یادداشت| ره‌یافتی از خطبه‌های امام خامنه‌ای؛ "نابودکننده‌ترین سلاح ایران در جنگ جدید با آمریکا"
"امروز شمشیر آخته‌ی ایران بر فراز خانه‌ی سست‌تر از عنکبوتِ صهیونیستها که تعیین‌کننده‌ترین نقش را در سیاست‌های آمریکا و بسیاری از دیگر کشورها دارند، بازدارندگی بسیار بیشتری از بمب اتم دارد."
به گزارش گروه سیاسی خبرگزاری تسنیم، محمدمهدی اسلامی پژوهشگر تاریخ معاصر در یادداشتی برای خبرگزاری تسنیم، با اشاره به بیانات روز گذشته رهبر معظم انقلاب در خطبه‌های نمازجمعه نوشت، امروز شمشیر آخته‌ی ایران بر فراز خانه‌ی سست‌تر از عنکبوتِ صهیونیستها که تعیین‌کننده‌ترین نقش را در سیاست‌های آمریکا و بسیاری از دیگر کشورها دارند، بازدارندگی بسیار بیشتری از بمب اتم دارد.
متن یادداشت مهدی اسلامی به شرح زیر است:
انگار اخبار عین الاسد تازه آغاز شده است و به مرور مشخص می‌شود که ترامپ فردای سیلی خوردن، چندین دروغ متوالی گفت. از جمله آنکه «هیچ آمریکایی در این حملات کشته یا زخمی نشده است و تنها آسیب‌های جزئی به تجهیزات وارد شده است». همچنین این ادعا که «ما با استفاده از یک سامانه هشدار که خیلی خوب جواب داد، توانستیم سربازان خود را به موقع نجات دهیم.»
اینکه آمریکا برای «امنیت ملی» اخباری را مخفی کند، آن‌قدرها که برخی دلباختگان غرب گمان می‌کنند غیرممکن نیست و دارای سوابق شناخته شده‌ای است اما واقعیت این است که این اختفا در دوره گسترش دسترسی شهروندان به رسانه و سهولت امکان تولید اخبار جنجالی توسط آنها، قطعا دوام چندانی نخواهد یافت و با اطلاع از این موضوع، دولت آمریکا ناگزیر از آن است که به مرور اخبار تلفات خود در عراق را اعلام کند. حتی اگر مجبور باشد این آمار را به «خودکشی»، «تلفات جاده‌ای» و... مرتبط سازد و این یعنی تداوم التهاب جامعه آمریکا در برابر هزینه انسانی حضور در غرب آسیا.
اما قطعا این همه هزینه آمریکا نیست؛ گروه‌های غیر ایرانی جبهه مقاومت در این چند روز، بارها از مجازات آمریکایی‌های متجاوز حاضر در منطقه با راهبرد اخراج آنها سخن گفته‌اند. تداوم استرس تلفات انسانی برای آمریکا و رژیم اشغالگر قدس، قطعا پرهزینه‌تر از خود تلفات انسانی خواهد بود.
ماجرای بر تخت پادشاهی نشستن داموکلس و مشاهده تهدید دائمی شمشیر تیزی بالای سرش که با تار موئی از دم اسب آویزان بود، امروزه به ضرب المثلی در ادبیات سیاسی تبدیل شده است.
شاید مشهورترین کاربرد آن مربوط به جان اف کندی باشد که گفت: «هر مرد، زن و کودکی در جهان زیر سایه شمشیر هسته‌ای داموکلس زندگی می‌کند. شمشیری که با یک حادثه، اشتباه یا دیوانگی می‌تواند سقوط کند».
امروز بسیاری معتقدند که دیگر بمب اتم، حتی «بمب اتم‌های چمدانی» همچون گذشته تهدید کننده نیست. با افزایش کشورهای دارنده بمب اتم - که می‌تواند در دسترس تندروهای ادیان مختلف قرار گیرد- و فهم آنکه استفاده از آن، بیش از همه تهدیدی برای کشور آغازگر است، عملا بعید به‌نظر می‌رسد قدرت‌های جهان از آن استفاده کنند. اما این به معنای پایان وجود تهدیدهای داموکلس گونه نیست.
نمونه آشکار آن را می‌توان در رنگ باختن تهدید ترامپ درباره حمله به 52 نقطه ایران دید. تهدید تلافی چنین حملاتی با نابود سازی تلاویو و حیفا، آن هم با موشک‌هایی که آمریکا فهمید گنبد آهنین حرفی برای گفتن در مقابل آن ندارد، باعث شد ترامپ بر خلاف رویه همیشگی او و اوباما، نه تنها دیگر حرفی از «همه گزینه‌های روی میز» نزند، بلکه به صراحت از کنار گذاشتن گزینه نظامی بگوید: «داشتن قوی‌ترین نیروی نظامی جهان به معنی این نیست که استفاده از آن ضروری باشد.»
امروز شمشیر آخته‌ی ایران بر فراز خانه‌ی سست‌تر از عنکبوتِ صهیونیستها -که تعیین‌کننده‌ترین نقش را در سیاست‌های آمریکا و بسیاری از دیگر کشورها دارند-، بازدارندگی بسیار بیشتری از بمب اتم دارد. اما حفظ این تهدید به صورت فعال، حداقل دو اثر جدی را در بلند مدت به آمریکا و اسرائیل تحمیل خواهد کرد که تبعاتی فرسایشی برای آنها خواهد داشت.
پس از جنگ 33 روزه برغم همه تدابیر، مهاجرت معکوس از سرزمین‌های اشغالی سرعت گرفت. صهیونیستها برای اولین بار از سال 2009 با تراز منفی مهاجرت مواجه شدند و در سال 2018 شمار یهودیانی که از فلسطین اشغالی خارج شدند دو برابر تعداد مهاجران بود. اگر عملیات انتقام جبهه مقاومت به صورت یک تهدید جدی حفظ شود، قطعا سایه عدم امنیت سرزمین‌های اشغالی برای غاصبان، موجب افزایش سرعت مهاجرت معکوس خواهد شد. این امر قطعا در معادلات سیاسی آمریکا نیز تأثیر مستقیم خواهد داشت و هر اقدامی که امکان پاره شدن ریسمان شمشیر را افزایش دهد را متوقف خواهد کرد.
دومین اثر این راهبرد را می‌توان در سخنرانی وزیر خارجه اسبق آمریکا یافت. کالین پاول هنگامی که در ایام اولین سالگرد حادثه 11 سپتامبر به اتاق بازرگانی آمریکا در آفریقای جنوبی رفته بود؛ بر یک گزاره مشهور میان اقتصاددانان تصریح کرد. «سرمایه ترسو است.» برای کشوری که ایدئولوژی حاکم بر آن کاپیتالیسم است، هر چیز که سرمایه را تهدید کند کشنده‌ترین سلاح است. از این رو، «ترس از حمله» اثری مخرب‌تر از خود حمله بر اقتصاد صهیونیستها و نیز آمریکا خواهد داشت.
کافی است برای مدتی طولانی، این ترس تداوم پیدا کند تا اثر خود را بر قدرت اقتصادی آنها بگذارد. خاصه آنکه امروز پشتوانه دلار آمریکا قدرت ارتش این کشور است و بازدارندگی این قدرت، با اصابت بدون مانع موشک‌های ایرانی به اهداف مشخص و حساب شده، به صورت جدی به چالش کشیده شده است. از آنجا که تاکنون پشتوانه بقای کشور جعلی اسرائیل، بقای حمایت آمریکا بوده است، در دوره جدید ممکن است معادلات گذشته دیگر کارآیی کافی را نداشته باشد.
آن توئیت «بسم الله الرحمن الرحیم» به نشانه «یک آغاز»، تصریح امام خامنه‌ای بر این است که انتقام حاج قاسم متوقف بر همان سیلی نخواهد ماند و نیز تأکید بر اینکه «همه دلبستگان مقاومت خونخواه اویند.» نشانه‌هایی از این است که آمریکا از این پس حضور شمشیر آخته ایران را بالای سر خود احساس خواهد کرد. راه پیروزی در این مرحله، همان عبارات پایانی خطبه نمازجمعه امام خامنه‌ای است: «دنیای اسلام باید صفحه‌ی جدیدی بگشاید. وجدانهای بیدار و دلهای مؤمن باید اعتماد به نفْس را در ملّتها بیدار کنند و همه بدانند که تنها راه نجات ملّتها تدبیر و استقامت و نترسیدن از دشمن است.»
انتهای پیام/
