سخنان حجت‌الاسلام رفیعی درباره "دین‌داری اختلاسی"
امام باقر علیه‌السلام فرمود گروهی به وسیله ما به خود آبرو می‌دهند؛ یعنی اسم ما را یدک می‌کشند، به اسم ما انگشتری به دست می‌کنند و آثار سجده بر پیشانی دارند، اما به یکباره می‌گویند ۱۰ میلیارد از فلان بانک را برد. این تدین، تدین اختلاسی است.
به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، حجت‌الاسلام رفیعی در سخنانی با اشاره به اینکه برخی از شیعیان نام عترت را برای رسیدن به مقاصد دنیوی به کار می‌گیرند، گفت: امام باقر علیه‌السلام در حدیثی فرمود «الشّیعَةُ ثَلاثَةُ أصْنافٍ؛ یعنی شیعیان سه دسته‌اند. صِنْفٌ یتَزَینونَ بِنا؛ گروهی به وسیله ما خود را آبرو می‌دهند؛ یعنی اسم ما را یدک می‌کشند، به اسم ما انگشتری به دست می‌کنند و آثار سجده بر پیشانی دارند، اما به یکباره می‌گویند 10 میلیارد از فلان بانک را برد. این تدین، تدین اختلاسی است. الان برخی از این جریان‌هایی که گیر افتادند، هیئت‌دار و مجلس‌دار بودند. روضه‌های چند هزار جمعیت داشتند، اما پوشش بود. امام در ادامه فرمود صِنْفٌ یسْتَأکَلُونَ بِنا؛ ما را وسیله عزت و آبروی و منافع شخصی خود قرار می‌دهند، از طریق منسوب کردن خود به ما امرار معاش مىکنند. برای مسجد 5 میلیون کمک می‌کند تا شما امضاء کنید و برود 10 میلیارد وام بگیرد و بعد قسطش را هم ندهد. پولی که به مسجد می‌دهد، برای خدا نیست.
وی یکی از ویژگی‌های شیعیان را بذل جان و مال معرفی کرد و گفت: امیر مؤمنان علیه‌السلام فرمود «شِیعَتُنَا المُتَباذِلُونَ فی وَلاَیتِنا». یعنی شیعیان ما افرادی هستند که در راه ولایت ما بذل می‌کنند. بذل یعنی هزینه. امام صادق فرمود شیعیان با بذل و احسان شناخته می‌شوند، اهل بذل و احسانند. امام حسین در ابتدای قیام خویش فرمود مَنْ کانَ باذِلا فینا مُهْجَتَهُ ؛ یعنی هرکه اهل بذل جان است، با ما همراه شود. پس شیعه باید باذل باشد. حالا این متباذل یک وقت جان است، اما یک وقت قلم و یک زمان آبرو و یا یک وقت این بذل بابت مال است. ما چه چیزی برای اهل بیت بذل کردیم؟ دعبل شعر گفت، میثم جان داد، خدیجه کبری مال و منالش را داد. شما فرزندی داری، اسمش را علی بگذار. شما پیراهن مشکی بپوش و یا یک پرچم سیاه در خانه بزن. کاسبی به خاطر شهادت امام حسین مغازه‌اش را می‌بندد و سیاهی می‌زند. در همین مقدار هم غنیمت است. هرکسی ببیند چه کاری از دستش بر می‌آید. حضرت زهرا سلام‌الله علیها به من و شما بذل کردن را یاد داد. ایشان جان و عمرش را بذل کرد، آبرویش را برای ولایت امیر مؤمنان گذاشت. ایشان که حاضر نبود نامحرم صدایش با بشنود، 40 روز درب خانۀ صحابه رفت تا عهد آنان را یادآوری کند.
