مقصودی: داد و فریاد لشگری نبود به حریفم می‌باختم/ پای برخی منتقدان یک بار هم به تشک نخورده است
دارنده مدال طلای وزن ۶۵ کیلوگرم کشتی آزاد جوانان جهان گفت: خیلی‌ها بی‌آنکه چیزی بدانند، حرف‌هایی می‌زدند که اصلا صحت نداشت و اگر داد و فریاد لشگری نبود، مبارزه با حریف آذربایجانی را باخته بودم.
امیرحسین مقصودی در گفت‌وگو با خبرنگار ورزشی خبرگزاری تسنیم در مورد اینکه مدال نقره سال گذشته‌اش در مسابقات جوانان جهان را امسال به طلا تبدیل کرد، اظهار داشت: خدا را از این بابت شکر می‌کنم که توانستم نتیجه‌ای بهتر از سال گذشته بگیرم. این پنجمین مسابقه متوالی جهانی بود که شرکت می‌کردم. از 13 سالگی به بعد در جهانی‌ها به صورت مداوم شرکت و تجربه‌ای که سال گذشته از حضور در مسابقات بزرگسالان جهان پیدا کردم، اینجا خیلی به من کمک کرد.
وی با رد این موضوع که همه در خصوصش می‌گویند مشکل وزنی داشته و به سختی سر وزن رسیده است، خاطرنشان کرد: اصلا اینطور نیست. روز اولی که به اردو رفتم مربی وزنم را کشید و 68 کیلوگرم بودم، اصلا مشکل وزنی نداشتم. کار امیرمحمد یزدانی درست نشد و قرار شد من در استونی کشتی بگیرم. وقتی برای شب دوم وزن‌کشی می‌کردند، من یک کیلو و 100 گرم اضافه داشتم که این چیزی نیست. نمی‌دانم چرا اینقدر در مورد موضوع وزن من صحبت می‌شود. می‌خواهم در همین 65 کیلوگرم بمانم، اگر بخواهم وزنم را تغییر دهم باید به 70 کیلوگرم بروم که وزن المپیکی نیست و درنتیجه باید 74 کیلوگرم کشتی بگیرم که نمی‌توانم در یک سال از نظر قدرت و سرعت به مدعیان این وزن برسم و به این شکل شانس حضور در المپیک را از دست می‌دهم.
این کشتی‌گیر تهرانی با اشاره به نحوه اعزامش به استونی، تاکید کرد: بعد از اینکه اردوی تیم ملی را ترک کردم و قرار شد یزدانی به جهانی برود، دقیقا روز آخر به من گفتند باید به اردو بیایی و کار او درست نشده، ساعت 6 عصرِ شبی که اعزام بود به خانه کشتی رفتم و حتی گرمکن تیم ملی را هم نگرفتم. من با این شرایط به جهانی رفتم، اما خیلی انگیزه داشتم. می‌دیدم چه حرف‌هایی در موردم می‌زنند. فضای مجازی پر شده بود از نقد آنهایی که می‌گفتند جهانی حق من نیست! از رابطه من با مربی‌ام می‌گفتند در حالی که هیچ چیزی در این خصوص نمی‌دانستند. آنهایی که اصلا یک بار هم در زندگی‌شان پای‌شان به تشک نخورده، من را نقد می‌کردند. باید حواس‌شان باشد در مورد یک جوان 18-19 ساله صحبت می‌کنند.
مقصودی که شاگرد رسول دهقان‌نژاد است، ادامه داد: واقعا اتفاقات جالبی افتاد. خیلی‌ها بی‌آنکه چیزی بدانند، حرف‌هایی می‌زدند که اصلا صحت نداشت. الان هم در مورد وزنم حرف می‌زنند، در حالی که من کشتی‌گیر 65 کیلوگرم هستم و فعلا نمی‌دانم در آینده چه اتفاقی رخ می‌دهد، به راحتی هم وزن کم می‌کنم، 6 سال مداوم است که خودم را به کادرفنی تیم‌های ملی تحمیل می‌کنم، امسال هم که دیگر طلا گرفتم. یکی از مربیان گفته بود که وزن من 72 کیلوگرم است، که این اصلا صحت ندارد، خودِ آقای کاوه دید که من 68 کیلوگرم هستم. شب مسابقه یکی از خبرنگاران می‌گفت تو سه کیلو بالای وزن هستی، مگر با این قانون جدید می‌شود سه کیلو شب مسابقه کم کرد؟
دارنده مدال طلای نوجوانان جهان ادامه داد: بعد از جهانی در فضای مجازی خواندم که در مورد احسان لشگری بد می‌گفتند، در حالی که منِ کشتی‌گیر می‌دانم اگر داد و فریاد او کنار تشک نبود، مبارزه با حریف آذربایجانی را باخته بودم و نمی‌توانستم آن کشتی را دربیاورم. این تحلیل‌ها درست نیست. در کشتی قبل از فینالم، آن فریادها من را به کشتی برگرداند.
نایب قهرمان سال گذشته جوانان جهان و عضو تیم ملی بزرگسالان در جهانی بوداپست گفت: در بوداپست به خینگاشویلی باختم، حالا این شانس من بود که آنجا با آن قرعه مواجه شوم. عضله همسترینگ پایم پاره شده بود، امسال هم ضرب‌خورده بودم، در کشتی دوم با حریف ژاپنی، رباطم آسیب دید، اما نمی‌خواستم باز نقره‌داغ شوم! باید طلا می‌گرفتم، خدا هم کمکم کرد و زحمت مربیان هم خیلی تاثیر داشت. من بعد از بوداپست دیگر در هیچ میدان بین‌المللی کشتی نگرفتم، حتی به آسیایی هم نرفتم. حالا خوشحالم که طلای جوانان جهان را گرفته‌ام و سال آینده هم می‌توانم باز در جوانان بگیرم، اما باید به خاطر المپیک حتما در بزرگسالان هم کشتی بگیرم. در انتخابی امسال بزرگسالان به من سهمیه ندادند، اما حالا فقط به المپیک فکر می‌کنم.
انتهای پیام/
