خداکرمی: باید به فکر زندگی در "فردای با کرونا" باشیم/شاید کرونا رفتنی نباشد

به گزارش خبرنگار اجتماعی خبرگزاری تسنیم، ناهید خداکرمی، رئیس کمیته سلامت شورای شهر تهران در نطق پیش از دستور جلسه امروز اظهار کرد:  ثبت بیش از 15000 مرگ به علت کووید19 یا مشکوک به آن در بهشت زهرای تهران که وحشتناک‌ترین آن در روز شنبه 12 مهر با  مرگ ناشی از 136 نفر و دیروز با 129 نفر بود نشان می‌دهد نزدیک به 50 درصد مرگ ناشی از این اپیدمی کشنده در تهران اتفاق افتاده است که البته با توجه به پایتخت بودن، جمعیت زیاد و رفت و آمد و ارتباط با همه استانهای کشور دور از ذهن نیست.

وی افزود: گسترش بیماری به حدی رسیده که ستاد مقابله با کرونا محدودیتهای یک هفته‌ای را در تهران و برخی از شهرهای کشور اعمال کرده است. گرچه این امر می‌تواند در  قطع زنجیره رو به گسترش بیماری کمک شایانی داشته باشد اما با توجه به دوره 14 روزه  بیماری یک هفته جز مسکنی کوتاه اثر بخشی دیگری ندارد و می‌طلبد اگر قرار است محدودیتی اعمال شود طول مدت آن حداقل یک ماه باشد.

رئیس کمیته سلامت شورای شهر تهران با بیان اینکه واقعیت این است که بحران پاندمی ویروس کرونا در حال تغییراتی شگرف و تحول آفرین در جهان است تصریح کرد: انسان‌هایی که وابسته به تعاملات اجتماعی و حضور در مکان‌های عمومی، رستوران‌ها، تالارهای کنسرت، سینما، تاتر، ورزشگاه‌ها، مهمانی‌های خانوادگی و مراسم مذهبی جمعی بودند امروز یا محدود شده‌اند یا بالاجبار خود را محروم کرده‌اند.

خداکرمی ادامه داد: تصمیم‌های مربوط به چگونگی کنترل بیماری نه تنها در ایران بلکه در سایر نقاط جهان وابسته به چگونگی بروز و افول بیماری دارد و در هر مسیری که برای محدود کردن اپیدمی گام برمی‌دارند منشأ آغاز تغییراتی می‌شود که پایانش با دگرگونی‌های دیگری همراه است.

عضو شورای شهر تهران گفت: تحولی که جهان در این 7 ماه تجربه کرد و آثاری که این ویروس بر شیوه زندگی و به‌ویژه وضعیت اقتصادی و اشتغال خانواده‌ها و نحوه مدیریت شهرها داشت از چنان وسعتی برخوردار است که هنوز ابعاد مختلف آن آشکار نشده است. بسیاری از کسب‌وکارها نظیر گردشگری و حمل و نقل عمومی که ارتزاق میلیونها انسان به آن وابسته بود تعطیل یا بسیار کوچک شده است.

وی در همین راستا افزود: در کنار ضرر و زیان‌های کلان اقتصادی و عوارض روحی روانی ناشی از مرگ و میر، بیماری، بیکاری و دلمردگی ناشی از کاهش تعاملات اجتماعی سبب شده است نتوان آینده و فردای با کرونا یا بدون کرونا را به درستی به تصویر کشید. اگر کرونا بخواهد زمین را ترک نکند و باقی بماند چه باید کرد؟  اگر کرونا بخواهد همراه با تحریم بر گلوی ساختار سیاسی اقتصادی کشور فشار آورد چه باید کرد؟ آیا در این شرایط، تهران می‌تواند پاسخگوی شهروندان امروزی و کودکان فردا باشند؟  پاسخ به این سوالات آسان نیست زیرا کروناویروس یک معضل انتزاعی نیست و پیامد آن همه حوزه‌های مربوط به زندگی انسان و محیط زیست را تحت تاثیر قرار داده است، بنابراین واژه‌ها و اصطلاحاتی  همانند اپیدمی و اقتصاد، اپیدمی و سیاست، اپیدمی و سلامت، اپیدمی و جامعه و اپیدمی و مدیریت شهری معنی پیدا می‌کند.

خداکرمی تصریح کرد: در حوزه مدیریت شهری با محوریت معاونت برنامه‌ریزی و منابع انسانی، همه حوزه‌های مدیریت شهری باید کمیته‌ای را برای مدیریت در شرایط کرونا تشکیل و علاوه بر چاره‌اندیشی برای امروز،  به فکر اداره شهر و زندگی شهروندان در "فردای با کرونا" باشند. برای مثال معاونت اقتصادی شهرداری علاوه بر پاسخگویی به  نیازهای اقتصاد شهرداری همچون تأمین منابع مورد نیاز حقوق و دستمزد، نگهداشت شهر و اجرای پروژه های شهری، لازم است در زمینه اقتصاد سلامت شهری برای اپیدمی‌ها نیز برنامه‌ریزی کند. معاونت معماری و شهرسازی در مورد نحوه طراحی پروژه‌های شهری و ساخت‌وساز مکان‌های تجاری و عمومی به‌ویژه رستورانها، سالنهای ورزشی، مراکز تفریحی، فرهنگی و هنری و یا نحوه بازسازی و بازپیرایی و استفاده از آنها را در شرایط اپیدمی برنامه‌ریزی کند و به همین ترتیب معاونت فرهنگی اجتماعی و عمرانی نیز نقش خود را برای فردا بازخوانی کنند.

رئیس کمیته سلامت شورای شهر تهران با بیان اینکه نکته مهم این است که بسیاری از این تغییرات ممکن است مدتها باقی بمانند گفت: حتی در صورت مهار پاندمی ویروس کرونا، تا زمانی که واکسن در دسترس نباشد، خطر گسترش موج ابتلا و تجربه پیک‌های متعدد از این بیماری به شدت مسری وجود دارد که حتی ممکن است بین 9 ماه تا دو سال طول بکشد. به خصوص که دانشمندان عقیده دارند، علاوه بر آنفلوآنزا و کووید 19، بیماری‌های جدید دیگری امکان بروز دارند که به همان اندازه مخرب بوده و می‌توانند بشریت را در آینده فلج کنند، درست همانطور که ویروس کرونا در سال 2020 انجام داده است.

خداکرمی گفت: برای همه کسانی که در حال برنامه ریزی برای شهرهای آینده و فضاهای عمومی ما هستند، همه‌گیری، تهدیدی ترسناک است که به اقدامات فوری نیاز دارد  و البته فرصتی برای تجدیدنظر در مورد نحوه زندگی، حمل و نقل، تجمعات و تعاملات اجتماعی است.

انتهای پیام/