ارکسترها در انتظار اجراهای جدید / آثار رمانتیک برای تکنیک نوازندگان لازم است

به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، ارکستر سمفونیک تهران حدود یک سال و چهار ماه است که تعطیل است. نه اینکه تعطیل باشد، تعطیل نیست، ولی تعطیل است! کرونا که آمد، ارکستر هم فعالیتش تعطیل شد. گاهی اما دور هم جمع شدند و اجرایی هم به صحنه بردند؛ اما فقط گاهی...

در طول یک سال و چهار ماه گذشته، ارکستر سمفونیک تهران سه اجرا را به صحنه برده و 6 شب هم در اجرای موسیقی نمایش علمدار فعالیت داشت. یعنی در طول 16 ماه تنها 9 اجرا داشته است. این به معنای تعطیل بودن و این چند شب اجرا به معنای بقا است.
البته که نوازندگانی که عضو ارکستر بودند حقوق‌شان را دریافت کرده‌اند؛ پس اعتراضی هم وجود ندارد. از طرفی هم شیوع ویروس کرونا این تعطیلی را موجه کرده است.

ناگفته نماد که ارکستر در این مدت رهبر ثابتی نداشته است و هر بار که اجرایی مقطعی داشته، رهبری مهمان به ارکستر پیوسته است.

حالا قرار است که ارکستر فعالیتش را مداوم‌تر دنبال کند.

اواخر تیر، یعنی همین ماهِ جاری ارکستر سمفونیک تهران کنسرتی برگزار خواهد کرد. هنوز معلوم نیست که این کنسرت با حضور تماشاگران خواهد بود یا باز هم به صورت آنلاین پخش خواهد شد. ارکستر در این اجرا اثری از شومان یعنی سمفونی شماره یک را می‌نوازد. کنسرتو برای ویلن و ارکستر اثر پرویز محمود دیگر اثری است که در این کنسرت نواخته می‌شود و سولیست ویلن هم پدرام فر یوسفی است.

رهبر ارکستر در این اجرا نصیر حیدریان خواهد بود. حیدریان در این چند سال نشان داده که رهبری با سواد و با تجربه برای اداره‌ی ارکستر است. هر بار که حیدریان ارکستر را به صحنه برد، کیفیت آن اجرا به تایید کارشناسان رسید. نوازندگان هم از کار کردن با او راحتند و می‌گویند که از او می‌آموزند.

حیدریان درباره علت انتخاب اثری از روبرت شومان به عنوان رپرتوار ارکستر در کنسرت پیش‌رو می‌گوید: معتقدم که ارکستر سمفونیک تهران باید تا دوسال آینده نزدیک به 60 اثر جدید را در برنامه‌هایش داشته باشد. از سوی دیگر آثار رومانتیک آلمانی برای تکنیک نوازندگان هر ارکستری لازم است تا با این آثار آشنا شوند. این سمفونی شماره یک سمفونی بهار نام دارد‌. در چهار قسمت است که پر از زندگی و بهار است.

این رهبر اکستر درباره انتخاب کنسرتوی ویلن اثر پرویز محمود، تاکید می‌کند: این اثر انتخابی از سوی شورای ارکستر سمفونیک تهران بود که من هم آن را با کمال میل  پذیرفتم. قرار شد که سولیست این اجرا آقای پدرام فر یوسفی باشد. امیدوارم اجرای خوبی داشته باشیم و مورد قبول مخاطبان قرار گیرد.

یکی از معضلاتی که ارکستر سمفونیک تهران در حال حاضر با آن مواجه است، نداشتن تمرین کافی و عدم هماهنگی است. به هر حال ارکستری که در طول 16 ماه گذشته تنها چند جلسه تمرین داشته است، بی‌شک آمادگیِ کافی برای اجرا را ندارد و نوازندگان هماهنگی لازم را نخواهند داشت.

حیدریان در این باره می‌گوید: ارکستری که چند ماه است تمرین نداشته، برای رسیدن به هماهنگی و همنوازیِ مطلوب به زمان نیاز دارد. این معضل در چند روز اول تمرین خودش را بیشتر از هر زمان دیگری نشان می‌دهد.

نصیر حیدریان در مرداد ماه هم ارکستر ملی ایران را برای اجرای آثاری از حشمت سنجری و هوشنگ استوار رهبری می‌کند.

اواخر مرداد و شهریور هم دو کنسرت با  ارکستر جوانان مرکز آموزشی بنیاد رودکی برگزار می‌شود که در این کنسرت‌ها رهبریِ ارکستر را دانشجویانِ مسترکلاس رهبری برعهده دارند. این دو کنسرت با آثاری از شوبرت، موتزارت، بتهوون و چایکوفسکی همراه خواهد بود.

نصیر حیدریان نگاه ریشه‌ای به ارکستر و تربیت نوازندگان دارد. او که رهبری ارکستر را در دانشگاه گراتسِ اتریش تدریس می‌کند، می‌گوید: برای داشتن یک ارکستر خوب و استاندارد در ایران باید آموزش را از هنرستان‌ها و دانشگاه‌های موسیقی شروع کرد چرا که نوازندگان خوب ابتدا در این محیط‌های آموزشی تربیت می‌شوند.

حیدریان اکنون در ایران به سر می‌برد و مشغول برگزاری کلاس‌های آموزشی برای نوازندگان و کسانی است که به رهبری ارکستر علاقه دارند.

این رهبر ارکستر درباره فهماندنِ مفهوم رهبری ارکستر به هنرجویان گفته بود: هنرجویانی که در کلاس‌های من شرکت می‌کنند، برای اولین بار می‌فهمند که آن دست تکان دادن‌ها فقط 10 درصد رهبری ارکستر است.

ارکستر سمفونیک تهران و ارکستر ملی ایران در همین یک دهه‌ی اخیر فراز و نشیب‌های زیادی را تجربه کرده‌اند. این ارکسترها همین چند سال پیش بود که کارشان به تعطیلی کشید. وقتی هم فعالیت دوباره‌شان را شروع کردند، حاشیه‌های زیادی داشتند. درست زمانی که بودجه کافی برای اداره ارکسترها وجود داشت، کرونا آمد و ارکسترها را به تعطیلی کشاند.

حال باید دید در ماه‌ها و سال‌های آینده چه چیزی در انتظار ارکسترها است. حضور نصیر حیدریان در کنار اکستر سمفونیک تهران از جمله اتفاق‌های مثبت این چند سال گذشته بوده است. باید منتظر باشیم و تاثیر حضور این رهبر ارکستر در کنار ارکسترها را با دقت بیشتری بررسی کنیم.

انتهای پیام/