امرِ ظهور قریب است و بعید نیست!

به گزارش خبرگزاری تسنیم؛ بر اساس دیدگاه قرآنی و آموزه‏‌های دینی، امر ظهور حضرت حجت (عج) نه تنها بعید نیست بلکه قریب است و ما نباید نسبت به بزرگانی که نوید ظهور حضرتش را می‏‌دهند خرده بگیریم بلکه باید تفکر خود را اصلاح کنیم!

مرتضی نجفی قدسی از خادمان قرآن و مؤسس دارالقرآن علّامه طباطبایی (ره) در یادداشتی به مناسبت فرارسیدن نیمه شعبان چنین نوشت:

بسم الله الرحمن الرحیم 

«یَا بَنِیَّ اذْهَبُوا فَتَحَسَّسُوا مِن یُوسُفَ وَأَخِیهِ وَلَا تَیْأَسُوا مِن رَّوْحِ اللَّهِ إِنَّهُ لَا یَیْأَسُ مِن رَّوْحِ اللَّهِ إِلَّا الْقَوْمُ الْكَافِرُونَ» (سوره یوسف، آیة 87) 
حضرت یعقوب (ع) به فرزندانش گفت بروید یوسف و برادرش را بجوئید و از لطف و رحمت الهی مأیوس نشوید که به جز مردمان کافر کسی از رحمت خدا مأیوس نمی‌شود.

نکته اولی که در این بحث وجود دارد آن است که حضرت یعقوب (ع) نمی‏‌فرماید: بروید تحسّس کنید بلکه می‏‌فرماید بروید تجسّس کنید.

* فرق تجسّس و تحسّس

فرق تجسس و تحسّس در چیست؟

فرق تجسّس و تحسّس در یک نقطه است ولیکن تجسس به معنای سر از کار دیگران درآوردن و کشف سرّ مردم و احوالات شخصی آن‏ها مذموم است چنانچه در آیة شریفه دارد «وَلَا تَجَسَّسُوا وَلَا یَغْتَب بَّعْضُكُم بَعْضًا» (سوره حجرات، آیه 12) یعنی تجسّس نکنید و بعضی غیبت بعضی دیگر را هم نکنند!

بنابراین تجسّس را در امور بد و منفی معمولاً بکار می‏‌برند ولی تحسّس را در امور خوب و مثبت بکار می‏‌گیرند، چنانچه در اینجا حضرت یعقوب (ع) به فرزندانش دستور می‌دهد که بروید و یوسف و برادرش را که مظهر خوبی‏‌ها و پاکی‏‌ها بودند را پیدا کنند بدین معنا که به دنبال یافتن یوسف (ع) باید گشت و بیکار ننشست، یعقوب در انتظار آمدن یوسف بود، امّا چون چشمانش نابینا شده بود، فرزندانش را مأمور تفحّص و یافتن یوسف و برادرش کرد. عرض بنده این است که‏ای بزرگواران و‏ای مردم عزیز! ما هم گمشده‏‌ای داریم، ما هم یوسفی داریم که در پرده غیبت بسر می‏‌برد و ما باید روزان و شبان به فکر و یادآور آنکه منجی حقیقی عالم هستی است، باشیم و با دعا و استغاثه به درگاه الهی فرجش را از خداوند طلب کنیم.

* اهمیّت دعا در طلب فرج

اینکه بگوئیم خداوند هر وقت بخواهد امر ظهور حضرت را محقق می‌کند، البتّه حرف صحیحی است ولیکن ما باید اعلام نیاز خود را نسبت به محقق شدن این امر پیوسته به درگاه الهی عرضه بداریم و الّا اگر بی‌تفاوت بنشینیم و درخواستی و عرض نیازی نداشته باشیم قطعاً ظهور رخ نخواهد داد. بنابراین فرموده است: «قُلْ مَا یَعْبَأُ بِكُمْ رَبِّی لَوْلَا دُعَاؤُكُمْ » (سوره فرقان، آیة 77) یعنی اگر دعای شما نبود، پروردگارتان به شما هیچ اعتنا و توجهی نداشت! بنابراین ما در دعا کردن وظیفه داریم و چنین دستور داده است: «ادْعُونِی أَسْتَجِبْ لَكُمْ» یعنی: بخوانید مرا تا اجابت کنم شما را. (سوره غافر، آیه 60)‌

خوب الآن با توجه به گرفتاری‌ها و شدائدی که بر تمام بشریت و مخصوصاً بر مسلمانان و شیعیان حکم‌فرماست آیا ما نیاز به دعا برای فرج نداریم؟! آیا پهنه گیتی را ظلم و فساد پر نکرده است؟ آیا مستکبران و ستمگران و ابرقدرت‏هایی که بر جهان حاکم شده‌اند، بر ضعیفان و محرومان و مستضعفین رحم می‌کنند؟! و یا فراماسونرها و امثال کسینجرها معتقدند که جمعیت جهان اضافی است و باید حداقل یک سوم از جمعیت دنیا کاسته شود! و قطعاً امراض فراگیری که در جهان شیوع پیدا می‌کند و امروزه از آن‏ها به عنوان جنگ‏های بیولوژیک نام برده می‌شود، دستان عده‏ای بشرنما در تولید و تکثیر آنها دخالت ندارد؟! و الّا پروردگار عالم که مظهر تام و کمال رحمت و مهربانی است هیچگاه برای بشر چنین نسخه‏هایی نمی‏نویسد.

امّا این خود انسان‌هایند که بعضی در جنایت و شیطنت هیچ رحمی به همدیگر نمی‏‌کنند و فقط بقای خود و نابودی دیگران را می‏‌خواهند! امیدوارم، روزی پرده اسرار بالا می‏‌رود و برای مردم جهان مکشوف می‌شود که چه دستان خیانتکاری در تولید و تکثیر این ویروس‏‌ها در سطح جهان نقش داشتند، امّا واقعیت این است که ما هستیم و گرگ‌های درنده‏ای که بر جهان حاکمند. آیا در چنین شرایطی نباید قدر یکدیگر را بدانیم؟ آیا نباید در این شرایط وحدت خود را حفظ کنیم و شکرگذار نعمتهایش و این نظامی که در پرتو خون شهیدان و بر اخلاص مردم مؤمن و رهبر کبیر آن حضرت امام خمینی (ره) ایجاد شد تا مقدمه ظهور حضرتش فراهم شود باشیم؟! 

رهبر عزیزمان در تبیین گام دوّم انقلاب اسلامی تمدنی را نشانمان می‏‌دهند که در حقیقت مقدمات ظهور منجی عالم بشریت و فرج نهایی جهان را فراهم می‌کند. مقام معظم رهبری در بیاناتشان غالباً آینده ملت ایران را رو به پیشرفت و امیدوار کننده توصیف می‏‌فرمایند و توجه می‏‌دهند که ما در مسیر رسیدن به قله‌ایم و چون بالا می‏‌رویم قطعاً مشکلاتی در مسیر وجود دارد. امّا همواره با اطمینان خاطر از پیروزی نهایی خبر می‏‌دهند! و این اتکال الهی ایشان را نشان می‌دهد و ما خدا را شاکریم که هم‌اکنون رهبری ملت ما و مستضعفان جهان را فرزندی از اولاد زهرای اطهر (س) که وارسته و متعبّد و عارف و اهل تضرع و خشیت و متوکل به درگاه الهی است قرار داده و امیدواریم با عنایات حضرت مهدی ارواحنا فداه، جمهوری اسلامی روز به روز هر چه پر قدرت‌تر آماده ظهور عدالت گستر حضرتش در جهان باشد.

* اصل انتظار در شیعه 

نکته دوّم که لازم می‏‌دانم به آن بپردازم این است که اصل انتظار برای شیعه یک اصل اساسی است وگرنه کسی که منتظر ظهور حضرت حجت (عج) نباشد که اصلاً شیعه محسوب نمی‌شود و در زیارت حضرت صاحب‌الزمان (عج) هم عرض می‏‌کنیم: «السّلام علیک یا مولای، اتقرّب إلی‌الله تعالی بک و بآل بیتک وانتظر ظهورک وظهور الحق علی یدیک واسئل الله ان یصلی علی محمّد وآل محمّد وان تجعلنی من المنتظرین لک والتابعین والناصرین لک علی اعدائک والمستهدین بین یدیکَ فی جملة اولیائک».

بر این اساس یکی از دعاهای ما از حضرت حجت (عج) باید این باشد که ما را از جمله منتظران آن حضرت قرار دهد و خوب طبیعی است کسی که منتظر ظهور حضرتش است، قطعاً خود را به لحاظ معنوی و مادی برای چنین حرکتی آماده می‌کند و بحث آمادگی‏‌های پیش از ظهور خود بحث مستوفایی است که باید در فرصت دیگری به آن پرداخته شود.

* امر ظهور قریب است یا بعید؟

امّا نکته مهم در این است که آیا امر ظهور را نزدیک ببینیم و یا بعید و دور ببینیم؟! در آموزه‏‌های دینی ما اینطور بیان شده است که ما امر ظهور را بایستی قریب و نزدیک ببینیم کما اینکه در دعای روز جمعه به حضرت عرض می‏‌کنیم! «هذا یوم الجمعه و هو یومک المتوقع فیه ظهورک» یعنی امروز روز جمعه است و همان روزی است که توقع ظهور شما در آن می‏‌رود! یعنی هر صبح جمعه که این دعا خوانده می‌شود ما باید تا غروب منتظر باشیم شاید ظهور حضرت در آن روز رخ دهد! پس اینکه هر جمعه ما منتظر آمدنش باشیم این نزدیک نیست؟ خیلی نزدیک است و از ما خواسته‌اند اینطور انتظار بکشیم وگرنه اگر ظهور را بعید بدانیم اثر سازندگی ندارد، چون خواهیم گفت ظهوری که قرار است مثلاً هزار سال دیگر رخ بدهد، به چه درد الآن ما می‏‌خورد و خود به خود این تفکر مسأله انتظار را بی‌خاصیت می‌کند. بنابراین فرموده است: «إِنَّهُمْ یَرَوْنَهُ بَعِیدًا * وَنَرَاهُ قَرِیبًا» (سوره معارج، آیات 6 و 7) 

* دیدگاه قرآنی در بحث ظهور 

دیدگاه قرآن‌کریم در ارتباط با قیامت که معمولاً همه آن را خیلی دور و بعید می‏‌دانند این است که می‏‌فرماید: «إِنَّهُمْ یَرَوْنَهُ بَعِیدًا * وَنَرَاهُ قَرِیبًا» یعنی کافران عذاب روز قیامت را دور می‏‌بینند امّا ما آن را نزدیک می‏‌بینیم. و یا در خصوص مرگ، دیدگاه قرآنی می‏‌گوید شما مرگ را در حال ملاقات قرار دارید «فَإِنَّهُ مُلَاقِیكُمْ» و نمی‏‌گوید «یلاقیکم» به آینده موکول نمی‏‌کند، بلکه می‏‌گوید حال را دریابید که هر لحظه ممکن است این اتّفاق بیفتد. 

در ارتباط با ظهور هم که قبل از قیامت است علی‌القاعده باید همان قاعده‌ه‏ای که بر قیامت است یعنی «إِنَّهُمْ یَرَوْنَهُ بَعِیدًا * وَنَرَاهُ قَرِیبًا» را در نظر بگیریم، یعنی مؤمنان باید وقوع حادثه ظهور را نزدیک ببینند و قطعاً وقتی انسان چنین حادثه بزرگی را نزدیک ببیند خود را برای آن ممهز و آماده می‌کند و خاصیت انتظار همین کسب آمادگی است. 

* بشارت علماء در امر ظهور 

برخی از علماء و بزرگان مانند حضرت آیت الله بهجت (ره) که بشارت امر ظهور را می‏‌دادند از همین منظر قرآنی است که «إِنَّهُمْ یَرَوْنَهُ بَعِیدًا * وَنَرَاهُ قَرِیبًا». 

مرحوم حضرت آیت الله سیّد حسن میر جهانی از ملازمین مرحوم آیت الله العظمی سیّد ابوالحسن اصفهانی (ره) سه جلد کتاب تحت عنوان «نوائب الدهور فی علامات الظهور» دارند که بسیار ارزشمند و نسبت به اخبار و ابتلائات عصر ظهور روایات زیادی را نقل کرده‌اند و خودشان هم همیشه بشارت‌دهنده عصر ظهور بودند و خلاصه سخنان این بزرگواران به معنای توقیت نیست، بلکه همان دیدگاه قرآنی است که باید این امر ظهور و حتّی قیامت را همواره خیلی نزدیک ببینیم تا اثر سازندگی داشته باشد و الّا اگر بعید بدانیم موکول به آینده می‌شود و ضرورتی در آمادگی حس نمی‏‌کنیم. 

* خاطره‏ای از استاد پرورش 

در اینجا مناسب می‏‌دانم به تناسب بحث به خاطره‏ای از مرحوم استاد پرورش اشاره کنم، مرحوم استاد سیّد علی اکبر پرورش که از یاران صدیق انقلاب بودند، روزی که بنده و ایشان در همین مباحث مهدویت و عصر ظهور گفتگو می‏‌کردیم به من گفتند: آقای نجفی! تاکنون از من ادعایی دیده‌اید؟! عرض کردم خیر، سپس اظهار داشتند خوب، من از اوّل هم اهل ادّعا نبودم، امّا این مطلبی که می‏‌خواهم بگویم خدا شاهد است که عین حقیقت است و پس از آن قسم خوردند و گفتند: والله بوی آمدن حضرت را من طوری استشمام می‏‌کنم که یعقوب بوی پیراهن یوسف را!!‌

به هر حال ما نباید نسبت به بزرگانی که نوید ظهور حضرتش را می‏‌دهند خرده بگیریم، بلکه باید تفکر خود را اصلاح کنیم، و بدانیم که بر اساس دیدگاه قرآنی امر ظهور قریب است و بعید نیست! 

انتهای پیام/