جشنواره "آینه‌دار" فقط یک دوره دیگر برگزار می‌شود
جشنواره آینه‌دار که مراسم اختتامیه ششمین دوره‌اش شب گذشته برگزار شد، فقط یک دوره‌ی دیگر و آن هم در سال آینده برگزار می‌شود تا پرونده این جشنواره برای همیشه بسته شود.
به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، آیین پایانی ششمین دوره جشنواره موسیقی «آینه‌دار» شب گذشته یکشنبه 24 آذر 1398 در تالار وحدت برگزار شد. این مراسم با اجرای ضرب و آواز مرشد امیر مسعود خسروی و اجرای برنامه از سوی ورزشکاران گود زورخانه باب‌الحوائج آغاز شد.
مجری این برنامه منصور ضابطیان بود. ضابطیان در ادامه ضمن ابراز خرسندی از ثبت جهانی ساز «دوتار» از علی‌رضا سلیمانی فرزند حاج قربان خواست تا برای دوتارنوازی به صحنه بیاید.
بخش بعدی این مراسم اهدای تندیس موسیقی شمال خراسان بود. برای اهدای این تندیس محمود دولت‌آبادی به صحنه آمد.
علی‌رضا سلیمانی، عیسی قلی‌پور، رمضانعلی سلطانی، حسین عزیزی‌پور، حیدرعلی عاشق و فریدون غلامی سروقامتان موسیقی شمال خراسان بودند که تندیس سرو آینه‌دار را دریافت کردند.
حالا نوبت به اجرای قطعه‌هایی از موسیقی ارامنه رسیده بود؛ ادوارد کشیشیان با آکاردئون و سرژیک عابدی با نقاره به همنوازی پرداختند.
وقتی قرار شد که تندیس سرو آینه‌دار را به پیشکسوتان موسیقی تهران بدهند، هوشنگ ستوده را به صحنه دعوت کردند.
ستوده در سخنانی کوتاه گفت: 75 سال پیش با ابلاغ سازمان اوقاف و صنایع مستظرفه وارد هنرستان موسیقی شدم. آن زمان هنوز هنرستان موسیقی پا نگرفته بود. من شاگرد روبرت گرگوریان بودم. ناظم لوریس چکناواریان بودم. او آن زمان شاگرد هفتم هنرستان و بسیار هم شیطون بود؛ اسمش را جنگاوریان گذاشته بودم.
در این بخش، تندیس سرو آینه‌دار به حسن زندبافت موسیقیدان و آهنگساز، محمد منتشری خواننده، سوسن اصلانی به عنوان همسر مرحوم استاد دهلوی، مرسده بایگان به عنوان همسر مرحوم حشمت سنجری که هر دو از نامداران و هنرمندان بزرگ تهران و ایران بودند اهدا شد.
محمد منتشری و مرسده بایگان به دلیل آلودگی هوا و داشتن کسالت در مراسم اختتامیه حضور نداشتند. در ادامه برای تندیس سرو آینه‌دار به هوشنگ ستوده هم تقدیم شد؛ برای این کار از عبدالله انوار(تهرانشناس) دعوت شد تا به صحنه برود. عبدالله انوار بیش از یکصد سال عمر کرده است و روی صحنه رفتن برایش بسیار دشوار بود اما این مسئولیت را پذیرفت.
علی مغازه‌ای دبیر جشنواره آینه‌دار تنها سخنران این مراسم بود. در ادامه متن صحبت‌های مغازه‌ای را می‌خوانید:
قرار بود مطابق برنامه‌ریزی اولیه، پایان فستیوال آینه‌دار سال 1400 باشد اما با بررسی بیشتر تغییری در این روند دادیم و بنا را بر این گذاشتیم که این رویداد را به جای هشت دوره، در هفت دوره خاتمه بدهیم با این امید که این هفت دوره بسان هفت شهر عشق یا هفت آسمان هنر موسیقی اقوام ایرانی حاصلی به عنوان چکیده‌ای از موسیقی‌های اقوام به عنوان پیشکشی از قرن حاضر به قرن آینده در اختیار علاقه‌مندان قرار بگیرد.
امسال هم مطابق پنج دوره پیش، بخشی از ایران را گشتیم و با موسیقی ناب این مناطق همدم و هم‌نفس شدیم. با هنرمندان بخشی از کشورمان همسفره و همسفر شدیم و در شب‌های گذشته به اتفاق سازها و آوازهایشان را دوره کردیم.
در یک سال گذشته از بلندای قلعه‌های الموت به دره‌های طالقان فرود آمدیم. از کرج گذشتیم و به ری و تهران قدیم سرکی کشیدیم. از حاشیه دشت کویر وارد کومش یا استان سمنان کنونی شدیم و از شمال آن، پای در ترکمن صحرا نهادیم.
با ترکمانان همکوک شدیم و به شمال خراسان عزیمت کردیم. با بخشی‌ها و عاشق‌چی‌ها به تاریخ پر رمز و راز چهارراه اقوام در شمال خراسان وارد شدیم و در مرزهای درگز و باجگیران به انتهای سفرمان رسیدیم. در این سفر دل انگیز هنرمندانی را شناختیم اما بیش از آن فرهنگ‌هایی را شناختیم که هویت تاریخی اقوام را شکل می‌دهند. با این سفر یک سال به عمر فستیوال آینه‌دار و تا حدی هم به ادراک ما از زمان، مکان، تاریخ و جغرافیای کشورمان افزوده شد. دیدن قلعه‌های متروک الموت درسی بود برای ما که فناپذیر بودن هر برساختی را باید بپذیریم و اسم شهر باجگیران تمثیلی بود از اینکه انسان همچنان از تاریخ عبرت نمی‌گیرد و اشتباهاتی را تکرار می‌کند.
در پشت این مردان که آینه‌داران هنر اقوام و ملت ایرانند، زنانی پرده‌نشین قرار دارند که با نبودنشان نه هنری می‌ماند و نه هنرمندی پرورش می‌یافت. امشب اما در کنار هم پاس می‌داریم فرهنگ بخشی‌های شمال خراسان را. گرامی می‌داریم ترکمانان کشورمان را، ارج می‌نهیم زنان و مردان جنوب البرز را که در کوه‌ها و دره‌ها و در حاشیه کویر، تمدنی ساختند همچون حماسه‌ی آفرینش.
از تیم کوچک اجرایی فستیوال سپاسگزاری می‌کنم که در این روزها از جان مایه گذاشتند. از رسانه‌ها و خبرنگاران قدردانی می‌کنم و از دوستان خوبم که همواره یار و یاور فستیوال آینه‌دار بودند تشکر می‌کنم.
جای هنرمندان بسیاری در میان ما خالی است، چه آنان که چشم بر این دنیا بستند چه آنان که نتوانستند در این جشن حضور داشته باشند. حاصل تلاش ما هیچ نیست مگر امیدمان به تحقق یک رویا، بازشناسی موسیقی و هویت اقوام ایرانی و پاسداشت آن.
آقای درویشی مدتی کسالت داشت اما امشب به دلیل جشن تولد همسرش نتوانست در این مراسم حاضر شود. از همین‌جا تولد فرزانه درویشی را تبریک می‌گویم.
در ادامه فرخ الله قرقی و فتح الله محبی هنرمند 88 ساله طالقان به صحنه رفتند و قطعه‌ای را با سرنا و دهل اجرا کردند.
برای اهدای تندیس به هنرمندان پیشکسوت الموت و طالقان، داریوش طلایی به صحنه رفت. در این بخش تندیس سرو به علی گیله‌وری، احد قورچیبیگی، صدر الله اندیجی، فرخ الله قرقی و فتح‌الله محبی اهدا شد.
عاشورگلدی برزین دوتار نواز ترکمن، هنرمندی دیگری بود که قطعه‌ای از شعر مختوم‌قلی را اجرا کرد.
تقدیر از هنرمندان پیشکسوت ترکمن بخش بعدی این مراسم بود. تندیس آینه‌دار به دردی طریک، عاشور محمد قان‌یخمز، آرازمحمد باخوشی، براتعلی یگانه، تقی یوسف‌نیا، احمد کشواد، عاشورگلدی برزین و گل‌آیم ایری به نمایندگی از زنان موسیقی ترکمن صحرا اهدا شد.
اجرای زنبورک و لالایی‌خوانی گل‌آیم ایری به همراه پدرش بخش پایانی ششمین فستیوال آینه‌دار بود.
شیرین یزدان بخش و اسماعیل خلج از هنرمندان عرصه سینما و تئاتر، آریا عظیم‌نژاد، علی ترابی،کیاوش صاحب نسق، بهروز وجدانی، مرتضی گودرزی و شهرام صارمی از جمله مهمانان حاضر در این مراسم بودند.
ششمین جشنواره موسیقی «آینه‌دار» از 20 تا 22 آذرماه در تالار رودکی برگزار شد.
انتهای پیام /
