گزارش| روند انتخابات آمریکا چگونه است؟/الکترال کالج چیست؟
آمریکایی‌ها روز ۳ نوامبر ۲۰۲۰ (۱۳ آبان‌ماه ۱۳۹۹) برای انتخاب چهل و ششمین رئیس‌جمهور این کشور روانه صندوق‌های رأی خواهند شد، مراحل این انتخابات و نکات مهم درباره آن را در این گزارش بخوانید.
گروه بین‌الملل خبرگزاری تسنیم- انتخابات ریاست جمهوری آمریکا روز 3 نوامبر 2020 برای انتخاب چهل و ششمین رئیس‌جمهور این کشور برگزاری خواهد شد.
مسئله اصلی انتخابات 2020
مسئله اصلی انتخابات، در یک کلمه «دونالد ترامپ» است و اینکه آیا او به عنوان رئیس‌جمهور مستقر می‌تواند بار دیگر به عنوان رئیس‌جمهور انتخاب شود یا خیر. همه نگاه‌ها به حزب دموکرات دوخته شده و نامزدی که آنها سرانجام برای رقابت با ترامپ معرفی می‌کنند.
سال 2016، ترامپ با راه‌اندازی یک کمپین سیاسی علیه هیلاری کلینتون توانست در ایالت‌های خاکستری مانند کارولینای شمالی و فلوریدا پیروز شود. علاوه بر این، تبلیغات ترامپ در ایالت‌هایی مانند پنسیلوانیا، ویسکانسین و میشیگان که به «دیوار آبی» شهرت یافته بودند هم جواب داد و او توانست در انتخابات 2016 به پیروزی برسد. اما این بار مسائل انتخابات و نامزدها متفاوت هستند و مشخص نیست که ترامپ باز هم بتواند همان کار را انجام دهد.
مسئله اصلی مرتبط با انتخاب مجدد ترامپ در حال حاضر این است که رقیب او در این رقابت چه کسی خواهد بود. آنچه مشخص است این است که یک سیاستمدار از حزب دموکرات باید با ترامپ رقابت کند، اما تعیین اینکه این رقیب چه کسی است از طریق یک رأی‌گیری دیگر که به «انتخابات مقدماتی» مشهور است انجام خواهد شد.
رقابت‌های درون‌حزبی
«انتخابات مقدماتی»، در واقع رأی‌گیری است که بین نامزدهای حزب برای تعیین نامزد آن حزب جهت رقابت با رئیس‌جمهور مستقر انجام می‌شود. در حال حاضر «برنی سندرز»، «پت بوته‌جج»، «الیزابت وارن»، «جو بایدن»، «ایمی کلوبچار»، «اندرو یانگ»، «دیوال پاتریک»، «جان دیلانی»، «مایکل بنت»، «مایکل بلومبرگ»، «تام استایر» و «تولسی گابارد» نامزدهایی هستند که در حال حاضر در این گردنه رقابت قرار دارند.
در قانون اساسی آمریکا روند این رأی‌گیری مشخص نشده و احزاب سیاسی آمریکا گاهاً روندهای دلخواه خودشان را برای برگزاری این رأی‌گیری‌ها در پیش می‌گیرند. بعضی از ایالت‌ها فقط انتخابات مقدماتی برگزار می‌کنند، برخی دیگر از طریق برگزاری «مجمع‌های حزبی» پیروز هر ایالت را مشخص می‌کنند و برخی ایالت‌ها هم از ترکیبی از این دو روش استفاده می‌کنند.
در مجمع‌های حزبی، رأی‌دهندگان به جای رفتن پای صندوق‌های رأی در جلساتی که در اماکنی مانند مدارس، کتابخانه، مراکز شهری و غیره برگزار می‌شود شرکت کرده و نامزد مورد نظرشان را انتخاب می‌کنند. نتایج این نشست‌ها یا نتایج رأی‌گیری‌ها به دفتر حزب در ایالت ارسال می‌شود و در آنجا تعداد «وکلای انتخاباتی» که از هر نامزد حمایت می‌کنند مشخص می‌شود. وکلای انتخاباتی در واقع سیاستمدارانی هستند که به نیابت از رأی‌دهندگان به نامزد حزب رأی می‌دهند.
نامزدها برای اینکه بتوانند به عنوان نامزد حزب در انتخابات نهایی معرفی شوند باید از حمایت 1991 وکیل انتخاباتی برخوردار شوند. هر ایالت، با توجه به میزان جمعیتش، سهم مشخصی از این وکلای انتخاباتی خواهد داشت. مثلاً سهم ایالت آیووا 41 وکیل انتخاباتی است. تعداد وکلای برخی ایالت‌ها بیشتر است مثلا ایالت تگزاس 228 وکیل انتخاباتی و کالیفرنیا 415 وکیل دارد.
این روند رأی‌گیری تا ژوئن 2020 در تمام ایالت‌های آمریکا برگزار می‌شود تا سرانجام در اواسط ماه ژوئن در جلسه «مجمع حزب ملی دموکرات»، نامزد این حزب برای رقابت با ترامپ انتخاب و معرفی شود.
فردی که بتواند در این جلسه از حمایت 1991 وکیل انتخاباتی برگزار شود، نامزد حزب دموکرات خواهد بود.
انتخابات مقدماتی روز 3 فوریه با برگزاری انتخابات درون‌حزبی در ایالت «آیووا» شروع شد. در این انتخابات پیت بوتجج با اکثریت اندک آرا بر برنی ساندرز پیروز شد. روز 11 فوریه انتخابات نیوهمپشایر برگزار شد و طی آن سناتور برنی‌سندرز با کسب بیش از 26 درصد آرا پیروز شد پیت بودجج با کسب 24 درصد آرا دوم شد.
در انتخابات ایالت نوادا هم سندرز با کسب بیش از 55 درصد آرا رتبه نخست را به دست آورد و جو بایدن با کسب تنها 19.8 درصد آرا در رتبه دوم قرار گرفت.
در انتخابات نهایی چه کسانی می‌توانند رأی دهند؟
بعد از مشخص شدن نامزد حزب دموکرات انتخابات نهایی روز سوم نوامبر برگزار می‌شود. بیش از 224 میلیون نفر در آمریکا در سن رأی قرار دارند. نتایج نظرسنجی‌هایی که مرکز نظرسنجی پیو منتشر کرده نشان می‌دهد شرکت‌کنندگان در انتخابات 2020 از هر زمان دیگر جوان‌تر و متنوع‌تر هستند. سال 2016، یک سوم از واجدان شرایط رأی در انتخابات شرکت کردند یا از شرکت آنها جلوگیری به عمل آمد.
فرایند انتخابات
رئیس‌جمهور و معاون رئیس‌جمهور آمریکا به صورت مستقیم با رأی مردم انتخاب نمی‌شوند، بلکه توسط افرادی موسوم به «الکتورها» (گزینندگان) و طی فرایندی موسوم به «مجمع گزینندگان» (الکترال کالج) (Electoral college) صورت می‌گیرد. در واقع، مردم در انتخابات به این الکتورها رأی می‌دهند.
مجمع گزینندگان، در واقع شامل 538 الکتور است که هر 4 سال یکبار برای انتخاب رئیس‌جمهور تشکیل می‌دهند. فردی که بتواند 270 رأی الکتور را به دست بیاورد، پیروز انتخابات اعلام می‌شود و به عنوان رئیس‌جمهور به کاخ سفید راه پیدا می‌کند.
تعداد الکتورهای هر ایالت، مجموع تعداد نمایندگان آن ایالت در مجلس سنا و مجلس نمایندگان آمریکا است. کنگره آمریکا در حال حاضر شامل 100 نماینده مجلس سنا و 435 نماینده مجلس نمایندگان آمریکا است (مجموع این الکتورها 535 نفر می‌شود و سه الکتور هم برای منطقه کلمبیا موسوم به دی‌سی DC در نظر گرفته شده است.)
انتخاب خود الکتورها یک فرایند دو مرحله‌ای است. در مرحله اول، احزاب سیاسی در هر کدام از ایالت‌ها مدتی قبل از انتخابات عمومی، الکتورهای بالقوه خودشان را انتخاب می‌کنند. در مرحله دوم، در روز انتخابات، رأی‌دهندگان در هر ایالت، با رأی دادن به نامزدهای رئیس‌جمهور، الکتورهای خودشان را انتخاب می‌کنند. نام الکتورها ممکن است روی برگه‌های رأی، زیر نام نامزدهای ریاست‌جمهوری رأی شده باشد و ممکن هم هست که نام آنها درج نشده باشد که این موضوع به قوانین انتخاباتی در هر ایالت بستگی دارد.
در قانون اساسی آمریکا هیچ بند یا قانونی وجود ندارد که الکتورها را ملزم کند رأی خودشان به نامزدهای ریاست‌جمهوری را طبق آرای مردمی بدهند. با وجود این، برخی از ایالت‌ها الکتورهای خودشان را ملزم کرده‌اند در رأی دادن به نامزدهای انتخابات، عیناً مطابق با رأی مردم عمل کنند که به آنها الکتورهای متعهد گفته می شود. غالبا الکتورها در روز انتخاب نهایی (در ماه دسامبر) به نامزدی رای می‌دهند که اکثریت رای دهندگان ایالتی آنها، انتخاب آن نامزد را توقع دارند.
به واقع با توجه به اینکه اعضای کالج انتخاباتی توسط حزبی برگزیده می شود که بیشترین رأی را در ایالت مورد نظر به دست آورده است، کمتر اتفاق می افتد که این اعضا رأیی مغایر با آنچه که حزب پیروز در انتخابات ایالتی مورد نظر دارد بدهند.اما بارها اتفاق افتاده است که اعضای کالج‌های انتخاباتی در روز رای‌گیری برای رئیس‌جمهور (در دسامبر )،به نامزدی غیر از آنچه که انتظار می‌رفته است رای داده‌اند و به عبارت دیگر خلف وعده کرده‌اند.
زمان‌بندی انتخابات
فرآیند انتخابات ریاست جمهوری آمریکا، از نظر زمان‌بندی معمولا شامل مراحل زیر است:
در فصل بهارِ یکسال پیش از برگزاری انتخابات، نامزدها، قصد خود را برای ورود به این رقابت‌ها به صورت رسمی اعلام می‌کنند.
در فصل تابستانِ یکسال پیش از برگزاری انتخابات تا بهار سال بعد (فصل بهارِ سال برگزاری انتخابات) کارزارهای انتخاباتی و مناظرات حزبی در سطح ایالتی برگزار می‌شود و نامزدها تلاش می‌کنند با تبلیغات، اعلام سیاست‌ها و انتقاد از رقبای درون حزبی، اقبال اعضای حزب‌شان را به خود جلب کنند.
از ژانویه (دی ماه) تا ژوئن (خرداد ماه) سالِ برگزاری انتخابات، انتخابات ایالتی درون حزبی برای انتخاب «نمایندگان حزبی» - که نهایتا در «مجمع ملی» شرکت می‌کنند - برگزار می‌شود.
از جولای (تیرماه) تا اوایل سپتامبر (شهریور ماه) سالِ برگزاری انتخابات، احزاب آمریکایی «مجمع ملی» خود را برگزار کرده و طی آن «نمایندگان حزبی» منتخب از ایالت‌های مختلف، نامزد نهایی حزب را برای رقابت‌های ریاست جمهوری انتخاب می‌کنند.
از سپتامبر (شهریور ماه) تا اکتبر (مهر ماه) سالِ برگزاری انتخابات، کارزارهای تبلیغاتی و مناظرات نامزدهای ریاست جمهوری این کشور برگزار می‌شود.
در اوایل نوامبر (آبان ماه) سالِ برگزاری انتخابات (سه‌شنبه پس از اولین دوشنبه ماه نوامبر)، انتخابات عمومی ریاست جمهوری برگزار شده و شهروندان آمریکایی در هر ایالت به نامزدهای متقاضی عضویت در کالج الکترال رأی می‌دهند.
در اوایل دسامبر (آذر ماه) سالِ برگزاری انتخابات، اعضای کالج الکترال، برای انتخاب رئیس جمهوری و معاون رئیس جمهوری رأی می‌دهند.
اوایل ژانویه (دی ماه) سالِ بعد از برگزاری انتخابات، کنگره آمریکا به ریاست معاون وقت رئیس جمهوری این کشور، آرای کالج الکترال را شمارش می‌کند.
20 ژانویه (یکم بهمن ماه) سالِ بعد از برگزاری انتخابات، مراسم تحلیف رئیس جمهوری منتخب ایالات متحده آمریکا برگزار می‌شود.
شرایط نامزدها
رئیس جمهوری و معاون رئیس جمهوری برای دوره‌های چهارساله انتخاب می‌شوند. نامزدهای تصدی این سمت، علاوه بر اینکه باید متولد آمریکا و شهروند این کشور باشند، باید تا روز تحلیف، دستکم 35 سال سن و 14 سال ساکن ایالات متحده باشند. البته تصدی این سمت تنها برای دو دوره متوالی ممکن است.
همراهی نامزدهای ریاست جمهوری و معاونت ریاست جمهوری
در انتخابات ریاست جمهوری این کشور، هر یک از نامزدهای تصدی پست رئیس جمهوری، یک فرد را به عنوان نامزد معاونت رئیس جمهوری همراه خود دارند. در واقع نام‌های این دو تن به صورت لیستی است و نمی‌توان رئیس جمهوری را از یک لیست و معاون وی را از لیست دیگری انتخاب کرد.
انتخاب اعضای کالج الکترال
انتخابات ریاست جمهوری آمریکا در واقع شامل برگزاری 51 انتخابات مجزا در 50 ایالت به علاوه پایتخت این کشور است. در این 51 منطقه، رأی‌دهندگان به نامزدهای عضویت در «کالج الکترال» رأی می‌دهند - کسانی که از پیش وعده داده‌اند که به کدام یک از نامزدهای ریاست جمهوری رأی خواهند دارد؛ در واقع رأی‌دهندگان هنگام انداختن برگه رأی خود، در اکثر ایالت‌ها، نام نامزدهای عضویت در کالج الکترال را نمی‌نویسند، بلکه برگه‌هایی را به صندوق رأی می‌اندازند که در روی آن نوشته «رأی دهنده به فلان نامزد ریاست جمهوری». پس از برگزاری انتخابات محلی در 51 منطقه آمریکا، اعضای انتخاب شده، کالج الکترال را تشکیل می‌دهند.
در 48 ایالت آمریکا، وقتی که یک نامزد بتواند اکثریت آرای شهروندان این کشور را کسب کند، تمامی سهمیه الکترال آن ایالت را آن خود می‌کند. برای مثال اگر 51 درصد شرکت‌کنندگان در انتخابات ایالت نیویورک به ترامپ (در واقع به افرادی که اعلام کرده‌اند که در کالج الکترال به ترامپ رأی می‌دهند) رأی دهند، تمامی سهمیه ایالت نیویورک در کالج الکترال به ترامپ (حامیان ترامپ) اختصاص پیدا می‌کند. تنها در دو ایالت نبراسکا و ماین، سهمیه ایالتی تاحدی براساس درصد رأی‌دهندگان توزیع می‌شوند.
ساکنان سرزمین‌های ماورای بحار آمریکا نقشی در انتخاب اعضای کالج الکترال ندارند، هرچند در رقابت‌های مقدماتی درون حزبی، هر کدام از این سرزمین‌ها، تعدادی نماینده حزبی را به مجمع‌های ملی احزاب ارسال می‌کنند.
انتخاب رئیس جمهوری و معاونش توسط کالج الکترال
پس از تشکیل کالج الکترال، اعضای آن برای انتخاب رئیس جمهوری و معاونش تشکیل جلسه داده و رأی می‌دهند. اما هر کدام از اعضای کالج الکترال از پیش وعده داده‌اند که به چه کسانی برای ریاست جمهوری و معاونت رأی می‌دهند و در اغلب موارد، اعضای مجلس الکترال بر همین اساس رأی داده‌اند. به این ترتیب هر یک از نامزدهای ریاست جمهوری که بتواند دستکم 270 رأی از مجموع 538 رأی کالج الکترال را کسب کند، به ریاست جمهوری این کشور انتخاب می‌شود.
نقش‌آفرینی کنگره در انتخابات ریاست جمهوری
اگر هیچ یک از نامزدهای ریاست جمهوری نتواند اکثریت آرای کالج الکترال را کسب کند، مجلس نمایندگان آمریکا از بین سه نامزدی که بیشترین رأی را در کالج الکترال کسب کرده‌اند، یکی را به عنوان رئیس جمهوری انتخاب می‌کند. با این تفاوت که در مجلس نمایندگان، نمایندگان هر ایالت آمریکا، به صورت یکجا و در قالب یک رأی واحد به یکی از نامزدها رأی می‌دهند. برای انتخاب معاون رئیس جمهوری نیز، در این شرایط، سنای آمریکا از بین دو نفری که بیشتری رأی را در کالج الکترال کسب کرده‌اند، یکی را برای این سمت انتخاب می‌کند.
دیوان عالی آمریکا
اگر در فرآیند برگزاری انتخابات اعضای کالج الکترال در مناطق 51گانه آمریکا اختلافی به وجود بیاید - همانند انتخابات سال 2000 و مناقشه بر سر شمارش آرای ال گور و جورج بوش در ناحیه پالم بیچ ایالت فلوریدا - دیوان عالی آمریکا مسئولیت رسیدگی به موضوع مورد مناقشه را داشته و تصمیم مقتضی را اتخاذ می‌کند.
انتهای پیام/
