المپیاد فیلمسازی نوجوانان بستری مناسب برای مطالعه تغییرات نسلی و اجتماعی در ایران است

به گزارش خبرگزاری تسنیم، به نقل از روابط عمومی بنیاد سینمایی فارابی، «داود ضامنی» عضو شورای برنامه‌ریزی محتوایی چهارمین المپیاد فیلمسازی نوجوانان ایران در ارزیابی خود از سومین دوره المپیاد گفت:  سومین دوره المپیاد از نظر مدیریت اجرا، تعداد آثار رسیده به دبیرخانه، سطح منتورهایی که تجربه‌های ارزشمندشان را به نوجوانان منتقل کردند و در نهایت رضایت شرکت‌کنندگان، به نسبت دوره‌های قبل، رشد کیفی خیلی خوبی داشت که این مسأله توقعات را برای دوره چهارم المپیاد بالا برده است.

او افزود: نظر اعضای شورای برنامه‌ریزی محتوایی المپیاد چهارم این بود که تغییراتی در محورها و موضوعات المپیاد باید صورت پذیرد و به همین دلیل امسال چهار محور در فراخوان آمده و تلاش شده تا با طرح یک پرسش، خلاقیت و ذوق هنری نوجوانان علاقه‌مند به شرکت در المپیاد تحریک شود و نوجوانان می‌توانند با ساخت فیلم یا نگارش ایده‌، به یکی از این سؤالات  پاسخ خلاقانه بدهند.

این پژوهشگر و استاد دانشگاه درباره اثر کارکردی المپیادهای فیلم‌سازی بر نوجوانان گفت: از نظر من دستاوردهای  این رویداد از منظر تعلیم و تربیت و حتی جامعه‌شناسی فرهنگی، خیلی قابل مطالعه است. اثر تربیتی این المپیاد ده‌ها سال بعد در زندگی، هویت و شخصیت نوجوانان درگیر با آن، خود را نشان می‌دهد.

او با اشاره به دستاوردهای المپیاد سوم گفت: المپیاد باعث شد دو نسل با هم به مدت یک هفته گفت‌وگو کنند و از رؤیاهایشان با هم حرف بزنند. این یک ارتباط سازنده بین نسل فیلمساز کهنه‌کار سینمای کودک و نوجوان (با تجربه نزدیک به 40 سال فیلمسازی) و نسل نوجوان امروز ایرانی (که هر کدام از یکی از اقصی نقاط ایران و با اقلیم‌های مختلف در المپیاد شرکت کرده بودند) ایجاد کرد.

 بیش از آنکه به نوجوانان یاد دهیم، از آنها آموختیم

ضامنی در ادامه این گفت‌وگو اظهار داشت: ما امروز در وضعیتی هستیم که برخی صاحبنظران کشور از «مرگ مدرسه» صحبت می‌کنند. مدرسه‌ای که قرار بود هم در آن آموزش انجام پذیرد، هم پرورش و هم هویت‌یابی نوجوان... امروز به جایی رسیده‌ایم که از توان سینما برای تربیت بچه‌ها کمترین کمک گرفته می‌شود. علت این است که در طرح تحول تعلیم و تربیت به این موضوع پرداخته نشده است. ساختار آموزش و پرورش ما نیز سینما را به عنوان یک ابزار جدی آموزش باور ندارد. از طرفی معلم‌های ما حوصله ندارند تا در روش‌های تدریسشان از تکنیک‌های سینما بهره بگیرند. بین فیلم دیدن و فیلم ساختن خیلی تفاوت هست. اینکه یک نوجوان بتواند با یک دوربین یا حتی یک موبایل ساده، ایده و تخیل خودش را به تصویر بکشد خیلی مهم است و جای این نوع تعلیم و تربیت در مدارس ما خالی است.

به نظرم یکی از نقاط قوت المپیاد سوم حضور  منتورهای شاخص در کنار بچه‌ها به مدت یک هفته بود و پوران درخشنده، مرضیه برومند، ایرج طهماسب، کامبوزیا پرتوی و ... یک هفته خاطره‌ساز برای نوجوانان رقم زدند. البته اگرچه برخی از منتورها در مقام کارگردان یا نویسنده بسیار صاحب تجربه هستند، اما منتورینگ برای فیلمسازی نوجوانان نیازمند دانش، مهارت، توانایی و تخصص‌های خاصی است که لزومآً یک فیلمساز سینمای کودک ممکن است واجد همه آنها نباشد.

این پژوهشگر درباره پرداختن به مسأله کرونا به عنوان یکی از محورهای فراخوان چهارمین دوره المپیاد گفت: گمان نمی‌کنم در این چند سال گذشته موضوعی به اندازه کرونا در جهان فراگیر شده باشد. کرونا قطعاً ذهن، نگرش و سبک زندگی تمام نوجوانان را تغییر خواهد داد. به نظرم فهم کرونا مقدم بر حل مسأله کرونا است. بنابراین باید به سهم هنر و هنرمندان در حل مسأله کرونا فکر کرد.

او در پایان گفت: به نظرم می‌رسد با همه محدودیت‌هایی که کرونا برای نوجوانان علاقه‌مند به شرکت در المپیاد ایجاد کرده، امسال هم به لحاظ تعداد و هم به لحاظ سوژه فیلم‌ها و ایده‌های بسیار بهتر و بیشتری نسبت به سال قبل به دبیرخانه جشنواره می‌رسد و حدس می‌زنم نوجوانان فیلمساز و علاقه‌مند به شرکت در این المپیاد، امسال با فیلم‌هایی که خواهند ساخت تلخ‌کامی‌های کرونا را برای مردم کمی تلطیف خواهند کرد. امیدوارم با دستورالعمل‌های ستاد ملی مبارزه با کرونا، شرایط به گونه‌ای پیش برود که امکان برگزاری حضوری المپیاد فراهم شود. اگر هم شرایط اجازه نداد، تجربه برگزاری غیرحضوری، خود می‌تواند یک تجربه جدید باشد.

انتهای پیام/