مهار چین با متحد کردن روسیه؛ استراتژی ناکام «ترامپ»

به گزارش گروه بین الملل خبرگزاری تسنیم به نقل از رادیو بین المللی چین، اگر به رده بندی جستجو در شبکه های اجتماعی آمریکا نگاهی بیندازیم متوجه می شویم امروز 28 ژوئن (8 تیر) واژه های افغانستان، طالبان، پوتین و روسیه بسیار مورد توجه بوده اند.

این توجه زیاد به واژه های بالا به دلیل گزارشی جنجالی بود که روزنامه نیویورک تایمز در روز جمعه آن را منتشر کرد.

طبق گزارش این روزنامه آمریکایی یک یگان مخفی ارتش روسیه که به شبه نظامیان طالبان نزدیک است آنها را با وعده پول تشویق می کرده تا نظامیان آمریکایی در افغانستان را بکشند.

سال گذشته، 20 سرباز آمریکایی در افغانستان کشته شدند اما هنوز مشخص که آیا این نظامیان به دلیلی که در گزارش فوق آمده کشته شده اند یا خیر؟

 سفارت روسیه در آمریکا مطالب منتشر شده در نیویورک تایمز را "اتهامات بی اساس" توصیف کرده و آن را رد کرده است. سفارت روسیه همچنین در توئیتی نوشته است این اتهام منجر به تهدید دیپلماتهای روسی در واشنگتن و لندن شده است.

«ذبیح الله مجاهد»، سخنگوی طالبان گزارش «نیویورک تایمز» مبنی بر دریافت پاداش و کمک از روسیه به ازای کشتن نیروهای آمریکایی و ناتو در افغانستان را رد کرد.

سخنگوی طالبان تاکید کرد: جهاد 19 ساله ما مرهون احسان هیچ ارگان اطلاعاتی و کشور خارجی نیست و نه هم اینکه ما در تشخیص اهداف خود به کسی نیاز داریم.

بیانیه طالبان می‌افزاید: هدف از این گونه تبلیغات این است که در برابر خروج نیروهای آمریکایی مانع ایجاد شده و اذهان حامی صلح در آمریکا ضعیف و مشوش شوند.

مجاهد ادامه داد: به مردم افغانستان و تمام جهان اطمینان می‌دهیم که طالبان ابزار دست هیچ کسی نیست و برای اهداف دیگران استخدام نمی‌شود.

گرچه گزارش نیویورک تامیز از سوی طرفهای مربوطه رد شد، اما این امر به سرعت در عرصه سیاسی آمریکا بزرگنمایی شده و به رویداد سیاسی مهمی در آمریکا بدل شده است.

رسانه هایی مانند "سی ان ان" سئوالی مطرح کردند که آیا در پس این گزارش اقدامی تحریک آمیز نهفته است؟

«جو بایدن»، نامزد دموکرات انتخابات ریاست جمهوری آمریکا در واکنش به گزارش نیویورک تایمز بسیار خشمگین شده انتخاب ترامپ به ریاست جمهوری آمریکا را "هدیه" پوتین توصیف کرد.

 برخی از نمایندگان کنگره آمریکایی  ترامپ را به نزدیکی با پوتین متهم کردند و اظهار داشتند که "روسیه شریک  نیست و  ارزش مذاکره را ندارد."

اگرچه روابط بین ایالات متحده و روسیه خوب نیست و تنش در روابط برای  هر دو طرف امری  غیر معمول نیست، اما در عین حال این موضوع غیر عادی است و اگر صحتش تائید شود این یعنی برای نخستین بار طرف روسی به طور آشکارا حامی قتل سربازان آمریکایی بوده است.

مسئله کلیدی این است که ترامپ در ماه مارس خلاصه اطلاعات مربوطه را رویت کرده، اما علیه روسیه هیچ اقدامی اتخاذ نکرده است. بر عکس وی در ماه مه از دوستی بزرگ بین آمریکا و روسیه سخن گفت. او همچنین در پایان این ماه از روسیه برای پیوستن مجدد به نشست سران گروه هفت دعوت کرد.

رسانه های آمریکا سئوالی جدی مطرح کردند و می پرسند میان ترامپ و پوتین چه ارتباطی وجود دارد؟

چرا احساس بد به روسیه در سراسر آمریکا وجود دارد، اما روابط ترامپ و پوتین آنقدر نزدیک است؟ همه می دانیم ترامپ تقریبا تمامی رهبران دنیا را دشنام داده، اما پوتین استثنا است.

چرا با وجود مخالف شدید کشورهای اروپایی، ترامپ با اصرار روسیه را پیوستن مجدد به گروه هفت دعوت کرد؟

ترامپ زمانی در جنجال "روسیه گیت" گیر افتاده بود و به او اتهام می زدند به دلیل ارتباط نزدیک با پوتین و ورسیه در انتخابات برنده شده است. حتی پس از ورود به کاخ سفید نیز این اتهامات ادامه داشت. با این همه ترامپ از اینکه به او  اتهام مورد حمایت روسیه قرار داشتن را بزنند نمی ترسد.

برخی تحلیلگران بر این باورند در حال حاضر آمریکا، چین را حریف اول خود می داند، لذا استراتژی سیاست خارجی واشنگتن تغییر کرده و هدف ترامپ از برقراری دوستی با روسیه این است که با متحد کردن روسیه، چین را مهار کند.

در واقع این آرزویی بزرگ اما محال است و حقیقت این است که هر موقعی که ترامپ می خواهد روابط آمریکا و روسیه را بهبود بخشد، در آخر با دیوار آهنی محکمی برخورد می کند.

اگر نگاهی به تاریخ ایالات متحده بیندازیم متوجه می شویم که برخورد هر رئیس جمهور با کشورهای دیگر متفاوت است.

مشکل آنها این است که سیاستشان استمرار ندارد؛ به زبان دیگر سیاستبازان آمریکایی چهره خود را سریعتر از ورق زدن صفحه های یک کتاب عوض می کنند.

به عنوان مثال «باراک اوباما» خواستار برقراری  روابط خوب با ایران  بود، اما به محض آنکه  ترامپ  روی کار آمد، به طور یک جانبه از برجام خارج شد، عهد شکنی کرد و علیه  ایران  فشار حداکثری اعمال نمود.

ایالات متحده اکنون در فصل انتخابات به سر می برد و برخی از موضوعاتی که رسانه ها و سیاستمداران آمریکایی روی آن تمرکز می کنند بیشتر در خدمت انتخابات است.

مهم این است که در قبال جوسازی آنها، تئوری «تهدید چین» رویکرد «ایران هراسی» و یا موج جدید ضد روسی را نباید جدی گرفت.

انتهای پیام/