گزارش|حمله ارتش سرخ ۴۰ ساله شد؛ نقش آمریکا در حمله شوروی به افغانستان

به گزارش دفتر منطقه‌ای خبرگزاری تسنیم، نیروهای ارتش سرخ در مرداد ماه سال 1358 تعداد 100 فروند هواپیمای جدید در پایگاه هوایی قندهار مستقر کردند و در مهر ماه همان سال «مارشال پاولوفسکی» فرمانده نیروهای زمینی شوروی با 60 نفر از ژنرال‌های برجسته شوروی سابق به منظور تهیه نقشه و شناسایی نقاط استراتژیک وارد افغانستان شدند.

«حفیظ‎الله امین» رئیس‌جمهور وقت افغانستان توسط ژنرالهای شوروی وادار شد که به قصر دارالامان در جنوب غرب کابل برود تا بدین ترتیب تجاوز نظامی به شهر آسان‌تر شود.

تا 6 دی ماه 1358،  حدود پنج هزار سرباز ارتش سرخ شوروی سابق وارد کابل شدند و ساعت 6 عصر روز پنجم دی، غرش توپ و گلوله قصر دارالامان کابل را به لرزه درآورد و درگیری میان ارتش روس و محافظان قصر آغاز شد به این ترتیب حفیظ الله امین که برای نجاتش دست به دامان شوروی شده بود، شرایط سقوط خود را فراهم کرد.

پس از حدود یک ساعت صدای «ببرک کارمل» از رادیو تاجیکستان پخش شد و ببرک ضمن برشمردن جنایات حفیظ‌الله امین، او را «میرغضب» خواند و اعلام کرد که امین تا ابد به همراه نوکرانش از صحنه روزگار محو شده است.

پس از مدتی دولت کمونیستی وقت افغانستان و ارتش سرخ شوروی سابق که در این کشور مستقر بودند با مقاومت مجاهدین افغان و قیام گسترده‌ علیه آن‌ها در مناطق مختلف روبرو شدند و پس از 9 سال و تلفات بسیار مجبور به خروج از افغانستان شدند.

در حالی که بسیاری گمان می‌کردند مداخله واشنگتن و شرکای غربی، پاکستانی و عربی‌اش در افغانستان پس از حمله شوروی به این کشور آغاز شد اما «زبیگینو برژینسکی» مشاور امنیت ملی «جیمی کارتر» رئیس جمهور وقت آمریکا مدت‌ها بعد فاش کرد که حمایت مخفیانه آمریکا از عناصر مخالف دولت کمونیستی کابل 6 ماه پیش از حمله ارتش سرخ به افغانستان آغاز شده بود و در واقع حتی آمریکا، شوروی را برای این حمله تحریک کرد.

برژینسکی سال‌ها پس از خروج نظامیان شوروی از افغانستان و حتی پس از فروپاشی آن در یک مصاحبه تصریح کرد: رئیس جمهور کارتر در 3 ژوئن سال 1979 (6 ماه پیش از حمله شوروی) فرمان کمک‌های مخفیانه به مخالفان رژیم طرفدار شوروی در کابل را امضا کرد و در همان روز من در یادداشتی به رئیس جمهور توضیح دادم که این اقدام به مداخله نظامی شوروی منجر خواهد شد.

از این رو تلاش‌های جدی واشنگتن علیه شوروی نیز آغاز شد و این موضوع با همکاری سازمان اطلاعات ارتش پاکستان (آی.اس.آی) و سرازیر شدن حمایت‌های مالی سازمان اطلاعات مرکزی آمریکا (سیا) و سازمان اطلاعاتی «ام.آی6» انگلیس صورت گرفت.

همانطور که برژینسکی تصریح کرده بود، بسیاری از کارشناسان نیز بر این باورند که افغانستان به ویتنام شوروی تبدیل شد و همانطور که ویتنام باعث شکست اقتصادی-سیاسی آمریکا شد، واشنگتن نیز آگاهانه و با برنامه‌ریزی دقیق همان سناریو را برای شوروی به وجود آورد تا با کشاندن آن‌ها به افغانستان شوروی را وارد جنگی فرسایشی کند تا در نهایت اقتصاد شوروی از هم بپاشد.

پس از اظهارات برژینسکی مبنی بر استفاده ابزاری غرب از افغانستان برای شکست دادن غول شوروی در افغانستان «هیلاری کلینتون» زمانی که وزیر خارجه آمریکا بود نیز در اظهاراتی جنجالی اعلام کرد که واشنگتن برای پیروزی در جدال با مسکو و جلوگیری از کنترل شوروی از سیطره آنها بر آسیای مرکزی از مخالفان دولت وقت کابل حمایت کردند.

وی گفت: «یادمان باشد کسانی را که امروز با آن‌ها در حال جنگیم خودمان 20 سال قبل تجهیز کردیم. ما این کار را به دلیل جدال و کشمکش با شوروی انجام دادیم؛ آن‌ها به افغانستان حمله کردند و ما نمی‌خواستیم شاهد سیطره آن‌ها بر آسیای مرکزی باشیم و بنابراین دست به کار شدیم».

کلینتون گفته بود: رئیس جمهور ریگان با همکاری کنگره‌ به رهبری دموکرات‌ها گفتند که این طرح بسیار خوبی است و برویم تا با آی.اس.آی و ارتش پاکستان معامله کنیم و حتی در برخی موارد مجاهدین را به خدمت بگیریم، اصلا برویم از عربستان و مناطق دیگر نیرو بیاوریم و برای شکست شوروی مدل وهابی اسلام را وارد افغانستان کنیم.

بدین صورت کمک‌های نظامی سیا در زمان اشغال شوروی از طریق سازمان اطلاعات ارتش پاکستان یکی از پرهزینه‌ترین و طولانی‌ترین عملیات‌های مخفی سیا شد. در این عملیات که «عملیات سیکلون» نام گرفت رقمی بین 3 تا 20 میلیارد دلار آمریکا برای تجهیز و آموزش این نیروها هزینه شد و گفته می‌شود «اسامه بن‌لادن» سرکرده القاعده نیز از جمله کسانی بود که از این کمک‌ها بهره‌مند می‌شد.

جنگ افغانستان با کشته شدن حدود یک میلیون نفر از مردم افغانستان و آواره شدن 5 میلیون نفر دیگر بیشترین هزینه‌ها را به مردم این کشور تحمیل کرد.

بسیاری از مردم افغانستان بر این باورند که غربی‌ها، کشورشان را قربانی امنیت خود کردند تا با استفاده ابزاری و مصرفی از مردم افغانستان و جان‌فشانی و ریخته‌شدن خون این مردم ابر قدرت شرق را متحمل شکست نظامی-سیاسی کنند و با کشاندن امپراطوری شوروی به باتلاق افغانستان و درگیر کردن آن‌ها در یک جنگ فرسایشی، روس‌ها مشغول درگیری با مجاهدین افغانستان شوند تا بدین ترتیب تهدیدهای مسکو به اروپای شرقی و منافع آن‌ها کاهش یابد.

انتهای پیام/.