سینمای جهان اسلام | فیلم‌های عربی آرمان قدس ندارند و دنبال احیای امت عرب‌اند/ برنامه شبکه‌های ترکی و عربی در ماه رمضان کنسرت و رقص است!

به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، یکی از مسائل مهم سینمای جهان اسلام آرمان قدس و آزادی فلسطین است. البته این موضوع مهم در سینمای کشورهای اسلامی عربی چندان جدی گرفته نشده است و به طور جدی در سریال‌ها و فیلم‌های آنان چیزی به نام آزادی قدس وجود ندارد.

این مسئله که چرا کشورهای اسلامی در محصولات هنری خود به آن نگاهی ندارند و همینطور دغدغه فرهنگی و هنری آنان چیست مسائلی است که در مصاحبه با محمدرضا اسلاملو، کارگردانی که بارها در کشورهای مسلمان و عربی برای ساخت و تولید مستند و فیلم سفر کرده و از نزدیک فضای فرهنگی، اجتماعی و سیاسی آنجا را لمس کرده است مطرح و بررسی می‌شود.

استعمار غرب، عرب را از فکر امت اسلامی دور کرده است

* آقای اسلاملو اصلی‌ترین تفاوت سینمای جهان اسلام در جمهوری اسلامی ایران با کشورهای اسلامی منطقه چیست؟

متأسفانه اصلی‌ترین مسئله کشورهای عربی به صورت کلی و نه فقط در فضای فرهنگی، شامل عربیت و به تعبیری امت عرب می‌شود. در نگاه آنان ایده امت اسلامی جای ندارد و امت عربی است که اولویت دارد. همان‌طور که می‌دانیم این نگاه به سال‌های دور برمی‌گردد که اعراب دنبال این بودند که پرچم عربیت را بلند کنند نه پرچم اسلام. در واقع اسلام بهانه‌ای است برای اینکه عرب مطرح بشود. تمام این برنامه نیز نقشه استعمار است.

همین تفکر در فضای فرهنگی و هنری آنان نیز جریان دارد و مدام با سرودها و تولید فیلم و سریال قصد دارند که آن را برجسته کنند که باید ملت عرب احیا شود و از این دست حرف‌ها. در سال‌هایی که برای تولید مستند به لبنان می‌رفتم در اردوگاه‌ها با پیرمردان آنها صحبت می‌کردم و آنان با چشمی گریان می‌گفتند که امت عربی کجا است؟

_{تصویر سریال نگهبان قدس محصول لبنان و سوریه با محوریت مبارزه با اسرائیل}

اما من که از یک نظام اسلامی با یک برنامه خاص رفته بودم مدام تلاش می‌کردم که به آنها بفهمانم که اسلام نباید از ملت‌ها جدا بشود و این اسلام است که در اولویت باید باشد نه عربیت اما در نهایت در بهترین حالت ممکن 10 درصد در اندیشمندانشان این تغییر جهت دیده می‌شد.

در هر حال من و همکارانم در مجموعه مستندها و فیلم سینمایی داستانی که ساختیم تلاش کردیم تا مسئله جهان اسلام را حول محور قدس و آزادی فلسطین مطرح کنیم. ما دنبال امت اسلام بودیم نگاهی بدون عیب و نقص که پاره تنش را قدس می‌داند جایی که قبله اول مسلمانان جهان است. این مجموعه مستندها بارها از تلویزیون پخش شد البته اخیرا تکه پاره شده است و هربار بخشی از آن پخش می‌شود.

در مجموعه مستند «مسلمانان» نیز در کشورهای دیگر درباره همین دیدگاه از زبان مسلمانان کشورهای شرقی و میانی آسیا مصاحبه گرفتیم. تمام آنان که دور از عربیت بودند همین امت اسلامی را طلب می‌کردند و به این آیه‌ که می‌گوید وَلَن تَرضىٰ عَنكَ اليَهودُ وَلَا النَّصارىٰ حَتّىٰ تَتَّبِعَ مِلَّتَهُم  اعتقاد داشتند و می‌گفتند که امت اسلام نباید زیر یوغ استکبار باشد.

فیلم صبح قریب را برای همین ساختم تا جوانان ما که شعار نه غزه نه لبنان می‌دادند از واقعیت غزه و لبنان، باخبر شوند.

_{نمایی از صبح قریب با بازی امین زندگانی}

به عقیده من باید به این تفکر شک کرد، مگر می‌شود که مسلمان بود و این‌قدر نادان بود که قبله اول مسلمانان را ندید؟ عربیت تنها به کجا می‌رسد؟ شعار توخالی است که هیچ نتیجه و نهایتی ندارد. خودشان هم حاضر نیستند برای عربیت و امت عربی بمیرند. عربیت که شهید ندارد. این اسلام است که شهادت طلب دارد و باب شهادت را باز کرده است.

این نظرگاه توسط سعودی‌های ملعون جا انداخته شده است که باید امت عربی را تشکیل بدهیم. برای همین هم تاجایی که توانست کشورهای عربی منطقه را باخود بسیج کرد که علیه اسرائیل نباشند بلکه با او دوست و رفیق باشند. عربستان رسماً ام الفساد جهان اسلام است و اگر کنار برود مشکل فلسطین حل می‌شود.

لبنانی‌ها خود را فرزندان ابوذر می‌دانند

* چرا این دیدگاه در لبنان وجود ندارد؟ علت اینکه محصولات هنری آنان به تفکر جمهوری اسلامی نزدیک است چیست؟

سؤال خوبی پرسیدید؛ در هشت سفری که به لبنان داشتم هیچ‌کدام از آنان خود را عرب نمی‌دانند بلکه می‌گویند ما از نسل ابوذریم. لبنان کشور قومیت‌ها است از سنی و شیعه و مسیحی دارد اما همه دوست دارند خود را از نسل ابوذر معرفی کنند.

درست برخلاف ایران که حتی اسمش هم حماسی است و دوست داریم خود را ایرانی معرفی کنیم. کشورهای همسایه فارسی زبان ما نیز علاقه بسیار دارند که خود را ایرانی و فارس زبان معرفی کنند. اشعار و موسیقی‌های آنان اشک از چشم انسان سرازیر می‌کند. اما متأسفانه استعمار روی آنها سایه انداخته است و اسلام در بیشتر آنان ممنوع شده است. در همین تاجیکستان چه محرومیتی از نظر اسلامی وجود دارد. همین رئیس جمهورشان دشمن اسلام است و تمام مساجد را تعطیل کرده است. رسماً از کمونیست‌ها بدتر است. از سوی دیگر القاعده و ترورهای آنان نشان می‌دهد که قشر فرهیخته و فرهنگی منطقه اسلام و حقیقت را می‌شناسند برای همین در دانشگاه‌ها بمب‌گذاری می‌کنند.

آنان به طور روشن دو گروه را می‌کشند یکی دانشجویان و دیگر خبرنگاران. دست یهود و آل سعود پشت این جنایت‌ها است. زمانی که بعد از جنگ 33 روزه دیدند که حریف رویارویی نظامی با مسلمانان نمی‌شوند داعش را از درون اسلام ایجاد کردند تا جهان اسلام را تخریب کند؛ ایده اسلام خشن برای اینکه بتوانند ریشه آن را بزنند.

کار دیگری که کردند این بود که تحت نقشه‌ای که استعمار کشیده بود پان ترکیسم ترکیه، امت عربی کشورهای عرب و ناسیونالیسم مصر را راه انداختند تا امت اسلامی شکل نگیرند. هیچ‌کدام از این کشورها به چیزی به اسم امت اسلامی معتقد نیستند. ترکیه نیز طمع‌کاری کرد و با این فکر که اگر شام تصرف شود نیمی از آن را به او می‌دهند مرزهایش را باز کرد تا نیروهای داعش بتوانند وارد شوند.

* اصلی‌ترین مانع تولید فیلم‌های جهان اسلام در کشور خودمان چیست؟

مشکل و چالش مدیران فرهنگی ما. زمانی که مستند جعبه سیاه را ساختم و همینطور کار شهابی از جنس نور را شروع کردم زمان شمقدری بود که باز در این زمینه چون اعتقاد داشت کمک کرد. باید مدیران فرهنگی ما بدانند که بخشی از انرژی آنان صرف سینمای جهان اسلام و قدس و مهدویت شود که اتفاقاً ارتباط مضمونی خوبی میان آنان برقرار است. اما زمانی که مدیر ما به این مقولات باور خاصی ندارد و تنها سینما را سرگرمی می‌داند و شوخی، وضع این می‌شود که سینمای ما هرچند سال یکبار به سختی فیلمی درباره جهان اسلام و آرمان قدس دارد.

برخلاف نظر مدیران ما سینما جای ایدئولوژی است و از این نظام اتفاقاً انتظار می‌رفت که سینمایی با این نگاه داشته باشد. باید برای تحول سینمای جمهوری اسلامی ایران یک مارشال پلن طراحی کرد که در آن مهدویت و آرمان قدس و اسلام ناب ارجحیت داشته باشد.

* آقای اسلاملو در ماه رمضان کشورهای عربی ایام ماه مبارک رمضان فضای فیلم‌ها و سریال‌های کمدی و درام باب می‌شود؛ علت آن را چه می‌دانید؟ آیا این موضوع نیز مرتبط با همان مفادی است که بیان کردید؟

اصلاً به طور کلی فضای ماه رمضان در این کشورها و همین‌طور ترکیه این است که بعد از افطار تا سحر مدام رقص و بزن و بکوب است. حتی باید گفت که فستیوال‌های موسیقی و کنسرت باب می‌شود. متأسفانه این فرهنگ غلط تا حدی هم در ایران و همین‌طور در تلویزیون نیز پدید آمده است. البته باز جلوی آن تا حدی گرفته شده و وضعیت بهتری در صداوسیما برقرار شده است. این ماه ماه خدا است و رمضان یکی از اسامی خداوند است.

در برنامه‌های تلویزیونی کشورهای عربی تلاش می‌شود که مردم از حقیقت قرآن و توحید غافل بمانند. آیا آیاتی که درباره استکبارستیزی و دشمنی با دشمنان است هم مورد توجه قرار می‌گیرد؟ اگر مردم آگاه بشوند تازه اول مشکلات و بدبختی آنان است. سردمدارانشان همگی نوکر اسرائیل‌اند. برای همین تلاش و مبنای آنها این است که ظواهر را زنده نگه دارند. مساجد زیبا بسازند تا توریست‌ها بیایند و تماشا کنند. در حقیقت پوسته را زنده نگه دارند.

اما باز سوریه و لبنان تا حدی برای اینکه تحت تأثیر ایران هستند و سیاست‌های ایران در آنجا نفوذ داشته است متفاوت‌تر است. اما در ترکیه یک جنایت رخ می‌دهد آن هم این است که در بیشتر سریال‌های آنان مثلث عشقی و زنا رواج دارد. نظام سیاسی آنها هم کاری ندارد زیرا این شبکه‌ها بیشترشان خصوصی هستند و تنها دغدغه ترکیه این است که به نظام سیاسی فحاشی نشود.

معتقدم این ایده نیز نتیجه نفود و استعمار فرهنگی یهودیت و غرب است که ورود کرده است.

انتهای پیام/