امام خمینی (ره) و قطعنامه ۵۹۸

به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، پذیرش قطعنامه 598 و تغییر استراتژی دفاع در داخل، مقوله‌ای بود که اعلام آن برای افکار مردم، خصوصاً احساسات پاک و پرشور رزمندگان ما، تازگی داشت و زمینه‌سازی در فاصله زمانی مناسب را می‌طلبید. از آن طرف به لحاظ شرایط منطقه‌ای و بین‌المللی ایجاد شده، طولانی شدن زمان می‌توانست  به ضرر ما باشد. در چنین اوضاع و احوالی امام راحل(ره) که تعیین کننده خط مشی دفاعی در طول هشت سال دفاع مقدس بودند، تصمیم گرفتند پس از اعلان پذیرش رسمی قطعنامه از سوی مسئولان، حرف آخر در جنگ را نیز خود بزنند، و سرانجام با پیامی رسا و دلنشین که از عشق فروزان ایشان به ملت شهید پرور ایران مایه می‌گرفت، ضمن موافقت با پذیرش قطعنامه، در شیوه ی جدید دفاعی فرمودند:

«و اما در مورد قبول قطعنامه که حقیقتاً مسئله ی بسیار تلخ و ناگواری برای همه و خصوصاً برای من بود، این است که من تا چند روز قبل به همان شیوه ی دفاع و مواضع اعلام شده در جنگ معتقد بودم و مصلحت نظام و کشور و انقلاب را در اجرای آن می دیدم، ولی به واسطه ی حوادث و عواملی که از ذکر آن فعلا خودداری می کنم و به امید خداوند در آینده روشن خواهد شد، و با توجه به نظر تمامی کارشناسان سیاسی و نظامی سطح بالای کشور که من به تعهد و دلسوزی و صداقت آنان اعتماد دارم، با قبول قطعنامه و آتش بس موافقت کردم و در مقطع کنونی آن را به مصلحت انقلاب و نظام می دانم و خدا می داند که اگر نبود انگیزه ای که همه ی ما و عزت و اعتبار ما باید در مسیر مصلحت اسلام و مسلمین قربانی شود، هرگز به این عمل راضی نمی بودم و مرگ و شهادت برایم گواراتر بود، اما چاره چیست که همه باید به رضایت حق تعالی گردن نهیم.»

دفاع از دیدگاه امام راحل(ره) را می توان به دو نوع دائمی و غیر دائمی تقسیم کرد:

استراتژی «دائمی» یا «کلی»، که حفظ اسلام و مصالح مسلمین است، و استراتژی «غیر دائمی» یا «موسمی» که اتخاذ شیوه ی دفاع در جهت حفظ اسلام است؛ یعنی اگر دشمن با ابزار نظامی به جنگ ما می‌آید، لزوماً ما هم باید با ابزار و ادوات نظامی دفاع کنیم؛ یا اگر دشمن با ابزار فرهنگی و سیاسی به میدان می‌آید، ما هم باید با ابزار فرهنگی و شیوه‌های سیاسی مناسب از خود دفاع کنیم و همه‌ی این شیوه‌ها باید در راستای استراتژی کلی حفظ اسلام و مصلحت جامعه باشد. از این رو دشمن ما تا زمانی که در جبهه‌های نظامی به ما حمله کرد، وظیفه ما دفاع نظامی بود و هنگامی که پس از صدور قطعنامه 598، استراتژی ضربه را از جبهه‌ی نظامی به جبهه ی سیاسی کشاند، ما هم لازم بود متناسب با این جبهه، شیوه ی دفاعی اتخاذ می‌کردیم. به همین دلیل امام راحل(ره) فرمودند که من به همان شیوه دفاع و مواضع اعلام شده تا چند روز قبل معتقد بودم و اکنون به دلیل حوادث پیش آمده و... با قبول قطعنامه موافقت می‌کنم.

اگرچه امام راحل(ره) با قبول قطعنامه، موقعیت نظام جمهوری اسلامی را در شرایط ایجاد شده حفظ کردند و پس از هشت سال مبارزه، دشمن را از اشغال حتی یک وجب خاک ایران ناامید کردند، که در تاریخ جنگ‌ها بی‌سابقه است، ولی این تصمیم به منزله ی پایان مبارزه نبود، بلکه تغییر استراتژی و اتخاذ شیوه ی جدیدی از مبارزه در جبهه ی سیاسی بود؛ به طوری که در این زمینه فرمودند:
«قبول قطعنامه از طرف جمهوری اسلامی ایران به معنای حل مسأله‌ی جنگ نیست. با اعلام این تصمیم، حربه‌های تبلیغات جهان خواران علیه ما کند شده است.»

انتهای پیام/