نجاتی: سوریان بیشتر از من برای مدال برنزم خوشحال بود/ تنها مدعی وزن ۶۰ کیلوگرم نیستم، باید بار دیگر نظر بنا را جلب کنم

علیرضا نجاتی در گفت‌وگو با خبرنگار ورزشی خبرگزاری تسنیم در مورد کسب مدال برنز جهان در نورسلطان اظهار داشت: با تمریناتی که ما پشت سر گذاشته بودیم حتما باید مدال می‌گرفتم. من سال قبل در مسابقات جوانان جهان شرکت کردم و امسال سال اولم در بزرگسالان بود. برای مبارزه با حریفان جهانی‌ام استرس نداشتم چون دو سال پیش در لیگ، زمانی که 17-18 ساله بودم، مربی‌ام روح الله میکائیلی من را در ترکیب تیم قرار داد و با قهرمانان جهان آنجا کشتی گرفته بودم، مثل همین کشتی گیر ارمنی که سوم المپیک شده بود. به همین دلیل استرسم آن‌قدر زیاد نبود که کارم را خراب کند. البته اگر یکی دو روز زودتر به نورسلطان می‌رفتیم، مطمئنم بچه‌ها بهتر کار می‌کردند. چون دوستانم که در روز اول روی تشک رفتند و همسن هم هستیم، استرس داشتند و من که در روزهای بعد باید مبارزه می‌کردم دیگر با جو سالن آشنا بودم. آنها در آن یکی دو روز درگیر وزن کم کردن بودند و اصلا سالن را ندیدند. آدم وقتی برای اولین بار در چنین جایی کشتی می‌گیرد، خیلی مشکل است.

این کشتی‌گیر قمی که اصالتا زنجانی است، با اشاره به نقش مربیان سازنده ‌ش در کسب این مدال، تاکید کرد: ما در قم فقط یک خانه کشتی داریم درحالیکه فرنگی کاران زیادی در این استان حضور دارند و مدعی هستند. نقطه قوت ما در قم، مربیان خوب شهرمان هستند. من در شروع کارم فقط دو جلسه با مرحوم پودنکی تمرین کردم که بعد دچار آن بیماری شد و نتوانست در تمرینات شرکت کند. بعد زیر نظر روح الله میکائیلی کار کردم. او و ناصر تهرانی در خانه کشتی قم ما را تمرین می‌دانند.

وی در پاسخ به این سوال که «چه چیزی بیشترین انگیزه برای او بود که در مبارزه سوم پنجمی، حداقل مدال برنز جهان را از دست ندهد؟» تصریح کرد: بیشتر از همه پدر و مادرم جلوی چشمانم بودند و می‌دانستم آنها پای تلویزیون کارم را دنبال می‌کنند. به دعاهای آنها فکر کردم و این باعث شد با جان و دل بجنگم. باید حتما مدال می‌گرفتم. وقتی به آنها فکر می‌کردم و تمرینات سختی که در اردوها پشت سر گذاشته بودیم، وقتی به روزهای خستگی‌ام فکر می‌کردم که از فرط خستگی و ناراحتی، با آن حالِ خراب که به خاطر تحت فشار بودن، ایجاد شده بود، کنار دریاچه آزادی می‌نشستم؛ این یادم آمد که هیچ وقت تسلیم نشدم تا اینکه به عضویت تیم ملی دربیایم. اینها انگیزه‌های مضاعفی بود که در خودم می‌دیدم و باید حتما با مدال تمام آن خستگی‌ها جبران می‌شد.

نجاتی با اشاره به حمید سوریان و خوشحالی زاید الوصفش از کسب مدال او، گفت: او بیشتر از من خوشحال بود. وقتی مبارزه رده‌بندی‌ام تمام شد در گوشم گفت می‌توانی مدال المپیک هم بگیری. این حرف خیلی حس خوبی به من داد. او اسطوره کشتی ماست و همه فرنگی کاران دوستش دارند.

دارنده مدال نقره جوانان آسیا با اشاره به روالی که منجر به ملی پوش شدنش شد، خاطرنشان کرد: حدودا 8 ماه پیش که اردوها شروع شد، اردوی جوانانم تازه تمام شده بود و به تیم بزرگسالان ملحق شدم. ما 4 نفر در وزن 60 کیلوگرم بودیم. من، مهرداد مردانی، شیرزاد بهشتی طلا و مهدی محسن نژاد اما من در همان روز اول اردو مریض شدم. محمد بنا با من صحبت کرد و گفت با توجه به اینکه بیماری‌ات ویروسی است، به خانه‌ات برو و هر وقت خوب شدی، برگرد. با ناراحتی به خانه رفتم و تقریبا یک ماه با آن درگیر بودم. چون سرباز هستم یک هفته بعد مجبور بودم در مسابقات انتخابی نظامیان شرکت کنم، بدنم توان نداشت ولی با همان وضعیت اول شدم و همین کشتی گرفتن وضعیت بدنی‌ام را وخیم تر کرد. یک هفته بعدش هم جام تختی در اندیمشک برگزار می‌شد و می‌دانستم چون در اردوی تیم ملی نبودم و محمد بنا و کادرش از من شناختی ندارند، اگر اینجا را از دست بدهم از جمع مدعیان خارج خواهم شد و می‌دانستم باید خودم را ثابت کنم.

وی ادامه داد: با همان وضعیت خراب در اندیمشک کشتی گرفتم و شیرزاد بهشتی طلای باتجربه را با وجودی که عقب افتاده بودم، شکست دادم  و فینالیست شدم اما در فینال به مردانی باختم. دیگر بدنم نمی‌کشید. بعد دیگر اردو ماندم. مردانی را به آسیایی بردند که آنجا خوب نتیجه نگرفت و بعد به من فرصت دادند. در جام تورلیخانوف قزاقستان من تنها 60 کیلویی بودم که اعزام شدم. چون جایزه بزرگ بود 42 کشتی گیر حضور داشتند و با 5 کشتی به فینال رفتم و از آنجا دیگر روی من حساب کردند. بعد هم در جام تفلیس، مدال برنز گرفتم و نظر کادرفنی جلب شد. من از همان اول همه ذهنم این بود که ملی پوش شوم. به چیزی غیر از این فکر نمی‌کردم.

دارنده دو مدال برنز نوجوانان و جوانان جهان در مورد اینکه حالا بدون دغدغه سهمیه، برای المپیک تلاش خواهد کرد، گفت: البته من تنها مدعی وزن 60 کیلوگرم نیستم، باید همه تلاشم را بکنم تا بار دیگر نظر محمد بنا را جلب کنم چون وزن ما چند مدعی دارد. ما که هیچ کدام نمی‌توانیم در سبک وزن مثل حمید سوریان باشیم، اما تلاش می‌کنم لااقل یکی دو مدال از مدال‌های او را به دست بیاورم.

انتهای پیام/