دعای روز چهارم ماه مبارک رمضان/ مرا از گناه محفوظ دار

به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، امروز چهارمین روز از ماه باعظمت و پر خیر و برکت رمضان است. این ماه از جهت عظمت، شرافت و معنویت به‌‌عنوان برترین ماه سال شناخته می‌شود. در بیان عظمت ماه رمضان همین بس که قرآن کریم کتاب هدایت تمام بشریت در این ماه آن هم در شب قدر که برتر از هزار ماه است، نازل شده است، ماهی که به ماه مهمانی الهی شناخته می‌شود و بر اساس روایتی از رسول گرامی اسلام (صلّی اللّه علیه و‌آله)، ماهى است که ابتدایش رحمت، میانه‌‏اش مغفرت و پایانش اجابت و آزادى از آتش جهنم است.

اینک به‌‌مناسبت فرا رسیدن چهارمین روز ماه مبارک رمضان، دعای این روز به‌همراه توضیحی دربارۀ آن منتشر شده است:

اللّهمّ قوّنی فیهِ على إقامَةِ أمْرِكَ واَذِقْنی فیهِ حَلاوَةَ ذِکْرِكَ وأوْزِعْنی فیهِ لأداءِ شُکْرَكَ بِکَرَمِكَ واحْفَظنی فیهِ بِحِفظْكَ وسِتْرِكَ یـا أبْصَرَ النّاظرین

خدایا مرا در این روز براى اقامه و انجام فرمانت قوت بخش و حلاوت و شیرینى ذکرت را به من بچشان

و براى اداى شکر خود به کرمت مهیا کن و در این روز به حفظ و پرده‌پوشى مرا از گناه محفوظ دار، اى بصیرترین بینایان عالم.

حجت‌الاسلام حمیدرضا بصیری عضو هیئت علمی دانشگاه علامه طباطبایی(ره) درباره مضامین دعای روز چهارم ماه رمضان این‌طور نوشت: اقوامی که مورد خشم الهی واقع شدند جوامعی بودند که یا تن به حکومت و حکم الله نداده و در مقابل انبیا ایستادگی کردند و گاه به قتل آنان پرداختند و یا اینکه مانند بنی‌اسرائیل گرداگرد موسای نبی(ع) جمع شده و قدرت خود را در پشتیبانی از امر خدا قرار دادند؛ اما مدتی بعد به ناسپاسی از نعمات الهی روی آوردند و نجات از ظلم طاغوتی فرعون و خلاصی از رودخانه نیل و نزول «منّ و سلوی» و امثال آن را نادیده گرفتند.

از نگاه جامعه‌شناختی قرآن، از بدترین ویژگی‌های یک جامعه همچون بنی‌اسرائیل عدم ایستادگی در راه خدا و از آن مهلک‌تر ناسپاسی از الطاف و نعمت‌های آشکار و پنهان الهی و هدر دادن فرصت‌ها و شِکوِه و بهانه‌گیری و قدرناشناسی از داشته‌های مادی و معنوی است.

از این جهت برای دوری از خشم الهی باید از او خواست که زور بازو و قدرت ایستادگی زیر بیرق او و حاکمیتش را ارزانی ما کند و استعداد و آمادگی شکرگزاری از داده‌هایش را خودش به ما روزی دهد، چنان‌که قرآن می‌فرماید: «رَبَّنَا لَاتُزِغْ قُلُوبَنَا بَعْدَ إِذْ هَدَیْتَنَا وَهَبْ لَنَا مِن لَّدُنکَ رَحْمَةً ۚ إِنَّکَ أَنتَ الْوَهَّابُ»، «رَبَّنَا أَفْرِغْ عَلَیْنَا صَبْرًا وَثَبِّتْ أَقْدَامَنَا وَانصُرْنَا عَلَى الْقَوْمِ الْکَافِرِینَ» و نیز می‌فرماید: «رَبِّ أَوْزِعْنِی أَنْ أَشْکُرَ نِعْمَتَکَ الَّتِی أَنْعَمْتَ عَلَیَّ وَعَلَى وَالِدَیَّ».

انتهای پیام/+