شیوه‌ای که حضرت ابوطالب(ع) برای حفاظت از جان پیامبر(ص) در شعب به کار می‌گرفت

به گزارش خبرنگار فرهنگی باشگاه خبرنگاران پویا، آیت الله محمدهادی یوسفی غروی، پژوهشگر تاریخ اسلام و مؤلف کتاب «وقعة الطف» درباره تاریخ کربلا، به مناسبت ایام وفات حضرت ابوطالب علیه‌السلام طی یادداشتی به معرفی برخی شاخصه‌های آن بزرگوار پرداخت که در ادامه می‌خوانید. 

حضرت ابوطالب(ع) چهار فرزند پسر با نام‌های علی (امیرالمؤمنین علیه‌السلام)، طالب، عقیل و جعفرطیار داشت که فرزندان فاطمه بنت اسد بودند که پیامبر(ص) از او با تعبیر «مادرم» یاد می‌کرد؛ چرا که ایشان مدت زیادی در منزل ابوطالب و فاطمه بنت اسد ساکن بود. اسم اصلی ایشان «عبدِمناف» بود. نام عبد مناف را عبدالمطلب بر او نهاد و به معنای عبد مشرف بر جهان است. برخی بر این تصور هستند که نام ایشان از بت بزرگی که در کعبه بوده گرفته شده در حالی که اسم آن بت، «منات» بوده و اشتباه گرفته شده است.

حضرت عبدالمطلب 10 فرزند پسر داشت و تعدادی نیز فرزند دختر داشت. ایشان به عبدمناف وصیت می‌کند که سرپرستی فرزند برادر را بپذیرد، فرزندی که در 6 سالگی همراه مادرش آمنه بنت وهب  به مدینه می‌رود تا اقوام مادری خود را ببیند و در راه بازگشت آمنه، مادر پیامبر(ص) در منطقه ابواء وفات می‌کند. در این زمان «أم أیمَن» دایه پیغمبر اکرم(ص) بوده است. «أم أیمَن» جزو شهود بر واگذاری فدک به حضرت زهرا سلام‌الله علیها بود و شهادت هم داد. نام اصلی او برکت بود، خیلی از افراد حدیث پیامبر(ص) را در مورد«أم أیمَن» شنیده بودند که او از بانوان بهشتی است، اما بعد که شهادت داد برای فدک، گفتند «أم أیمَن» آفریقایی است و عرب نیست و ممکن است به درستی حدیث را که عربی بوده درک نکرده باشد، از این رو شهادت او در مورد فدک رد شد.

پیامبر(ص) بعدها در زمان فتح مکه و صلح حدیبیه بر سر مزار مادر حاضر می‌شود و می‌فرماید خداوند به ایشان اذن داده که مادر را زیارت کند. پس روی قبر مادر گریه و برای ایشان دعا می‌کند. اینها نشان دهندۀ آن است که آمنه بنت وهب بر خلاف تهمت‌هایی که به ایشان زدند، بر شرک نمرده و توحید داشته است. 

پیامبر(ص) پس از وفات عبدالمطلب

حضرت عبدالمطلب در 8 سالگیِ پیامبر(ص) وفات یافت و پس از آن به ابوطالب(ع)  واگذار شد. حضرت عبدالمطلب در وقت وفات به عبدمناف وصیت به نگهداری فرزند برادر را می‌کند، چرا که ویژگی‌های منحصر به فردی داشته است که شأنیت واگذاری پیامبر(ص) را داشت. زمانی که پیامبر(ص) نزد جد بزرگوارش در کنار کعبه روی فرشی که برای عبدالمطلب پهن می‌کرد، می‌نشست و او نیز پیامبر(ص) را در آغوش می‌گرفت، تمام مردم برای ورود به کعبه محبت عبدالمطلب را به نوه خود می‌دیدند. ابوطالب نیز با رسول الله (ص) چنین رفتار می‌کرد و به فرزند برادر بسیار محبت می‌‌کرد تا زمانی که ابوطالب (ع) پیشنهاد ازدواج با حضرت خدیجه (س) را به حضرت می‌دهد. پیامبر(ص) در اولین سفر تجاری با ابوطالب(ع) بود، اما در سفر دوم پیامبر(ص)، با غلام حضرت خدیجه میسره به سفر تجاری می‌رود و او تمام ویژگی‌های پیامبر(ص) را برای خدیجه(س) نقل می‌کند. میسره می‌گوید ابری ظاهر می‌شد و زمانی که پیامبر(ص) حرکت می‌کرد سایه می‌افکند.

فداکاری‌های ابوطالب در سال‌های محاصره در شعب

شعب ابیطالب بین دو کوه صفا واقع شده و آن هنگام که مشرکان مسلمانان را احاطه و در همین شعب محاصره کردند، ابوطالب که بزرگ هاشمیان بود مسئولیت حفاظت از جان پیامبر(ص) را برعهده داشت و تنها در موسم حج، هاشمیان آزاد بودند. مشرکان قریش در نوبت‌های متعدد دور هم جمع می‌شدند و به شعب می‌آمدند و به ابوطالب پیشنهاد می‌دادند دست از حمایت پیامبر(ص) بردارد و او را تحویل دهد و با کمال بی‌حیایی می‌گفتند او را خواهیم کشت. ابوطالب برای آنکه جای خوابگاه پیامبر(ص) را پیدا نکنند، تا او را به قتل برسانند، فرزندش علی(ع) را بیدار می‌کرد و در جای پیامبر(ص) می‌خواباند و این یکی از فداکاری‌های ابوطالب است.

انتهای‌پیام/