازی در جام جهانی گرفته بودم، باعث شده بود که برای بازی در آن رقابت‌ها آمادگی کامل نداشته باشم. من در هیچ یک از بازی‌های‌مان در آن جام هرگز آماده نبودم و فکر می‌کنم که عملکردم هم این را نشان می‌داد. در آن رقابت‌ها من بیش از اندازه تحت فشار روانی قرار داشتم.

انتهای پیام/