کارگردان "پناه آخر": فقدان دغدغه برای تولید سریال مذهبی علت عجله‌ای شدن کارها است

به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، داستان سریال "پناه آخر" یا همان "مجلس حیرانی" شبکه یک سیما از روز اربعین از یک تکیه شروع شد؛ چالش‌های میان دو برادر را به نمایش درمی‌آورد و تا روز چهارشنبه هم ادامه خواهد داشت؛ ماجرای چالشی که باعث مهاجرت از ایران می‌شود. نقش دو برادر را "بیژن امکانیان" و "کاوه خداشناس" ایفا کرده‌اند؛ داستان این مجموعه تلویزیونی درباره قصه‌ آدم‌هایی است که به‌واسطه اتفاقاتی که رخ می‌دهد، باعث می‌شود برایشان عاشورا شکل بگیرد و حالا باید بین حقیقت و منفعت فردی یکی را انتخاب کنند. شاید شنیدن چنین واژه‌هایی در ظاهر ساده باشد اما بسیار معنای عمیقی دارد و هر فردی وقتی در چنین موقعیتی قرار می‌گیرد، واکنش‌های متفاوتی هم نشان می‌دهد.

فیلمنامه این سریال به تهیه‌کنندگی داود شاه‌بابایی را صادق خوشحال نوشته است و داریوش یاری کارگردانی را برعهده دارد. نقش حاج مرتضای داستان را بیژن امکانیان بازی می‌کند که از قدیمی‌های محله «پناه آخر» است. همه روی او حساب باز می‌کنند اما فرزندانش و دیگر اعضای خانواده‌اش با ماجراهایی روبه‌رو می‌شوند که این شب‌ها بیننده ساعت 22:15 از شبکه یک سیما دنبال می‌کند.

در کنار امکانیان، خداشناس و غزالی، افسر اسدی، امین زندگانی، حدیث میرامینی، سیما خضرآبادی، تبسم هاشمی، کاظم هژیرآزاد، مهدی فقیه و... هم بازی می‌کنند.

شاید یکی از انتقادهای جدی به این سریال، کم‌ بودن تعداد قسمت‌ها، عجله‌ای و شتاب‌زده سراغ کارهای مناسبتی رفتن  و حتی به ظنّ برخی کپی شدن از اثری به نام "پرده‌نشین" است که این روزها هم از تلویزیون بازپخش می‌شود. سریالی که بهروز شعیبی آن را کارگردانی کرده بود. داریوش یاری کارگردان این سریال در پاسخ به انتقاد کپی شدن از سریال دیگری به خبرنگار خبرگزاری تسنیم  گفت: وقتی این انتقادات را می‌بینم و می‌شنوم یاد آن دیالوگ امیرعلی داستان می‌افتم که می‌گفت هرکسی درباره پدر من هرطور دوست دارد قضاوت کند؛ همکاران من هرطور دوست دارند قضاوت کنند؛ اما "پناه آخر" ربطی به "پرده‌نشین" یا هر سریال دیگری ندارد. معمولاً از وقتی کاری خوششان می‌آید آن را به اثری خاص و یا آثار دیگر ارتباط می‌دهند. ما این کار را ساختیم که امام‌حسین(ع) از ما راضی باشند.

نقد دیگر به این سریال کمبود قسمت‌ها و 10 قسمتی بودن "پناه آخر" است؛ او در پاسخ به این نقد هم گفت: تلویزیون در این باره تصمیم‌گیرنده است و امیدوارم این قصه‌های جذاب زمان مناسب داشته باشند و بیشتر نوشته شوند و زمان تولید بیشتری هم به اینگونه آثار داده شود؛ تصمیم جمعی و طرح هم 10 قسمتی بود.

وی در خصوص عجله‌کردن در ساختن آثار مذهبی و شتاب‌زدگی که مردم احساسش می‌کنند، گفت: هیچ‌کاری خصوصاً آثار دینی و مذهبی نباید عجله‌ای ساخته شوند؛ چون جملات، حالات و لحظاتی که دارند به گونه‌ای دیگر تعبیر می‌شود؛ شما مرتضایی را در این سریال می‌بینید که از سر ستارالعیوبی سکوت کرده و تازه شب‌های مجلس حیرانی را مردم می‌بینند که شروع شده است و همه کاراکترهایمان باید عاشورایی شوند.

داریوش یاری خاطرنشان کرد:  من قبلاً هم ثابت کرده‌ام که به این مقوله توجه خاص و دغدغه عجیبی دارم؛ وقتی تله فیلم «حبیب» و سریال «هاتف» و حتی اثر سینمایی «کربلا جغرافیای یک تاریخ» را ساختم. دوست دارم کارهایی که می‌سازم به اندازه فضای عاشورا عمق داشته باشد. این ادعای بزرگی است اما دوست دارم با شناخت و معرفت زیادی ساخته شود.

کارگردان سریال جدید شبکه یک، تأکید کرد: ما در این سریال به سمت تکرار حرکت نکرده‌ایم و در جستجوی چگونگی شکل‌گیری عاشوراییم که برای ما هم شکل بگیرد.

او به نتیجه و پایان‌بندی سریال اشاره کرد و گفت: مخاطب در پایان سریال باید به این نتیجه برسد که هر روز و هر لحظه برایش عاشورا است و هرجا می‌تواند کربلا باشد؛ هرجا که منتظر است تصمیم بگیرد؛ بین کینه و نفرت باید یک‌کدام را برگزیند و یا بین تردید و شک و یقین گرفتار شده؛ بین دست‌درازی به بیت‌المال و حلال و حرام و حق‌الناس، در همه لحظات عاشورایی باید بیندیشد و زندگی کند؛ چرا که "کل یوم عاشورا و کل ارض کربلا"! تمام کاراکترهای این فیلم در جستجوی گمشده‌ای‌اند؛ گمشده به معنای حقیقت در بستر فیلم جاری است.

یاری با انتقاد از بدو بدو و عجله‌ای ساختن کارهای مذهبی و آیینی، گفت: این احساس را دارم که چرا وقتی به کارهای مذهبی و آیینی و مناسبتی‌مان می‌رسیم آنقدر همه‌چیز بدو بدو و عجله‌ای می‌شود؛ یکی از دلایل آن ظاهراً دغدغه‌ای است که نه همکاران من در این حوزه دارند و نه مدیران تلویزیون! مدیران اگر می‌آیند در مقطعی این کار را می‌کنند انگار از  سر وظیفه می‌دانند؛ برای آنها دغدغه نشده است. اگر این اتفاق مهم را مدیران دغدغه‌ خود بدانند و این دغدغه و حسّ مسئولیت‌پذیری به فیلمسازان منتقل شود اتفاقات مهمی در عرصه فیلمسازی مذهبی و دینی می‌افتد. کار بنیادی، معناگرا و اجتماعی هم باید همین مسیر دغدغه‌مندی را دستور کار خودش قرار بدهد که اگر رویه دم‌دستی و ساده‌انگاری را دنبال کنیم بیشتر سُرخوردن در زمان قلمداد می‌شود و چیزی عایدمان نخواهد شد. البته هر از چندگاهی مدیرانی در تلویزیون پیدا می‌شوند که اهل دغدغه‌اند و فیلمسازان را می‌شناسند و کارهای خوبی هم ساخته می‌شوند که معدودند.

داریوش یاری کارگردان سریال "پناه آخر" منتظر "لیلاج" فیلم سینمایی‌اش است که از 20 آبان‌ماه در سینماهای سراسر کشور اکران خواهد شد.

انتهای پیام/