اولین نشست «تا جشنواره ۳۸» برگزار شد
فیلم «بی‌صدا حلزون» در برنامه «تا جشنواره ۳۸» مورد بررسی قرار گرفت.
به گزارش خبرگزاری تسنیم به نقل از ستاد خبری «تا جشنواره 38»، ویژه‌برنامه «تا جشنواره 38» با اجرای محمود گبرلو دیروز شنبه 5 بهمن با فیلم سینمایی «بی‌صدا حلزون» ساخته بهرنگ دزفولی‌زاده کار خود را آغاز کرد.
در این نشست بهرنگ دزفولی‌زاده کارگردان، علیرضا جلالی‌تبار بازیگر، محمدرضا جهان‌پناه فیلمبردار، امین انتشاری جلوه‌های ویژه و مهدی نریمانی دستیار تهیه‌کننده حضور داشتند و محمود گبرلو در ابتدا با اشاره به اینکه این سال‌ها جوانان در سینما کارهای خوبی ارائه کرده‌اند، به سابقه عکاسی کارگردان اشاره و حضور چندساله دزفولی‌زاده را در سینما تحسین کرد.
در ادامه دزفولی‌زاده بیان کرد: فیلمنامه اولین اثر من فضایی مرتبط با زندگی ناشنوایان دارد و حلزون اشاره به بخش میانی گوش است که تأثیر بسزایی در شنوایی انسان دارد. قصه ما در یک خانواده ناشنوا اتفاق می‌افتد و طبیعتاً ورود به چنین موضوعاتی سخت است به‌خصوص که ما با بودجه و سختی کار همراه بودیم.
هانیه توسلی نقش فرد کم‌شنوا
وی با ذکر اینکه بازیگران فرصت زیادی را صرف تمرین زبان اشاره کردند، افزود: یک ماه و نیم برای چند نقش وقت گذاشتیم و بازیگران هم برای نقش‌شان انرژی زیادی گذاشتند. هانیه توسلی نقش فرد کم‌شنوا را بازی می‌کند و محسن کیایی و پدرام شریفی هم با زبان اشاره صحبت می‌کنند، در واقع پیش از قصه ما متوجه می‌شویم وقتی محسن کیایی به دنیا آمده ناشنوا بوده و برادرش هم زبان اشاره را یاد گرفته است.
دزفولی‌زاده با ابراز اینکه "اگر از بخش رزرو در بیاییم و به سودای سیمرغ برسیم زحمت دیگر دوستان هم دیده می‌شود"، گفت: در بخش‌های مختلف بچه‌های بسیاری زحمت کشیدند. از زمانی که پیش‌تولید 50روزه داشتیم همه برای تمرین حاضر بودند که اگر تمرین نمی‌کردیم زمان فیلمبرداری دو برابر می‌شد.
در ادامه جهان‌پناه نیز عنوان کرد: به‌نظر من کارگردان باید سختگیر باشد و اتفاقاً همکاری خوب در نتیجه همین سختگیری‌ها اتفاق می‌افتد.
جلالی‌تبار از بازیگران این فیلم نیز گفت: زمانی که بهرنگ دزفولی‌زاده عکاس بود در چند پروژه با هم کار کردیم و به‌خوبی او را می‌شناسم و می‌توانم بگویم از جمله سینماگرانی است که دقیقاً می‌دانست از فیلمش چه می‌خواهد، در واقع همکاری زمانی اتفاق می‌افتد که بازیگر به کارگردان اعتماد داشته باشد و بداند قرار است جنس جدیدی از روایت را ببیند.
جهان‌پناه نیز در بخش دیگر این نشست گفت: تابستان گذشته فیلمنامه به دست من رسید و از محتوایش لذت بردم، به‌مرور هم در جریان نسخه‌های متعدد تکامل‌یافته قرار گرفتم و خوشحالم که در این کار، چالشی با کارگردان نداشتم، فیلمنامه برای هر دوی ما حرف اول را می‌زد.
وی اضافه کرد: من به‌عنوان فیلمبردار باید بتوانم با قصه ارتباط بگیرم سپس با جلسات اولیه با کارگردان متوجه شوم که چقدر امکان همکاری وجود دارد، وقتی به اشتراکات هم پی‌می‌بریم دیگر کار سخت نیست و راحت‌تر پیش می‌رود در واقع فیلمنامه خودش به ما می‌گوید چه‌کار کنیم.
دزفولی‌زاده درباره فیلمنامه توضیح داد: 5 سال پروسه نگارش طول کشید زیرا تیم‌های مختلفی در بخش نگارش می‌آمدند اما احساس می‌کردم هنوز مسیر درستی را پیش نگرفته است تا اینکه آخرین کسی که به ما اضافه شد تا حدودی از دنیای ناشنوایان شناخت داشت و توانستیم سیناپس خوبی بنویسیم. ما تقریباً تا قبل از شروع کار 14 بار فیلمنامه را بازنویسی کردیم و ارشاد بازنویسی آخر را خواند به همین دلیل مراحل پروانه ساخت به‌سادگی صادر شد، مرتضی شایسته نیز به‌عنوان تهیه‌کننده همکاری خیلی خوبی داشت.
4ماه پروسه انتخاب بازیگر طول کشید
وی ادامه داد: پروسه انتخاب بازیگر 4 ماه طول کشید چون ایفای این نقش‌ها راحت نبود و می‌دانستیم که ناشنوایان انسان‌هایی حساسند و اگر فکر کنند زیست واقعی‌شان به‌تصویر کشیده نشده، این فیلم برای‌شان پذیرفتنی نخواهد بود، از طرفی برخی بازیگران برای‌شان سخت بود که این حساسیت‌ها را بپذیرند.
در بخش دوم این نشست امین انتشاری اظهار کرد: در صنف ما جلوه‌های ویژه به دو دسته تقسیم می‌شود؛ نامرئی و مرئی. ما باید در فیلم رئال، پلان‌هایی خلق کنیم که در فضای کامپیوتری شکل گرفته است، مثلاً در یکی از چالش‌ها سکانس آب‌گرفتگی داریم که بازیگر با اینکه وجود ندارد با صحنه تعامل می‌کند. سعی کردیم مخاطب همه اینها را به‌شکل نامحسوس دریابد. امیدوارم اگر به سودای سیمرغ راه پیدا کردیم این تلاش‌ها دیده شود.
دزفولی‌زاده در تکمیل این بحث اضافه کرد: اجتماعی بودن قصه شرایط تولید را سخت می‌کرد و دلم نمی‌خواست در هر لوکیشنی که بارها تیم‌های مختلف کار کرده‌اند فیلمبرداری کنیم، به همین دلیل فیلمبرداری در لوکیشن اصلی ما که آتلیه بود ماه‌ها طول کشید. من فضای آکواریومی می‌خواستم که نشان دهد انگار آدم‌ها در این فضا گرفتار شده‌اند و در واقع آتلیه یکی از شخصیت‌ها را بازی می‌کند. در این مسیر فیلمبردار کمک بزرگی کرد تا کار واقعی و درونی در بیاید.
وی ادامه داد: من به‌خاطر حرفه‌ام آتلیه‌های مختلفی رفتم و در این باره حساسیت‌های بیشتری داشتم، پیش آمده بود که به‌ناچار کار می‌کردیم و در تدوین به‌نظر می‌آمد جنس فیلم نیست و کنار می‌گذاشتیم.
انتشاری در آخرین صحبت‌هایش گفت: سینمای ایران قاب و تصویر خود را دارد و در جلوه‌های ویژه هم همین شکل است. می‌توان گفت در چند سال اخیر اتفاقات خوبی در سینما و این حوزه رخ داده و این جای خوشحالی دارد. مدیر جلوه‌های بصری باید از زمان نگارش فیلمنامه با فیلم همراه شود. ما برای برخی سکانس‌ها استوری بورد داشتیم و این خیلی مهم است برای اینکه جلوه‌های ویژه به کمک کار بیاید و به‌لطف کار خوب فیلمبردار، من هم می‌توانستم کار را بهتر اجرا کنم.
ویژه‌برنامه «تا جشنواره 38» تا سه‌شنبه 8 بهمن از ساعت 14 تا 20:30 در مرکز همایش‌های برج میلاد در حال برگزاری است.
این برنامه به‌صورت زنده از تلویزیون تعاملی تیوا tva.ir پخش می‌شود و ویدیوی هر برنامه نیز در سایت آپارات منتشر می‌شود.
انتهای پیام/+
