بانوی جهادگر سمنانی: خدمت رسانی به مردم را دوست دارم/زندگی‌ام را بر پایه زندگی جهادی آغاز کرده‌ام
گروه استانها- بانوی جهادی سمنانی از عشق و علاقه خود برای خدمت به مردم می‌گوید و معتقد است: در این میان دانشجویان و گروه‌های جهادی دانشجویی به عنوان قشر پویا و فعال جامعه که در طول تاریخ زبان گویای محرومان و مستضعفان و مطالبه گران عدالت بوده‌اند.
به گزارش خبرگزاری تسنیم از سمنان، فاطمه زهرا تجلی متولد سال 1375، حافظ کل قرآن کریم است و در رشته مدیریت بازرگانی تحصیل کرده است. وی هم اکنون مسئول جمعیت دانشجویی امام حسن (ع) استان سمنان بوده و از طرفی نیز مدیر خبرگزاری پانا در این استان است.
این بانو از فعالیت‌های جهادی خود اینگونه می‌گوید: از سال 1390 به طور مقطعی و از سال 1396 به صورت رسمی وارد حوزه جهادی شدم. از آنجائیکه بنده حافظ کل قرآن هستم و بارها با آیات مرتبط با جهاد و تأکید بر آن از جمله آیه 69 سوره عنکبوت که خداوند می‌فرماید: «وَالَّذِینَ جَاهَدُوا فِینَا لَنَهْدِیَنَّهُمْ سُبُلَنَا وَإِنَّ اللَّهَ لَمَعَ الْمُحْسِنِینَ، و کسانى که در راه ما کوشیدهاند به یقین راههاى خود را بر آنان می‌نمائیم و در حقیقت خدا با نیکوکاران است»، مواجه شدم؛ تصمیم به ورود در این حوزه گرفتم؛ چراکه این تعبیر پروردگار بسیار عجیب است که در مورد جهاد جهادگران فعل «لَنَهْدِیَنَّهُمْ» را با سه تأکید بی‌شک، بی‌تردید و هر آینه همراه کرده است؛ بنابراین این وعده خداوند عزوجل وعده حتمی خواهد بود.
تجلی عنوان می‌کند: از همان ابتدا که وارد کارهای جهادی شدم تمام تلاشم این بود که به اندازه توان خودم، باری را از روی دوش مردم بردارم که این بار برداشتن، هم آرامش خاطری به بنده می‌دهد و هم الطاف رحمت پروردگار را در پی دارد؛ که در ادامه راه با معرفی بنده به عنوان مسئول جمعیت دانشجویی امام حسن (ع) استان در سال 96، وظیفه بنده سنگین‌تر و الطاف پروردگار نسبت به بنده بیشتر و بیشتر شد.
وی می‌گوید: در ابتدای قبول این مسئولیت من را باور نمی‌کردند. حق هم داشتند؛ چراکه سن و سالی نداشتم؛ اما وقتی پای کار رفتم، جهادگران پیشکسوت و خیرین استان مرا پذیرفتند. بعد از آن بود که با روش‌های مختلف جوانان و میانسالان را جذب گروه‌های جهادی کرده و با گروهم همراه کردم.
این بانوی پرتلاش اذعان می‌کند: جمعیت دانشجویی امام حسن مجتبی (ع)، شبکه‌ای منسجم و پویا از گروه‌های جهادی و دانشجویی است که با هدف نقش آفرینی و فعالیت مستمر، اثرگذار و الهام بخش در حاشیه کلان شهرها با موضوع رفع آسیب‌های اجتماعی و امداد رسانی به آسیب دیدگان بلایای طبیعی در سال 1395 بنیان‌گذاری شد. این جمعیت به عنوان مجموعه‌ای غیر انتفاعی و مستقل در تلاش است از طریق شبکه‌سازی گروه‌های جهادی و دانشجویی و افراد متخصص جهت اجرای فعالیت‌های مستمر در حاشیه کلان شهرها و حوزه رفع آسیب‌های اجتماعی و با جذب، سازماندهی و جهت‌دهی مشارکت‌های مردمی و خیرین گامی بلند در راستای حمایت از اقشار آسیب دیده و در معرض آسیب بردارد.
تجلی اظهار می‌کند: بر این باوریم که با نگاه و بهره‌گیری از فعالیت‌های انجام شده و با استفاده از ظرفیت‌های دانشجویی و مردمی و تعریف فعالیت‌های مشترک و هماهنگ، می‌توان اقدامات موثری در رفع آسیب‌های اجتماعی و حمایت از اقشار آسیب دیده، انجام داد؛ پیش از این نیز رهبر معظم انقلاب در راستای رفع آسیب‌های اجتماعی و واکنش صحیح و بهنگام نسبت به آن، علاوه بر سازمان‌ها و نهادهای اجرایی، اقشار مختلف مردم را به یاری و فعالیت طلبیده بود.
وی می‌گوید: در این میان دانشجویان و گروه‌های جهادی دانشجویی به عنوان قشر پویا و فعال جامعه که در طول تاریخ زبان گویای محرومین و مستضعفین و مطالبه‌گران عدالت بوده‌اند؛ از اولویت و مزیت شایان توجهی جهت ورود به عرصه آسیب‌ها و معضلات اجتماعی برخودارند.
این بانوی جهادگر عنوان می‌کند: کار جهادی فضیلت دارد؛ اما هدف نیست. بخش عمده عواطف انسانی با کار جهادی ارضا می‌شود؛ اما حرکت جهادی برای هدف بالاتری است. هدف کار جهادی انسان‌سازی است که علاوه بر خودسازی باید در مسیر ساختن انسانیت قدم برداریم.
بانو تجلی تصریح می‌کند: امروز افراد مناطق دورافتاده، حاشیه‌نشین و محروم، به علت مسائل و مشکلات اخیر جامعه تحت فشارهای روحی و روانی زیادی قرار دارند و اگر در این شرایط حرکت انسان‌سازی در کنار کار جهادی نداشته باشیم، آن فعالیت ابتر است.
وی اضافه می‌کند: روشنگری در جوانان روستاها و مناطق دورافتاده مهم است؛ زیرا جوانان به دنبال فکر نو و آگاهی بیشتر هستند. اگر جهادگری به هدف نهایی برسد و تنها خدمت‌رسانی هدف نباشد یک حرکت جهادی کامل انجام‌شده است؛ ایجاد و توسعه فکر انقلابی در مرزهای کشور مدافعین مردمی ایجاد می‌کند که تمامی نقشه‌های آسیب‌رسانی را خنثی خواهند کرد.
این بانو بیان می‌کند: گروه‌های جهادی میتوانند در خط حرکتی جامعه تأثیرگذار باشد؛ در جامعه 2 نگاه جهادی و ادامه رسالت و نگاه مدیریتی و پشت میزنشینی وجود دارد و اردوهای جهادی باید نگاه مدیریتی را باطل کند.
تجلی می‌گوید: خواهران جهادگری که به اردوهای جهادی با رویکرد فرهنگی می‌روند؛ اگر در افکار منطقه هدف نفوذ نکنند فعالیت مؤثری انجام نداده‌اند.
وی دغدغه خود را به عنوان یک جهادگر اینگونه عنوان می‌کند که: نیروهای مردمی و جهادی ظرفیت های بیش از این دارند بچه های جهادی و بسیجی ظرفیت های خوبی دارند و هیچ ترسی از هیچ چیز ندارند و همیشه جان بر کف در خدمت مردم بوده‌اند و در هر موضوعی آماده‌اند برای مردم و اعتقادات جانفشانی کنند.
این بانوی جهادگر می‌گوید: مقام معظم رهبری هم بارها اشاره کرده اند که باید از ظرفیت‌های جوانان در حل مشکلات کشور دیده شوند؛ چرا که هر کجا اینگونه ظرفیت‌ها وارد شده‌اند؛ قطعا کمک‌هایی را داشته‌اند.
این بانوی جهادگر تأکید می‌کند: مسئله جهاد و حرکت در مسیر جهاد فرصتی است برای آشنایی با اقلیم و فرهنگ‌های گوناگون و حتی این موقعیت را فراهم می‌کند تا زندگی سخت مردمی که در اطرافمان زندگی میکنند را ببینید.
وی می‌گوید: بنده و همسرم که خود جزء جهادگران پابه کار و همیشه آماده است و چند سالی بیشترین وقت خود را صرف رفع مشکلات مردم در محله‌های اسلامی شهرستان سمنان کرده است، نیز زندگی خود را بر پایه‌ی جهادی آغاز کرده و هم اکنون دوشادوش هم در گروه جهادی امام حسن (ع)، ارائه خدمات فرهنگی، معیشتی، آموزشی و... به مناطق محروم را جزو امور اصولی زندگی خود می‌دانیم و در این وظیفه سنگین، ارائه خدمت می‌کنیم.
تجلی اذعان می‌کند: از همان ابتدا شرکت در اردوهای جهادی و خدمت‌رسانی به مردم را دوست داشتم. خیلی پیش می‌آمد که با شرکت در اردوهای جهادی بتوانم با دانش‌آموزان مناطق محروم ارتباط بگیرم و درخصوص حل اشکالات درسی راهنماییشان کنم.
وی می‌گوید: از ثمرات پیروزی انقلاب بهره‌مندی مناطق محروم از امکانات تحصیلی بود؛ اما تنها انقلاب‌کردن کافی نیست بلکه پاسداری از انقلاب به مراتب مهم‌تر از انقلاب است و زمانی که ما دیدیم انقلاب و کشور ما نیازمند یک حرکت جهادی مستمر در گوشه گوشه کشور و استانمان است، فعالیت خود را آغاز کردیم.
این بانوی جهادگر و پرتلاش بیان می‌کند: از سوی دیگر خدمات ارائه شده از جمله آموزشی باید به صورت رایگان در اختیار مردم قرار بگیرد؛ زیرا اگر مناطق محروم به علت نبود هزینه از خدمات آموزشی بی‌بهره باشند؛ نوعی دوگانگی تحصیلی و فرهنگی در جامعه ایجاد می‌شود.
تجلی می‌گوید: موفقیت تنها در رضایت مردم محروم و اهالی حاشیه نشین خلاصه نمی‌شود؛ بلکه موفقیت اصلی زمانی است که کشور ما لبریز از جهادگران و خدمت‌گزاران انقلابی باشد که از هیچ تلاشی برای پیشرفت کشور کوتاهی نمی‌کنند.
وی اضافه می‌کند: مشکلی که امروز برخی مسئولین اجرایی دارند، ناشی از عدم شناخت و نداشتن وجدان برای درک اقشار مستضعف و آسیب‌پذیر است؛ درحالی که انسان‌های خوبی هستند؛ اما چون در زندگی با امکاناتی بزرگ‌شده‌اند نمی‌توانند در برنامه‌ریزی‌ها فقیران را در نظر بگیرند.
تجلی عنوان می‌کند: «زلزله»؛ واژه‌ای که برای مردم ایران غریب نیست و همیشه با آوردن اسمش خاطرات نحس و اندوه باری یادآور همه می‌شود، خاطراتی که بعد از رودبار و بم و ... به کرمانشاه رسید.
وی بیان می‌کند: زلزله کرمانشاه اگرچه به عنوان حادثه‌ای تلخ در اذهان همه مردم باقی می‌ماند، اما جلوه‌های همدلی و همدردی مردم سراسر کشور، لحظاتی خاطره‌انگیز را به یادگار گذاشته است.
این بانو می‌گوید: جمعیت دانشجویی امام حسن (ع) استان سمنان نیز در همان روز ابتدایی حادثه، با جمع آوری کمک‌های نقدی و غیرنقدی به ارزش 180 میلیون ریال و برگزاری 5 دوره پیوسته اعزام به اردوی جهادی کرمانشاه در منطقه سرپل ذهاب در بین مردم حادثه دیده حضور پیدا کرد و به ارائه خدمات مختلف از جمله معیشتی، فرهنگی، مشاوره‌ای، پزشکی و ... پرداخت.
تجلی اضافه می‌کند: اما موج همدلی یکباره مردم برای کمک به مردم زلزله زده کرمانشاه به همراه قدردانی مردم کرمانشاه در همان اوضاع اندوه بار از سیل بیکران مهربانی‌های مردم سراسر ایران، هیچ‌گاه از خاطرات فراموش نمی‌شود و البته این حادثه از تلخ ترین حادثه‌های دوران جهادیم بود که در همان ابتدای مسئولیتم در گروه صورت پذیرفت.
وی می‌گوید: نهال اتحاد گروه‌های جهادی در زلزله کرمانشاه کاشته شد؛ با سیل آبیاری شد و در کرونا به اوج رسید. نقطه اوج برای تغییر نوع فعالیت‌های گروه‌های‌جهادی زلزله سرپل‌ذهاب بود.
تجلی بیان می‌کند: در سال‌های اخیر، گروه‌های جهادی عموماً محدود شده بودند به اردوهای عمران و سازندگی در روستاها؛ آن هم محدود در تابستان و ایام تعطیل که بیشتر دانشجویان بتوانند بروند؛ اما زلزله سرپل‌ذهاب، سنگی بود که در این دریاچه آرام افتاد و باعث بیداری امواج فروخفته شد؛ فکر می‌کنم نقطه اوج برای تغییر نوع فعالیت‌های گروه‌های‌جهادی زلزله سرپل‌ذهاب بود.
وی می‌گوید: بعد از به سرانجام رسیدن کرمانشاه گروه‌های جهادی مشغول کارهای بومی خودشان بودند تا اینکه 2 سال بعد یعنی نزدیک نوروز 1398 سیل استان گلستان اتفاق افتاد و این اتفاق دوباره بهانه‌ای شد که همان گروه‌های جهادی که در کرمانشاه با هم تعامل و همکاری داشتند، گرد هم بیایند و در قالب تیمی منسجم‌تر از قبل راهی استان گلستان شوند.
این بانوی جهادگر می‌افزاید: به نظر می‌رسید نهال همدلی و اتحادی که در زلزله کرمانشاه کاشته شد، با آب سیل‌های چند سال اخیر آبیاری شده و گروه‌های جهادی از آن پس کارهای مختلف می‌کردند؛ یعنی دیگر هر گروهی هویتی برای خودش داشت. در عین حال با هم هماهنگ بودند. هماهنگ بودن به این معنی که اگر گروهی کم و کاستی داشت، آن را با کمک یکدیگر حل می کردند؛ مثلاً گروهی می‌گفت ما این‌قدر پول کم داریم. بقیه ضمن کار خود، تلاش می‌کردند که برای آن گروه هم پول جور کنند یا مثلاً فلان گروه نیرو می خواهد.
بانو تجلی اظهار می‌کند: این فعالیت‌ها و ارتباط‌گیری‌ها موجب شد که گروه‌های جهادی از پتانسیل و استعدادهای یکدیگر شناخت داشته باشند و در بحران‌های پیشِ رو هم‌پوشانی کنند.
این بانوی پرتلاش می‌گوید: همه اینها گذشت تا قضیه کرونا پیش آمد؛ در قضیه کرونا، حساسیت بیش از بحران‌های قبلی بود، چرا که اپیدمی بودن این بیماری کار را خیلی از سخت‌تر از بحران‌های قبلی می‌کرد. از طرفی مواد و اقلام بهداشتی چیزی بود که کمتر رایج بود. این مسائل باعث شد که گروه‌های جهادی حساب شده‌تر پیش بروند.
وی اضافه می‌کند: نکته مهم قابل توجه این است که کار جهادی باید همیشه مستمر و ادامه دار باشد تا نتیجه بخش باشد نه فقط برای فصل و زمانی خاص، سالی یکبار و یا دوسال یکبار؛ باید در هر شرایطی که در جامعه به وجود می آید، گروه ها آماده کمک رسانی و همیاری به افراد محروم باشند.
بانو تجلی اظهار می‌کند: فلسفه شکل‌گیری گروه‌های جهادی بعد از شیوع ویروس کرونا در زمینه محرومیت‌زدایی و کمک به نیازمندان در محله‌ها و روستا‌های محروم و دورافتاده، به ذهن بسیاری از اقشار جامعه رسید. تعدادشان کم نیست افرادی که در این روزها دست روی دست نگذاشته‌اند و به کمک مردم آمده‌اند. برخی از آنها هیچ مأموریتی در مواجهه با کرونا ندارند و خیلی راحت میتوانند زندگی‌شان را بکنند و هر روز و شب‌شان را به جهاد نگذرانند اما آنها راه خودشان را انتخاب کرده‌اند و جهاد میکنند؛ نه پشت سنگرها بلکه در میان همین مردم.
گفت‌وگو از زکیه زکی و محترم امامی
انتهای پیام/363/ش
