با کاروان حسینی تا اربعین| در فراق "مهدی موعود" محنت‌ها چشیدهایم
فرآورده در مجموعه یادداشت‌هایی که قرار است در خبرگزاری تسنیم تا روز اربعین منتشر شود، روایت‌هایی کوتاه و آزاد از وقایع کاروان امام حسین(ع) را بیان می‌کند.
به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، متن پیش‌ِرو از سلسله متن‌های «قافله‌سالار؛ همراه با کاروان حسینی(ع) تا اربعین» نوشتۀ «مجتبی فرآورده» است. او تهیه‌کننده و کارگردان پروژه سینمایی «ثارالله» است که مدت‌ها پیش رهبر معظّم انقلاب بر لزوم تولید این فیلم تأکید کردند. او می‌گوید "زمانی که به دیدار رهبر انقلاب رفته بودیم، فرمودند: «چرا فیلم امام حسین(ع) را نساختید؟»، عرض کردیم «عده‌ای مانع شدند و نگذاشتند این فیلم ساخته شود، اگر بدانیم که رضای قلبی شما در این است که فیلم امام حسین(ع) ساخته شود خودمان را به آب و آتش می‌زنیم این فیلم را بسازیم»، ایشان فرمودند: «نه‌تنها خودتان را به آب و آتش بزنید، بلکه بروید از زیر سنگ هم شده این کار را انجام بدهید.» بنابراین تصمیم گرفتیم ساخت فیلم را آغاز کنیم."
فیلم «ثارالله» دربارۀ حرکت کاروان امام حسین(ع) از مکه تا کربلا و اتفاقات مسیر راه و استقرار هشت روزه در کربلا تا عصر عاشوراست. فرآورده در مجموعه یادداشت‌هایی که قرار است در خبرگزاری تسنیم تا روز اربعین منتشر شود، روایت‌هایی کوتاه و آزاد از وقایع کاروان امام حسین(ع) را بیان می‌کند.
* * * * *
اربعین
صبح روییده است، صبحی پُر امید،
به عرش آسمان، رخشنده تر خورشید میتابد،
و ملائک، گشوده بال گِرد حَرم میگردند.
از اقیانوس ژرف محمّد، از بلندای هفت آسمان،
رحمت گسترده رحمت للعالمین، میبارد همچو باران بر زمین.
امیرالمؤمنین علی، با روشن کردن راه، صراط را بر پهنه آسمان حَک کرده است.
فاطمه از فراز ملکوت، نصرتش را بر زمین گسترده است،
و حسین، این یگانه امام هر عصر و هر زمان، بار دیگر رُخ کرده است،
اربعین است، اربعین حسین.
توفیق یافتگان حضور، دلداده و پُرشور گِرد حَرم میچرخند،
جاماندگان و محرومان حضور در کربلای حسین،
چشم گریان و دل پریشان و با بغض خُفته در گلو،
محزون و غمزده و آشفته حال، در اقصی نقاط زمین، نظر به کربلا دارند،
جاماندگان حضور، بیقرار و پُر نیاز، در شهر و دیار خود زبان به شِکوه گشودهاند،
شِکوه از غم فراق و بازماندن از حضور،
شِکوه از طاغوت و خودبزرگ پنداران زمین،
شِکوه از فرعون و قارون و نمرود و بلعمباعورهای روزگار،
شِکوه از نوادگان سامری، صهیونیستهای کودککُش از قوم یهود،
شِکوه از بازماندگان بوسُفیان، وهابیهای بیشعور از قوم عرب،
شِکوه از قتل و پیکر غرقه به خون و تکه تکه کودکان و مردم یمن،
شِکوه از ظلم و جور و قتل و تاراج اهل زمین،
شِکوه از هر آنچه راه سعادت بشر را سد کرده است.
شیفتگان نور و طالبان حق و عاشقان حسین، در اقصی نقاط زمین فریاد میزنند،
ای چشمه نور، ای صاحب نور، ای هادی نور، ای نور خدا، سلام!
سلام مولای ما!
مولای ما!
ما رنج دیدهایم، درد کشیدهایم، خون دل خوردهایم،
ما در فراق مهدی موعود محنت چشیدهایم،
مولای ما!
ای گوهر جاودان فرا روی بشر،
ای فرزند مکه و منا، ای فرزند راههای روشن خدا،
حال ما را ببین!
دیوارهای قطور جهل و خودخواهی و کفر و نفاق بار دیگر قد کشیده است،
مسجد الاقصی، در اشغال سامری است،
مسجد الحرام در دست ابولهب،
سردمداران عرب، این نامردُمانِ امت رسول، دست در دست طاغوت و سامری،
گردنکش و قداره بند، تیغ در کَفاند، مَستند و وحشیاند این بی ریشههای بی‌اصل و بی نسب.
این حال ماست!
ما شیعیان علی، ما پابرهنگان و مستضعفان اهل زمین،
تا به کی آه کشیم، ناله کنیم، مویه و گریه سر دهیم؟
تا به کی این همه ظلم، این همه درد، این همه رنج، این همه هجران را تحمل کنیم؟
تا به کی در انتظار مهدی موعود و رَجعت شما لحظه شماری کنیم؟
مولای ما!
ما محبین منتظر، اهل حضوریم، مرد مِی‌دانیم، لاف نمیزنیم،
ما همچو اهل مدینه و مکه و کوفه و بصره و شام،
در حق اهل بیت رسول، کوتاهی نمیکنیم، بد عهدی نمیکنیم!
سال‌ها فِراق و دوری،
سال‌ها تظلم و دادخواهی، دِگر بس است،
سال‌ها گریه و ندبه، سال‌ها استغاثه و فریاد بس است،
نوحه و آه فِراق دِگر بس است،
تا به کی اشک ریزان در فغان فریاد زنیم؛
أَیْنَ الْحَسَنُ أَیْنَ الْحُسَیْنُ؟ أَیْنَ أَبْناءُ الْحُسَیْنِ؟
تا به کی فریاد کنیم،
أَیْنَ بَقِیَّةُ اللَّهِ؛ ... أَیْنَ بَقِیَّةُ اللَّهِ؛
تا به کى سرگشته و حیران و چشم انتظار روز را شب کنیم؟
تا به کی ضجّه زنان و سینه چاک به سوز دل فریاد کنیم،
أَیْنَ الطّالِبُ بِدَمِ الْمَقْتُولِ بِکَرْبَلاءَ؟
کجاست فرزند نبیِّ مصطفى؟ کجاست فرزند على مرتضى؟
مولای ما!
این حال ماست!
حال ما را ببین!
بغضِ نهفته در دلمان هر دم شراره میکشد،
دلشکسته و رنجور گشته و طاقت از کف دادهایم،
به قطره قطره خون شش ماههای که به آسمان ودیعه دادهای،
ما را دریاب!
ما را دریاب مولای ما! که دیگر بس است.
در میان آه و ناله پیر و جوان و زن و مردِ مُحب حسین،
از هر قوم و هر نژاد،
پرتوی از نور احیاگر دین رسولالله، یکباره ز کربلا اوج گرفت،
پهنای زمین و زمان را در برگرفت،
ملائک گِرد حرم همراه نور حسین به آسمان عروج کردند،
آیهای از قرآن، در پهنه آسمان شکل گرفت،
وَ قَضَیْنا إِلى بَنی إِسْرائیلَ فِی الْکِتابِ لَتُفْسِدُنَّ فِی اْلأَرْضِ مَرَّتَیْنِ وَ لَتَعْلُنَّ عُلُوًّا کَبیرًا
و در کتاب آسمانی [شان] به فرزندان اسرائیل خبر دادیم که: «قطعاً دو بار در زمین فساد خواهید کرد، و قطعاً به سرکشی بسیار بزرگی برخواهید خاست.» (1)
فَإِذا جاءَ وَعْدُ أُولاهُما بَعَثْنا عَلَیْکُمْ عِبادًا لَنا أُولی بَأْسٍ شَدیدٍ فَجاسُوا خِلالَ الدِّیارِ وَ کانَ وَعْدًا مَفْعُولاً
پس آنگاه که وعده [تحقّق] نخستین آن دو فرا رسد، بندگانی از خود را که سخت نیرومندند بر شما میگماریم، تا میان خانهها[یتان برای قتل و غارت شما] به جستجو درآ یند، و این تهدید تحقّق یافتنی است.(2)
دِگر بار کربلا نور باران شد،
نور دیگری همراه ملائک سوی آسمان ساطع شد،
آیه دیگری در دل آسمان نقش گرفت،
یا أَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا مَنْ یَرْتَدَّ مِنْکُمْ عَنْ دینِهِ فَسَوْفَ یَأْتِی اللّهُ بِقَوْمٍ یُحِبُّهُمْ وَ یُحِبُّونَهُ أَذِلَّةٍ عَلَى الْمُؤْمِنینَ أَعِزَّةٍ عَلَى الْکافِرینَ یُجاهِدُونَ فی سَبیلِ اللّهِ وَ لا یَخافُونَ لَوْمَةَ لائِمٍ ذلِکَ فَضْلُ اللّهِ یُؤْتیهِ مَنْ یَشاءُ وَ اللّهُ واسِعٌ عَلیمٌ
ای کسانی که ایمان آوردهاید، هر کس از شما از دین خود برگردد، به زودی خدا گروهی [دیگر] را میآورد که آنان را دوست میدارد و آنان [نیز] او را دوست دارند. [اینان] با مؤمنان، فروتن، [و] بر کافران سرفرازند. در راه خدا جهاد می‌کنند و از سرزنش هیچ ملامتگری نمیترسند. این فضل خداست. آن را به هر که بخواهد میدهد، و خدا گشایش‌گر داناست.(3)
با درخشش نور آیات بر پهنای آسمان،
غم فراق از دل جاماندگان کربلا زُدوده شد،
عشق جوشید، امید رویید، زندگی جاری شد،
در دریای بیکران نور حسین، مردمانِ تن و جان شسته و بی ادعا و بی ریا،
در انتظار ظهور مهدی حسین، گوش سپردند به مسجدالحرام،
تا از کنار کعبه، قائم آل محمّد ندا کند؛
اَلا یا اَهلَ العالَم اَنَا الاِمام القائِم.
«آگاه باشید ای اهل عالم که منم امام قائم.»
اَلا یا اَهلَ العالَم اَنَا الصَّمصامُ المُنتَقِم.
«آگاه باشید ای اهل عالم که منم شمشیر انتقام گیرنده.»
اَلا یا اَهلَ العالَم اِنَّ جَدِی الحُسَین قَتَلُوهُ عَطشاناً.
«آگاه باشید ای اهل عالم که جدّ من حسین را تشنه کام کُشتند.»
دلدادگان حسین، به ندای منتقم خون حسین، یک صدا فریاد زدند؛
لبیک یا حسین! لبیک یا حسین!
یا حسین! برای همیشه با تو میمانیم.
میمانیم برای لقاء با حسین،
میمانم تا زمانی که یگانه دوران، حسین بن علی باز گردد!
اَشْهَدُ اَنّى بِکُمْ مُؤْمِنٌ وَ بِاِیابِکُمْ مُوقِنٌ. (4)
«گواهى دهم که من به شما ایمان دارم، و به بازگشت شما یقین دارم.»
1 ـ اسراء آیه 4
2 ـ اسراء آیه 5
3 ـ مائده آیه 54
4 ـ فرازی از زیارت اربعین
انتهای پیام/
