سرمربی سابق تیم ملی کشتی سکوتش را شکست/ محمدی: کشتی‌گیر در المپیک نمی‌دانست به حرف من گوش کند یا دبیر

به گزارش خبرگزاری تسنیم، غلامرضا محمدی که بعد از المپیک 2020 توکیو و جدایی از تیم ملی کشتی آزاد سکوت کرده بود، با حضور در برنامه «ورزش و مردم» با اشاره به نسل طلایی کشتی ایران که در زمان سرمربیگری‌اش در تیم نوجوانان نویدش را داده بود، گفت: زمان فدراسیون قبلی که من سرمربی تیم نوجوانان بودم، نوید ظهور نسل طلایی را بارها بعد از المپیک داده بودم. من گفته بودم اتفاق بی‌نظیری در کشتی ما رخ داده است و آینده خوبی را متصور شده بودیم. شما مشاهده کردید که در مسابقات جهانی نروژ هم از 10 ملی‌پوش، پنج نفر از همان تیم نوجوانان عضو تیم ملی بودند.

وی ادامه داد: قطعاً همین کشتی‎‌گیران در بازی‌های آسیایی 2022 هانگژو و المپیک 2024 پاریس می‌توانند بهترین نتایج را به دست آوردند. ما می‌توانیم در هانگژو در شش وزن شش مدال کسب کنیم که چهار مدالش طلا باشد؛ به ویژه در اوزان بالا. شاید کار در دو وزن 57 و 65 کیلوگرم در آسیا سخت باشد، اما در سایر اوزان شانس طلا داریم.

محمدی با تأکید بر اینکه شرایط کشتی ایران با اضافه شدن این نسل طلایی خیلی امیدوارکننده شده است، در مورد بازی‌های المپیک خاطرنشان کرد: من باید به گذشته برگردم و در چند بخش صحبت کنم. قبل از آنکه به موضوع المپیک ورود کنم، باید بگویم که من تا شش ماه بعد از توکیو هیچ صحبتی نداشتم، چون نیاز به آرامش بود. الان هم اگر صحبتی دارم، در کمال احترام و رعایت شأن کشتی است. من از سال 2007 تا به امروز حدود 14، 15 سال است که در دو رده سنی نوجوانان و بزرگسالان به‌عنوان سرمربی و مربی در تیم‌های مختلف فعالیت داشتم. بعد از المپیک 2008 پکن که آن اتفاقات تلخ برای کشتی ما رخ داد، با حکم مرحوم یزدانی خرم سرمربی تیم ملی شدم و نتایج درخشانی تا مسابقات جهانی 2011 به دست آمد، اما به دلایلی در المپیک 2012 لندن کنار تیم نبودم. در سال‌های 2017 و 2018 سرمربی نوجوانان شدم و از همه همکارانم ممنونم که این نوجوانان به خودباوری رسیدند تا در سال‌های بعد به تیم ملی بزرگسالان راه پیدا کنند.

وی تأکید کرد: سال 2018 و بعد از المپیک جوانان به صالحی امیری رئیس کمیته ملی المپیک گفتم که کار من تمام شده است. نظرم این بود که طی سال‌های 2019 و 2020 به تیم جوانان بیایم و بعد از المپیک 2020 توکیو هم هدایت تیم ملی بزرگسالان را برعهده بگیرم. تفکر فنی و برنامه کاری من این بود، اما بعد از رقابت‌های جهانی 2018 که رسول خادم از کشتی رفت، حمید بنی‌تمیم به من پیشهاد داد تا هدایت تیم ملی را برعهده بگیرم. هر موقع کشتی نیاز داشته، من آمده‌ام و به همین دلیل حضورم در تیم ملی بزرگسالان جلوتر افتاد. در آن زمان هم بحث کرونا پیش آمد و هم تیم از هم پاشیده بود و کمتر کسی حاضر به قبول این تیم بود، ولی من آمدم. یک آدم دیوانهِ عاشق فقط می‌تواند چنین کاری انجام بدهد و من به دلیل آنکه کشتی را دوست داشتم و هر چه دارم از کشتی است، این مسئولیت را پذیرفتم.

محمدی با اشاره به حضور در مسابقات جهانی 2019 نورسلطان تصریح کرد: ما دو بار قهرمان آسیا شدیم و سه سهمیه باقیمانده المپیک را هم در قزاقستان گرفتیم. هر چند تیم، تیم خیلی خوب و در شرایط نرمالی نبود، ولی ما به همراه روسیه تنها تیم‌هایی در جهان بودیم که با سهمیه کامل به المپیک رفتیم. کار خیلی سخت بود و شرایط کرونا و اردوی قرنطینه کار را سخت‌تر کرده بود. فدراسیون کمک کرد که اردو و مسابقه در همین وضعیت برگزار شود، ولی من آن آرامش و تمرکزی که یک سرمربی برای موفقیت باید داشته باشد را نداشتم. حالا نمی‌خواهم وارد جزئیات این موضوع شوم، چون این در شأن من و کشتی نیست و حرمت‌ها را حفظ می‌کنم. به هر حال آدم یک زمانی می‌آید و یک روزی هم می‌رود. هر چند رئیس فدراسیون، برخی اوقات این کار را انجام داد و دو بار در مورد سرمربی تیم ملی به صورت مستقیم صحبت کرد.

وی عنوان کرد: شرایط ما در المپیک در سه وزن بالا خوب بود و در اوزان 86، 97 و سنگین وزن شانس بیشتری داشتیم. شرایط در سه وزن 57، 65 و 74 کیلوگرم متفاوت بود و شانس کمی داشتیم. اگر آن 16 ثانیه لعنتی اتفاق نمی‌افتاد و حسن یزدانی طلا می‌گرفت، مطمئناً شرایط تیم ما بهتر می‌شد و محمدحسین محمدیان از نظر روحی از هم نمی‌پاشید. من از اینکه برخی در مورد مسائل بدنسازی صحبت می‌کنند، تعجب می‌کنم. آنها نمی‌دانند و من هم برای اولین بار است که می‌گویم که حسن یزدانی روز اول مسابقات المپیک 85 کیلوگرم بود و بدنش پر نکرده بود. ما 24 ساعت زمان داشتیم که بدن حسن یزدانی برای کشتی با تیلور پر کند. این مسئله آمادگی بدنی، جریانی بود که از قبل طراحی شد تا کادر فنی را زیر سؤال ببرند.

سرمربی تیم ملی کشتی آزاد در بازی‎های المپیک با اشاره به صحبت رئیس هیئت کشتی مازندران گفت: آقای محمدیان دلیل باخت محمدحسین را مشکل بدنی عنوان کرد، اما ما همان کادر فنی بودیم که همراه محمدحسین در ایتالیا حضور داشتیم و او ستاره مسابقه شد، در لهستان عالی کشتی گرفت و در گزینشی هم به سهمیه رسید. متأسفانه محمدحسین از نظر روحی نتوانست خودش را جمع کند و شکننده بود. کشتی حسن یزدانی مقابل تیلور تأثیر منفی زیادی روی کل تیم گذاشت. ما می‌توانستیم با یک طلا و دو برنز به کار خود در المپیک خاتمه بدهیم که این یک نتیجه عالی می‌شد، اما به هر شکل در آن 16 ثانیه یزدانی به تیلور باخت.

محمدی تصریح کرد: ما تمام توان‌مان را گذاشتیم که دل مردم را شاد کنیم، ولی در 16، 17 ثانیه همه چیز به هم ریخت. باز هم تأکید می‌کنم هر آمدنی رفتنی دارد. من چند بار آمدم و رفتم و هرجا کشتی نیاز داشته با تمام وجود کار کردم، اما صحبت‌هایی شد که مرا اذیت کرد. در المپیک کارم تمام شده بود. این را قبلاً به حمید سوریان و محسن کاوه هم گفته بودم و آنها در جریان تصمیمم برای رفتن بودند. به هرحال قراردادم بعد از المپیک تمام می‌شد. نزدیکان رئیس فدراسیون می‌دانستند من با هر اتفاقی چه بهترین و چه بدترین نتیجه، تصمیمی برای ماندن ندارم، اما عنوان شد که شش گزینه برای سرمربیگری تیم ملی روی میز داریم که این خلاف واقع بود. من اعتقاد دارم که چارچوب‌ها باید رعایت شود. من اصولی دارم. به هر شکل انتخاب سرمربی تیم ملی در اختیار رئیس فدراسیون بود و او باید تصمیم می‌گرفت، اما اگر قرار بود کار با من ادامه پیدا کند، این بستگی به نظر دو طرف داشت و باید می‌دانستند که آیا موافق ادامه راه هستم یا نه.

سرمربی پیشین تیم ملی کشتی آزاد با تأکید بر اینکه تیم خوب و مستعدی به مسابقات جهانی نروژ اعزام شد، خاطرنشان کرد: برای کادر فنی آرزوی موفقیت دارم و با جان و دل دوست دارم کشتی موفق شود، اما باید این را بدانیم که مشخص بود تیم در نروژ روی سکو می‌رود. در واقع این مسئله به چهار پنج سال پیش بازمی‌گشت که من افتخار می‌کنم نسل تازه‌ای به کشتی ما معرفی شد که حداقل یک دهه، کشتی ما را تضمین خواهد کرد. امیرحسین زارع، محمد نخودی، عرفان الهی، رحمان عموزاد و خیلی‌های دیگر پشت سر بچه‌ها هستند که باید هنر حفظ اینها را داشته باشیم. حالا درست است که پژمان درستکار رفیق رئیس فدراسیون است و شرایط کاری‌اش در تیم ملی متفاوت خواهد بود، اما توصیه‌ای به علیرضا دبیر دارم که اگر سرمربی انتخاب می‌کند، به او اختیار تام بدهد و چارچوب‌ها را رعایت کند تا شأن سرمربی کنار تشک حفظ شود؛ اتفاقی که در المپیک رخ نداد.

غلامرضا محمدی ادامه داد: کشتی‌گیر در المپیک نمی‌دانست به حرف من کنار تشک گوش کند یا رئیس فدراسیون که در جایگاه تماشاگران حضور داشت! دبیر می‌خواست کمک کند، ولی این راه، راه درستی نیست و اگر قرار است صحبتی باشد، این کار باید از طریق سرمربی و کادر فنی انجام شود که شأن و چارچوب کار حفظ شود. من تجربه 18 سال مربیگری دارم، در حالی که دبیر تجربه مربیگری ندارد و در کار سیاسی بوده است و تجربه مدیریتی دارد. من از 2003 مربیگری می‌کنم. این نوع رفتار شکاف می‌اندازد و عدم اعتماد و اطمینان بین کشتی‌گیر و کادر فنی ایجاد می‌کند. دبیر قهرمان المپیک و جهان است و قطعاً به این شکل بهتر می‌تواند کمک کند.

محمدی با بیان این جمله که «شرایط مسابقات المپیک را با هیچ مسابقه دیگری نمی‌توان مقایسه کرد.»، گفت: بچه‌های ما در مسابقات جهانی نروژ خوش درخشیدند، هرچند انتظارم این بود با تغییراتی که در تیم ایجاد شده بود و سایر تیم‌ها هم تغییراتی بعد از المپیک در خود ایجاد کرده‌اند، قهرمان دنیا شویم. تیم ما در قزاقستان به مقام سوم دنیا رسید و در نروژ در سکوی سوم تیمی قرار گرفتیم.

دارنده دو مدال نقره و دو برنز جهان در پایان یادآور شد: در کشتی همیشه مدعی زیاد است و اهالی کشتی برخی اوقات با هم همراه و هم‌دل نمی‌شوند. اینکه من سرمربی نیستم، نباید سنگ‌اندازی کنم. من هر صحبتی می‌کنم از سر دلسوزی است. یک بار منصور برزگر نفرینم کرد و گفت «ان‌شاءالله روزی مربی بشوی». مربیگری واقعاً سخت است. دوباری که سرمربی تیم ملی شدم در بدترین شرایط آمدم و در بهترین شرایط از تیم جدا شدم.

انتهای پیام/