یادداشتی به قلم حیدر کاکی|طاهری دوزله، سرنا و نرمه‌نای را به زیبایی می‌نواخت
حیدر کاکی معتقد است که زنده‌یاد امان‌اله طاهری از هنرمندان تأثیرگذار موسیقی فولکلور کرمانشاه بوده و در نواختن سازهای بادی تبحری ویژه داشته است.
به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، چند روز پیش بود که امان‌اله طاهری یکی از هنرمندان موسیقی نواحی کشورمان دار فانی را وداع گفت. طاهری از مردمان کرمانشاه بود و در نواختن سازهای بادیِ مناطقِ کردنشین تبحری ویژه داشت. برای آشنایی بیشتر با این هنرمند، از حیدر کاکی آهنگساز و نوازنده تنبور خواستیم تا شرحی بر جایگاه هنریِ زنده یاد طاهری داشته باشد. کاکی در قالب یادداشتی به بیان برخی از ویژگی‌های هنریِ امان‌اله طاهری پرداخت.
استاد حیدر کاکی - آهنگساز و نوازنده تنبور و پژوهشگر موسیقی
در ادامه متن یادداشت حیدر کاکی را می‌خوانید:
استان کرمانشاه از متنوع‌ترین استان‌های ایران از نظر موسیقی است. تا جایی که پژوهشگران محلی این استان را هندوستان ایران می‌نامند.
غرب کرمانشاه و منطقه گوران، مهد تنبور و مقام‌های کُهن آن است و علاوه بر تنبور، موسیقی هوره و بیت‌خوانی و سُرنا و دهل نوازی نیز رواج دارد.
مناطق جنوب کرمانشاه و شهرهای گیلان غرب و اسلام آبادغرب مهد هوره خوانی و بیت‌خوانی از موسیقی‌های کُهنِ ایران زمین است. در شرق و مناطق لک‌نشین موسیقی کُهن مور و چمری و سرنانوازی رواج دارد. در مناطق صحنه و کنگاور موسیقی کُهن تنبور و در مناطق پاوه و هوارامانات موسیقی باستانی سیاه چمانه روایت می‌شود. منطقه سنقر کلیایی مهد نوازندگان سازهای بادی مانند دوزله و سرنا و نرمه‌نای است که استاد امان‌اله طاهری از پیشکسوتان این منطقه بود.
استاد امان‌اله طاهری هنرمند پیشکسوت دوزله نوازی سنقر کلیایی بود. در سراسر کردستان، کرمانشاه، لرستان و ایلام او را می‌شناسند و عموم مردم این مناطق او را با صدای سحرانگیز سازش به یاد دارند و مردمان این مناطق در مراسم مختلف شادی و عروسی با ساز ایشان زندگی کرده‌اند.
استاد امان‌اله طاهری، علاوه بر مراسم‌های محلی و همکاری با گروه‌های موسیقی محلی در جشنواره‌ها و مراسم‌های دیگر در تهران، کرمانشاه، سنندج، پاوه و قصرشیرین به عنوان هنرمند پیشکسوت به اجرای مقام‌های دوزله پرداخته و مورد تجلیل قرار گرفته است.
استاد طاهری آخرین بازمانده نسل هنرمندان دوزله‌نواز و خواننده منطقه سنقر کلیایی بود. از هنرمندان این نسل که پیش‌تر از میان ما رفته‌اند می‌توان به مراد طاوسی محمدیاوری، استاد مراد؛ کربلایی کریم و کربلایی احمد و مشهدی سهراب و رمضان کلیایی و محمود (کاولی) محمدعلی رعیتی اشاره کرد.
استاد طاهری نوازندگی دوزله را از 12 سالگی آغاز کرد و اولین استادش، مراد طاوسی(دائی‌اش) بود و بعدها نیز از محضر پدر همسرش استاد محمدعلی رعیتی بهره فراوان برد. علاوه بر دوزله، سرنا و نرمه‌نای را هم به زیبایی می‌نواخت و با تکنیک‌های مختلف نوازندگی آشنایی کامل داشت. او در اجرای تکنیک نفس برگردان که از سخت‌ترین تکنیک‌های نوازندگی سازهای بادی است، مهارت فراوان داشت. این تکنیک در اصطلاح کردی به (پینگ خوردن) معروف است.
در زمینه آموزش علاوه بر دو فرزند ایشان به نام یزدان و رسول بیشتر نوازندگان دوزله در منطقه سنقر کلیایی به‌طور مستقیم و غیرمستقیم نزد ایشان شاگردی کرده‌اند.
طی سه دهه اخیر و با ورود کیبوردهای مدرن و ایجاد صداهای جدید فرهنگ شنیداری مردم به طور شگفت‌انگیزی نزول پیدا کرده است و نوازندگان موسیقی نواحی در مراسم شادی با اقبال کمی روبه‌رو شده‌اند و زندگی آنها به شدت تحت تأثیر این بی‌توجهی‌ها قرار گرفت.
امیدواریم با حمایت دولت از این هنرمندان، دعوت به شرکت در جشنواره‌های مختلف و معرفی هر چه بیشتر آنها چراغ این موسیقی‌های ارزشمند همواره روشن بماند و نوایشان همواره تداوم داشته باشد.
استاد طاهری 17 آبان 1399 در 85 سالگی به دیار حق شتافت و ساز خویش را به فرزندان هنرمندش یزدان و رسول سپرد.
یادش گرامی و روحش شاد
انتهای پیام/
