در ستایش مربی ایرانی؛ مثل عطایی، همه ما می‌توانیم
قهرمانی تیم ملی والیبال در آسیا نشان داد که می‌توان به مربی ایرانی اعتماد و با فراهم کردن امکانات و برطرف کردن ضعف‌ها روی آنها حساب باز کرد.
به گزارش خبرگزاری تسنیم، تیم ملی والیبال ایران با ظاهری جدید و درخشش بازیکنانی که منتظر خالی شدن پیراهن‌های شماره 6 و 10 و 7 بودند، 3 بر صفر ژاپن را را شکست داد و برای نخستین بار با سرمربی ایرانی به عنوان قهرمانی آسیا رسید.
ژاپنی‌ها که در لیگ ملت‌های 2021 و المپیک 2020، ایران را شکست داده بودند، خیلی امیدوار بودند سومین پیروزی متوالی در سال 2021 در کشور خودشان و همراه با بالا بردن جام قهرمانی باشد اما پیروزی 3 بر صفر ایران به قدری کم‌نقص بود که جای هیچ‌گونه حرف و حدیثی باقی نگذاشت.
بهروز عطایی یکی از مربیان ایرانی است که در سطح بین‌المللی برای کشورمان افتخارآفرینی کرده و موفق بوده همانند مصطفی کارخانه، ناصر شهنازی، محمد وکیلی، مسعود آرمات، پیمان اکبری، رحمان محمدی‌راد و ... که تجربیات بین‌المللی فراوان و سابقه موفقیت‌های جهانی در کارنامه خود دارند. عطایی با کسب این موفقیت نشان داد که خودش و همکارانش قابل اعتماد هستند و فدراسیون می‌تواند روی آنها حساب کند. او پیش از این و در سال 2019 تیم جوانان ایران را برای اولین بار به عنوان قهرمانی جهان رسانده بود و موفقیت اخیر با تیم بزرگسالان دومین افتخار بزرگ و بین‌المللی این مربی در این مدت است.
مردی که روز گذشته در کنار زمین والیبال سالن شهر چیبای ژاپن، سرش را بین دستانش گرفته بود تا اشک‌هایش را کسی نبیند، یکی از مربیان ایرانی است که به صراحت گفته جایی که کار می‌کند باید نفر اول و حرف، حرف خودش باشد. او حتی قید کمک به آلکنو را هم زد و به حاضر نشد به عنوان مربی به المپیک برود.
عطایی اما روز گذشته در چیبا و در مقابل هزاران هوادار فوق مودب ژاپنی، کاری به کمک همکارانش انجام داد که تیم ملی با هدایت ولادیمیر آلکنو، مربی نامدار روسی و با حضور ستارگان بین‌المللی والیبال ایران در لیگ ملت‌ها و المپیک، موفق به انجام آن نشده بود.
به کارگیری بهروز عطایی به عنوان سرمربی تیم ملی در حالی که او همزمان، هدایت تیم جوانان زیر 21 سال را هم بر عهده داشت، ریسک بزرگی هم از سوی فدراسیون و هم از سوی خودش بود. اگر عطایی به هر دلیلی ناکام می‌ماند و قهرمان نمی‌شد، پایان تلخی برای حضور سرمربی ایرانی روی نیمکت تیم ملی بود. عطایی، خوان اول را که قهرمانی در آسیا بود با موفقیت پشت سر گذاشت و باید منتظر سال 2022 و لیگ ملت‌ها باشد تا توانایی خود و شاگردانش را در مقابل قدرت‌های فرا آسیایی و جهانی محک بزند.
عطایی پس از بالا بردن جام قهرمانی آسیا، راهی ایتالیا می‌شود تا با همراه شاگردان جوانش در مسابقات زیر 21 سال جهان از عنوان قهرمانی سال 2019 دفاع کند. او با تکرار عنوان قهرمانی جهان یا حتی کسب مدال در این رقابت‌ها، می‌تواند نامش را در تالار مشاهیر والیبال ایران، ثبت کند.
با تمام این موارد نمی‌توان منکر استفاده از مربی سرشناس و باتجربه خارجی شد. می‌توان و باید از مربیان و مدرسان بادانش و باکیفیت خارجی برای ارتقای دانش مربیان ایرانی و آموزش به نسل جوان استفاده و در کنار آن به مربیان داخلی اعتماد کرد چرا که آنها نشان داده‌اند که می‌توانند. در واقع استفاده از مربی ایرانی و خارجی در جای مناسب و به کار گیری درست آنها راهگشا خواهد بود و نباید اینگونه باشد که مربیان ایرانی پس زده شوند و مورد اعتماد قرار نگیرند. این موضوع در تمام رشته‌ها صدق می‌کند و اگر ضعف‌هایی هم وجود دارد می‌توان با کار بیشتر و استفاده از علم روز و فراهم کردن امکانات آنها را برطرف کرد.
انتهای پیام/
