عرفه در صحیفه (۲)| خلعت نعمت‌های فراوان و کاملت را بر تنم کن

به گزارش خبرنگار فرهنگی باشگاه خبرنگاران پویا، روز عرفه از پر برکت‌ترین روزهای سال نزد خداوند متعال شناخته می‌شود؛ در این روز درهای خیرات و برکات الهی بیش از پیش باز است و فرصتی را برای مشتاقان حریم الهی برای تقرب بیشتر به ساحت مقدس او ایجاد می‌کند، هرچند بر اساس روایات می‌توان گفت این روز حتی برای آن عده از اهل معصیت که قصد توبه دارند، فرصتی طلایی محسوب می‌شود، همچنان که امام صادق (ع) در روایتی فرمود «مَن لَم یُغفَرْ لَهُ فی شهرِ رمضانَ لَم یُغفَرْ لَهُ إلى مِثلِهِ مِن قابِلٍ إلاّ أن یَشهَدَ عَرَفَةَ؛ کسى که در ماه رمضان آمرزیده نشود، تا رمضان آینده آمرزیده نشود، مگر آن که در عرفه حاضر شود.» (الکافی (ط - دارالحدیث)، ج‏7، ص380)

ائمه معصومین علیهم السلام برای آمادگی و حضور قلب بیشتر مسلمانان احادیثی را در قالب آداب و اعمال این روز شریف عرضه داشته‌اند و یا روش درخواست از خداوند متعال را در قالب ادعیه و مناجات برایمان به یادگار گزارده‌اند؛ از جمله دعای عرفه امام سجاد علیه‌السلام که  دعای چهل و هفتم صحیفه سجادیه محسوب می‌شود که پس از دعای عرفه امام حسین(ع) از مشهورترین دعاهای روز عرفه است. این دعا طولانی‌ترین دعای صحیفه است که در 133 فراز تنظیم شده است. خداشناسی، امام‌شناسی، درود بر رسول خدا (ص) و اهل بیتش، اعتراف به خطا و درخواست حوائج از موضوعات اصلی این دعا هستند. امام سجاد(ع)به معرفی ائمه و ویژگی‌های آنان می‌پردازد و امامان را برگزیدگان، خزانه‌داران علم الهی، حافظان دین، خُلفای الهی و وسیله نجات مردم می‌خواند.

در بخش‌هایی از این مناجات شریف می‌خوانیم:

(107) وَ أَشْعِرْ قَلْبِی الِازْدِجَارَ عَنْ قَبَائِحِ السَّیئَاتِ، وَ فَوَاضِحِ الْحَوْبَاتِ. (108) وَ لَا تَشْغَلْنِی بِمَا لَا أُدْرِكُهُ إِلَّا بِكَ عَمَّا لَا یرْضِیكَ عَنِّی غَیرُهُ (109) وَ انْزِعْ مِنْ قَلْبِی حُبَّ دُنْیا دَنِیةٍ تَنْهَی عَمَّا عِنْدَكَ، وَ تَصُدُّ عَنِ ابْتِغَاءِ الْوَسِیلَةِ إِلَیكَ، وَ تُذْهِلُ عَنِ التَّقَرُّبِ مِنْكَ. (110) وَ زَینْ لِی التَّفَرُّدَ بِمُنَاجَاتِكَ بِاللیلِ وَ النَّهَارِ (111)

(107) و نفرت از زشتی گناه، و رسوایی معصیت را در قلبم جای ده، (108) و مرا به برنامه‌ای که جز با کمک تو به آن نمی‌رسم سرگرم مساز تا از که غیر آن تو را از من راضی نمی‌کند باز مانم، (109) و از سویدای قلبم عشق دنیای دون را که مرا از آنچه نزد توست باز می‌دارد، و از جستن وسیله به سوی تو مانع می‌شود، و از تحصیل مقام قرب به تو غافل می‌کند ریشه کن فرما، (110) و خلوت راز و نیاز با خود را در شب و روز در نظرم بیارای

وَ هَبْ لِی عِصْمَةً تُدْنِینِی مِنْ خَشْیتِكَ، وَ تَقْطَعُنِی عَنْ رُكُوبِ مَحَارِمِكَ، وَ تَفُكَّنِی مِنْ أَسْرِ الْعَظَائِمِ. (112) وَ هَبْ لِی التَّطْهِیرَ مِنْ دَنَسِ الْعِصْیانِ، وَ أَذْهِبْ عَنِّی دَرَنَ الْخَطَایا، وَ سَرْبِلْنِی بِسِرْبَالِ عَافِیتِكَ، وَ رَدِّنِی رِدَاءَ مُعَافَاتِكَ، وَ جَلِّلْنِی سَوَابِغَ نَعْمَائِكَ، وَ ظَاهِرْ لَدَی فَضْلَكَ وَ طَوْلَكَ‏ (113)

(111) و به من مقام عصمتی عنایت کن که به خشیت تو نزدیک، و از ارتکاب محرّمات تو جدایم کند، و از اسارت گناهان کبیره رهاییم دهد، (112) و مرا از آلودگی گناه پاک کن، و پلیدی خطاها را از من ببر، و لباس عافیت خود را بر من بپوشان، و ردای سلامتت را بر دوشم افکن، و خلعت نعمت‌های فراوان و کاملت را بر تنم کن، و احسان و نعمت خود را بر من پیاپی ساز

انتهای‌پیام/