حدیث | اولین رحمتی که از آسمان به زمین نازل شد
امیرالمؤمنین علیه‌السلام در روایتی به اولین رحمتی که خداوند از آسمان به سوی زمین نازل کرد اشاره فرمود.
به گزارش خبرنگار فرهنگی تسنیم، 25 ذی‌القعده روز دحوالارض است. گفته‌اند منظور از «دحوالارض» این است که در ابتدا تمام سطح زمین را آب‌هاى حاصل از باران‌هاى سیلابى نخستین فرا گرفته بود، این آب‌ها تدریجاً در گودال‌هاى زمین جاى گرفتند و خشکی‌ها از زیر آب سر بر آوردند و روز به روز گستردهتر شدند تا به وضع فعلى در آمد و به بیان تفسیر نمونه این مسئله بعد از آفرینش زمین و آسمان روى داد.
میرزا جواد ملکی تبریزی در توصیف این روز شریف در کتاب المراقبات خود می‌نویسد "خداوند بزرگ در چنین روزی زمین را برای سکنای فرزندان آدم و زندگی روی آن آماده فرمود، و روزی‌های ما و نعمت‌های پروردگار در چنین روزی گسترش یافته است؛ روزی‌ها و نعمت‌هایی که از شماره بیرون است و کسی را یارای شکر آن نیست. و اگر تو در بزرگی شأن دحوالارض اندیشه نمایی حیرت‌زده خواهی شد و از اینجاست که انسان عارف و مراقب روز دحوالارض، در برابر همه این نعمت‌های گوناگون، شکری بر خویشتن واجب می‌بیند، و چون به قلب خویش مراجعه می‌کند، می‌بیند که حتی بر ادای حق ناچیزی از آن همه نعمت‌ها توانا نیست. و چون بنده ای نسبت به آن همه نعمت‌ها شناخت حاصل کند، به عجز و کوتاهی خویش در ادای حق آن نعمت های انبوه اقرار خواهد کرد و تلاش خود را در انجام شکر آنها ناچیز خواهد شمرد و همواره خود را در برابر آفریننده آن همه نعمت‌ها سرافکنده خواهد دید. (مراقبات، صص 193 و 94)
اما درباره عظمت روز «دحو الأرض» پیامبر و ائمه معصومین علیهم‌السلام ویژگی‌هایی را برشمرده‌اند، از جمله آنکه امام رضا فرمود «روز 25 ذی‌القعده روزی بود که ابراهیم و عیسی علیهما السلام در آن به دنیا آمدند و در آن روز زمین از زیر کعبه آشکار شد، وَ فِیهَا دُحِیَتِ الْأَرْضُ مِنْ تَحْتِ الْکَعْبَةِ.» امیرالمؤمنین نیز در روایتی اولین رحمت خداوند بر زمین را همین روز معرفی کرده، فرمود «اولین رحمتی که از آسمان به سوی زمین نازل شد، در روز 25 ذیقعده بود؛ أَنَّ أَوَّلَ رَحْمَةٍ نَزَلَتْ مِنَ السَّمَاءِ عَلَى الْأَرْضِ کَانَتْ فِی الْخَامِسِ وَ الْعِشْرِینَ مِنْ ذِی الْقَعْدَةِ.»
از جمع‌بندی مطالب مربوط به «دحو الأرض» بر می‌آید این روز نزد خداوند از ارزش بسیار والایی برخوردار است تا حدی که مفسران، آیاتی از قرآن را به آن اختصاص داده‌اند، اما در عین حال حکمت اهمیت این امر در علم خداوند و اولیای او نهفته است. امیر مؤمنان نزول رحمت بی‌شمار را از برکات این روز معرفی کرد و فرمود «در این روز هزاران در هزار (یک میلیون) رحمت از جانب حق تعالی بر بندگان نازل می‌شود که 99 رحمت مخصوص آن جمعی است که به ذکرخدا مشغولند و روزش را روزه بدارند و شبش را درعبادت سپری کنند. وَ تَنْزِلُ فِی هَذِهِ اللَّیْلَةِ أَلْفُ أَلْفِ رَحْمَةٍ مِنَ اللَّهِ تَعَالَى عَلَى الْعِبَادِ، تِسْعٌ وَ تِسْعُونَ مِنْهَا خَاصٌّ لِمَنِ اجْتَمَعُوا لِذِکْرِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ صَامُوا نَهَارَهُ وَ قَامُوا لَیْلَهُ.» (زاد المعاد - مفتاح الجنان، ص159)
انتهای‌پیام/
