«کشاورزی» ناجی اقتصاد| چطور هر فرد روستایی می‌تواند ماهانه ۹میلیون تومان درآمد داشته باشد؟

به گزارش خبرگزاری تسنیم، مهندس جواد یوسفی، ایده پرداز و مجری طرح «حامی دامدار» کارآفرینی است که توانسته با نوآوری در نحوه تخصیص تسهیلات به مردم، انحراف تسهیلات را به صفر و بازدهی آن را به حداکثر برساند. جواد یوسفی به دلیل دغدغه‌های شخصی طرح «حامی دامدار» را که منجر به اشتغال 200 نفر شده به روستاهای محروم سیستان و بلوچستان برده است.

ایده‌ها و روش‌های اشتغالزایی متناسب با تغییر شرایط باید ارتقا پیدا کنند. بازدهی پایین طرح‌های اشتغالزا در بسیاری از موارد ناشی از این است که با وجود تغییر مقتضیات زمان همچنان مدل‌های سنتی ایجاد شغل به حیات خود ادامه می‌دهند بدون آنکه توجهی به بازخوردها داشته باشند. یکی از شیوه های سنتی و معروف در سیاستگذاری اشتغال، پرداخت تسهیلات نقدی خرد به مردم با هدف خوداشتغالی است. این روش سال‌هاست که مورد توجه دستگاه‌های دولتی و کارآفرینان قرار دارد. اگرچه نفس این روش را به‌طور کامل نمی‌توان زیر سؤال برد؛ اما همواره نگرانی‌هایی درباره میزان کارآمدی آن به‌ویژه احتمال انحراف تسهیلات وجود دارد.

مهندس جواد یوسفی، ایده‌پرداز و مجری طرح «حامی دامدار» کارآفرینی است که توانسته با نوآوری در نحوه تخصیص تسهیلات به مردم، انحراف تسهیلات را به صفر و بازدهی آن را به حداکثر برساند. جواد یوسفی به دلیل دغدغه‌های شخصی طرح «حامی دامدار» را که منجر به اشتغال 200نفر شده به روستاهای محروم سیستان و بلوچستان برده است.

او در توضیح این طرح، می‌گوید: «دامداری همواره یکی از علاقه شخصی من بوده است. در مقاطع مختلف شیوه‌های مختلفی از دامداری را امتحان و کسب تجربه کردم. از سوی دیگر باز هم به‌دلیل علایق شخصی سفرهای زیادی به مناطق محروم کشور با هدف عکاسی انجام می‌دادم. در این سفرها متوجه شدم که عامل اصلی محرومیت مردم، بیکاری آن هاست و در عین حال ظرفیت‌ها و امکانات معطل در مناطق محروم برای اشتغالزایی را کاملاً شناسایی کردم. ایده «حامی دامدار» در همین حین آرام آرام در ذهنم شکل می‌گرفت. من مشاهده می‌کردم که مردم در مناطق محروم اندک درآمد یا سرمایه یا تسهیلاتی دریافتی خود را صرف کالاهای مصرفی و غیرضروری می‌کردند و هر روز بدهکار و گرفتارتر از قبل می شدند و فقط امروزشان به فردا می‌رسید».

او می افزاید: «در عین حال مردم در مناطق محروم بسیاری از مهارت‌های دیرین خود را فراموش کرده‌اند، از جمله مهارت و تجربه دامداری. طرح حامی دامدار را اینگونه تعریف کردیم که در مناطق محروم کشور در فاز نخست به مردم دامداری بیاموزیم و سپس به جای تسهیلات نقدی دام را به‌صورت قسطی در اختیارشان قرار دهیم و پس از پروار شدن دام‌ها هم مردم می‌توانند خودشان دام‌ها را در بازار بفروشند و اگر نتوانستند ما به‌صورت تضمینی از آن‌ها خریداری کنیم».

آقای یوسفی درباره علت انتخاب سیستان و بلوچستان برای اجرای این طرح، خاطرنشان می‌کند: «من و همکارانم به این نتیجه رسیدیم که اگر این طرح را در سخت‌ترین نقطه کشور اجرا کنیم پس از آن برای اجرایش در سایر استان‌ها و تعمیم این ایده کار آسانی خواهیم داشت. قبل از شروع طرح ما مدت‌ها در روستاهای سیستان بلوچستان اقامت کردیم و بررسی‌های دقیقی راجع به شرایط محیط زیستی، فرهنگ و میزان مهارت های اقتصادی مردم و ظرفیت ها و کاستی‌های اقتصادی منطقه به عمل آوردیم. متوجه شدیم که طرح «حامی دامدار» با حفظ روح واحدش در هر استان باید نسخه‌ای ویژه و بومی‌سازی شده داشته باشد. نسخه ما در سیستان هم «نهاد واسط» بود».

او اضافه می‌کند: «گام اول ما ارتباط‌گیری با مردم روستایی بود. مردم این منطقه چیزی که زیاد دیده‌اند گروه‌های رسانه‌ای است که چند روز برای ساخت مستند یا تهیه خوراک محتوایی در منطقه حاضر می‌شوند و سپس بدون برجای گذاشتن دستاورد خاصی برای مردم بومی اینجا را ترک می‌کنند. برای همین مردم روستاهای محروم در بسیاری از مواقع همان ابتدا کسی را جدی نمی‌گیرند؛ اما از آنجا که بسیار فهیم و هوشمند هستند به‌سرعت تشخیص می‌دهند که چه کسی برای کار سراغشان آمده و برایشان مفید است. شک و تردیدهای مردم به‌سرعت تبدیل شد به همزیستی و احساس اعتماد. ما بین مردم این مسئله را جا انداختیم که نیامده‌ایم به شما پول بدهیم, بلکه آمده‌ایم تا با کمک خودتان برایتان شغل دائمی و درآمد ثابت ایجاد کنیم. جا انداختن این مسئله دشواری‌هایی داشت، اما وقتی محقق شد حمایت جدی مردم را جلب کرد و به همه چیز سرعت بخشید».

جواد یوسفی نگهداری و پرورش دام سبک را به همراه همکارانش به‌صورت چهره به چهره و با برگزاری کلاس آموزشی در مساجد روستا پیگری کرده است. او می‌گوید: «دانش کشاورزی و دامداری مردم منطقه متأسفانه بسیار نازل بود. قبل از آنکه آموزش به مردم را آغاز کنیم می‌دانستیم که بیشتر خانه‌های روستایی در حال حاضر جایگاه مناسب پرورش دام را ندارند. وقتی آموزش‌ها تکمیل می‌شد و علاقمندان جدی این کار مشخص می شدند برای مردم جایگاه مناسب نگهداری دام هم ساختیم. در حال حاضر 100 جایگاه خانگی پرورش دام سبک در ابعاد 20 در 30 متر با تلاش خود مردم ساخته شده است».

این کارآفرین موفق، خاطرنشان می‌کند: «مجموعه این تلاش‌ها تا این لحظه منجر به این شده است که 100 دامدار روستایی در سیستان و بلوچستان در قالب طرح حامی دامدار صاحب 2هزار رأس دام سبک و ماهانه تا دو میلیون تومان درآمد داشته باشند، ضمن آنکه برای 200 نفر شغل ایجاد شده است. یک مسئله مهم دیگر رسیدگی به سلامت دام‌ها و خدمات دامپزشکی است. واقعیت این است که مردم از پس هزینه‌های دامپزشکی برنمی‌آمدند، اما ما در این مرحله هم اعضای طرح را یاری کردیم و خودمان با کمک خیرین تیم متخصصان دامپزشکی را تشکیل دادیم و به‌صورت دوره‌ای و منظم کلیه خدمات دامپزشکی را رایگان به مردم ارائه می‌دهیم».

او می افزاید: «طبیعتاً یکی از مهمترین دغدغه‌های هر دامداری تهیه علوفه و خوراک دام‌هاست. برای کاهش هزینه‌های مردم تصمیم گرفتیم که علوفه را هم با کمک خود آنها تولید کنیم. بعد از بررسی‌های دقیق متوجه شدیم که منطقه بمپور مستعد کشت علوفه است و با همکاری مردم منطقه کشت علوفه را شروع کردیم. در حال حاضر علوفه این 100 واحد با قیمتی به مراتب ارزان‌تر از قیمت بازار تهیه و در اختیار مردم قرار می‌گیرد، ضمن اینکه همان تولید علوفه هم برای مردم اشتغالزایی کرده است. در جریان تولید علوفه ماشین‌آلات کشاورزی را به‌طور رایگان در اختیار مردم قرار می‌دهیم».

جواد یوسفی برای اجرای ایده‌اش به همراه خانواده از تهران به زاهدان مهاجرت کرده است. شناخت استراتژیک از زیر و بم اقتصاد روستا محصول تمرکز جدی او در منطقه هدف است. او تصریح می‌کند: «اقتصاد روستا در ذات خود مولد است و اگر روستا شکل طبیعی خود را داشته باشد در هیچ امری نیازمند جایی خارج از جغرافیای خود نیست. روستا یک اکوسیستم درآمدی دارد که مطابق مطالعات ما در شکل کمال یافته‌اش دست‌کم ماهانه می‌تواند برای هر فرد روستایی 9میلیون تومان آورده داشته باشد. بر همین اساس ما پس از تکمیل و تثبیت چرخه دام در روستا در گام‌های بعدی به سراغ راه‌اندازی چرخه مرغ گوشتی، تخم‌مرغ، بز شیری و گاو شیری خواهیم رفت و تصور می‌کنیم که برداشتن همه این گام‌ها 10 سال زمان خواهد برد. در همین مدت شاهد هستیم که تغییراتی هم در نحوه مدیریت اقتصادی خانوارهای عضو طرح بوجود آمده است و آن‌ها می‌کوشند با کاهش هزینه برای کالاهای مصرفی و غیرضروری هرچه بیشتر در فعالیت اقتصادی‌شان سرمایه‌گذاری کنند».

 انتهای پیام/