حضور در کلاس بهترین شاعران ایران بدون یک ریال هزینه!/ رویدادی که "راه میانبر" شاعران جوان شد

به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، انتشارات شهرستان ادب 10سالگی تأسیس خود را در حالی جشن گرفت که در عمر یک‌دهه‌ای خود توانسته است تأثیرگذاری خوبی در فضای ادبیات کشور داشته باشد. میدان دادن به شاعران جوان و استفاده از ظرفیت‌های آنان یکی از اقدامات قابل تحسین در این انتشارات بود که توانست هنرمندان زیادی را به عرصه ادب و فرهنگ کشور معرفی کند.

رهبر انقلاب به‌مناسبت 10ساله شدن این انتشارات، پیامی را خطاب به اهالی فرهنگ و ادب منتشر کردند، پیامی که شامل تقدیر و تشکر ایشان از فعالیت‌های شهرستان ادب و البته حاوی چند توصیه بود.

ایشان در بخشی از این پیام فرمودند:

«از زحمات عزیزان و ملاحظه فهرست محصولات مؤسسه خرسند و متشکرم. استمرار تلاش‌ها و دقت در رعایت ملاحظات فنی و نیز ملاحظات ارزشی را از این عزیزان انتظار دارم. در کنار گسترش کمی که البته مطلوب است، اعتلای کیفی حتماً درخور توجه و اهتمام است. این به کار شما و عمری که برای آن صرف شده معنا می‌‌دهد.»

محمدرضا طهماسبی از شاعران برجسته کشور در گفت‌وگویی به فعالیت‌های انتشارات شهرستان ادب اشاره کرده است.

تسنیم ــ آقای طهماسبی، شما در اردوهای مختلف شعر شهرستان ادب به‌عنوان مهمان و استاد شرکت داشتید و با اعضای آفتابگردان‌ها رابطه صمیمی و خوبی داشته‌اید، طبیعتاً به‌خوبی می‌توانید بیانگر نقش و تأثیر شهرستان ادب و برنامه‌های آن باشید، درباره دهه اول فعالیت شهرستان ادب چه نظری دارید؟

وجب به وجب کشف استعداد با «آفتابگردان‌ها»!

طهماسبی: شهرستان ادب به‌معنای واقعی استثنائی است. شاید تأثیری که شهرستان ادب در این 10 سال روی ادبیات و مخصوصاً شعر و کشف استعدادهای جوان گذاشته است، بیشتر از تمام نهادها و مراکز دولتی و غیردولتی است، حتی عملکرد جایی مثل وزارت ارشاد با آن دستگاه عریض و طویلی که دارد و همچنین عملکرد حوزه هنری با آن همه بودجه و امکاناتی که در اختیار دارد، به‌هیچ‌وجه قابل مقایسه با عملکرد و تأثیرگذاری شهرستان ادب نیست. کشف استعدادهای جوان، کارهای آموزشی و دوره‏‌های آفتابگردان‌‏ها کاری انقلابی و حرکت بزرگی بود که برای اولین‌بار به این شکل انجام می‌شد.

شهرستان ادب کمک کرد بهترین اساتید پای کار بیایند

شهرستان ادب هر استعدادی را که در گوشه گوشه کشور بود، از تایباد و تبریز و زاهدان و قوچان بگیرید تا حتی روستاهای کشور، رصد و جمع‌آوری کرد و تمام امکانات خودش را در اختیار آنها گذاشت، فرقی نمی‌کرد فلان عضو آفتابگردان‌ها بچه تهران است یا فلان روستای کشور، بلکه به‌طور مساوی و یکسان به همه اعضا توجه داشت.

در این دوره یک‌ساله، اساتید شاخص ادبیات کشور برای این بچه‌ها کلاس داشتند، دوره‌های آموزشی مختلفی برای آنها برقرار شد و بچه‌ها در این دوره‌ها از نزدیک می‌توانستند از محضر اساتید و پیشکسوتان آموزش ببینند، این اتفاقات خیلی خوب بود. در دوران ما برای دیدن یک شاعر باید کلی انتظار می‌کشیدیم و کلی به زحمت می‌افتادیم، مثلاً برای دیدن استاد قهرمان باید با اتوبوس از شهر خودت تا مشهد می‌رفتی و در انتظار استاد می‌ماندی، ولی در شهرستان ادب روند تغییر کرد، به‌عبارت دیگر شهرستان ادب فضایی به وجود آورد تا بچه‌ها بدون کمترین نگرانی و حتی بدون ریالی هزینه در کلاس بهترین اساتید بنشینند و فقط روی رشد و تعالی خودشان تمرکز کنند.

ــ آن‌طور که مشهور است حتی بسیاری از اعضای آفتابگردان‌ها از روستا و از سر زمین کشاورزی‌شان به اردوهای شهرستان ادب اضافه می‌شده‌اند! به‌نظر می‌رسد که از نظر برقراری عدالت فرهنگی و عدالت آموزشی فعالیت‌های شهرستان ادب اتفاق جدیدی بوده است.

طهماسبی: بله. شهرستان ادب بهترین شرایط را برای آموزش و رشد این شاعران مهیا کرده است، حتی مخارج رفت‌وآمد اعضا به اردوها نیز با خود مؤسسه است تا خانواده‌ها متحمل هزینه نشوند و با بچه‌ها همراهی کنند، فقط شما باید سر سوزن ذوقی داشته باشید تا عضوی از شهرستان ادب باشید. 

شهرستان ادب برای نویسندگان و شاعران "راه میانبر" بود

مجموع این اقدامات بچه‌‎ها را چند گام به جلو برد و شهرستان ادب برای شاعران و نویسندگان میانبری بود، یا مثل آسانسوری بود که این بچه‌ها را ناگهان به بالا برد و با احترامی که به اینها می‌گزارد به خیلی‌ها اعتماد به نفس داد تا در حوزه شعر و ادبیات فعالیت کنند. بعضی از شاعران شهرستانی قبل از شهرستان ادب حتی جرئت نمی‌‏کردند در محفلی شعر بخوانند، اما با حضور در شهرستان ادب و پیشرفتی که حاصل کردند، اعتماد به نفس به آنها برگشت و خیلی از آنها حالا برای خودشان کسی‌اند و تبدیل به برند شده‌اند.

شاعران جوان به «آفتابگردانی»بودن افتخار می‌کنند

می‌‎گویند کارکنان شرکت تویوتا با افتخار لباس تویوتا را تن‌شان می‌‎کنند، درباره اعضای آفتابگردان‌ها هم همین‌گونه است. من بارها دیده‌ام که وقتی یکی از اعضای آفتابگردان‌ها در محفلی شاعرانه قصد شعرخوانی دارد، با افتخار اعلام می‌کند که "من عضو فلان دوره آفتابگردان‌هایم."، اینها نتیجه زحمات دوستان و اساتیدم در شهرستان ادب است.

ــ تا امروز 9ـ10 دوره از اردوهای آموزشی آفتابگردان‌ها در دو قسمت آقایان و خانم‌ها برگزار شده است، بسیاری از اعضای دوره‌های ابتدایی آفتابگردان‌ها وارد مراکز مختلف فرهنگی مثل روزنامه‌نگاری، دانشگاه، برنامه‌سازی و... شده‌اند، این تربیت نیرو را چقدر مهم و مؤثر می‌دانید؟

طهماسبی: بله. شهرستان ادب حقیقتاً نسلی را تربیت کرد، نسلی که در آینده بسیار بیش از این خودشان را نشان خواهند داد. البته همین حالا هم داریم می‌بینیم که خیلی‌‏هایشان به روزنامه‌های کشور تزریق شدند، خیلی‌‏هایشان معلم شدند و امروز در مدرسه و دانشگاه ادبیات تدریس می‌‏کنند و من فکر می‌کنم اثرات فعالیت‌های شهرستان ادب بسیار بلندمدت است.

از طرفی شهرستان ادب مروج تفکر شیعی و انقلابی‌‏گری است. شهرستان ادب در فعالیت‌های خودش دنبال اشاعه فرهنگ حضرت امام حسین(ع) بوده است، دنبال اشاعه فرهنگ راستی، صداقت، محبت و انسانیت، از این جهت  تأثیرات شهرستان ادب در سپهر فرهنگ و ادبیات ما در آینده مشخص خواهد شد، به‌قول معروف «هزار باده ناخورده در رگ تاک است.»، هنوز مانده ببینیم که شهرستان ادب چه کرده است.

دوست داریم اردوی برون‌مرزی برای شاعران برگزار کنیم

ــ و البته این هفته هم با ارسال پیام و تبریک جشن 10سالگی از فعالیت‌های شهرستان ادب حمایت کردند که همین نشان می‌دهد شهرستان ادب مسیرش را به‌خوبی و باموفقیت طی کرده است.

طهماسبی: بله. ما که این حرف را از خودمان نمی‌‎گوییم، رهبری چندین بار از فعالیت‌های مؤسسه شهرستان ادب حمایت و از موفقیت‌های آن ابراز خوشحالی کرده‌اند. من می‌‌‏خواهم بگویم شهرستان ادب حتی با این امکانات ناچیز توانسته است تا این حد تأثیر بگذارد، حالا حساب کنید اگر حمایت بیشتری صورت بپذیرد، چه اتفاقات خوبی را شاهد خواهیم بود. یکی از کارهایی که من امیدوارم در دوره جدید فعالیت‌ها به آن توجه و عملی شود، برقراری اردوهای برون‌مرزی برای شاعران و پژوهشگران و برقراری ارتباط بین شاعران ایرانی و شاعران کشورهای فارسی‌زبان و حتی دیگر زبان‌ها است.

ــ تاجیکستان، هند، افغانستان، ازبکستان و کشورهای دیگری که ما فارسی‌زبانان به‌نحوی از همدیگر جدا افتاده‌ایم.

بالاخره اینها کشورهایی‌اند که فارسی‌زبان بوده‌اند و هنوز هم کم‌وبیش هستند. لزوم ارتباط با مردم و شاعران و پژوهشگران این کشورها احساس می‌شود و امیدوارم این پیشنهاد را جدی بگیرند، البته که نیاز به حمایت‌های مالی و حمایت‌های دیپلماسی و دولتی هم دارد، ولی تنها جایی که می‌تواند این کار را انجام دهد همین شهرستان ادب است.

انتهای پیام/+