هزینه کردن در "شهرهای مهاجرپذیر" مهاجرت را افزایش می‌دهد
رییس سابق مرکز اجتماعی وزارت کشور گفت: هیچ دولت و هیچ نظام برنامه‌ریزی نبوده است که در مناطقی که مهاجر می‌فرستند، اقداماتی انجام دهد که مهاجرت از آنها به مقدار معقولی برسد؛ وقتی امکانات به شهرهای بزرگ داده شود، انگیزه مهاجرت بیشتر می‌شود.
به گزارش خبرنگار اجتماعی باشگاه خبرنگاران پویا؛ دکتر اردشیر گراوند امروز در نشست «آسیبهای اجتماعی و توانمندسازی» در دفتر خیریه آبشار عاطفه‌ها اظهار کرد: از شروع دولت اصلاحات مسائل اجتماعی بعد از انقلاب، آرام آرام در حال نشان دادن خود بود که دولت به فکر پایش مسائل اجتماعی افتاد و اداره کل اجتماعی از معاونت سیاسی وزارت کشور به یک معاونت تبدیل شد و از آن زمان پایش مسائل اجتماعی آغاز شد.
وی افزود: هر مشکلی که وجود دارد از بی‌عدالتی و عدم تعادل منطقه‌ای است؛ 30 شهرستان کشور صاحب 50 درصد مهاجرتهای کشور هستند و 30 شهرستان وجود دارد که 50 درصد مهاجرت را می‌پذیرند.
رییس سابق مرکز اجتماعی وزارت کشور خاطرنشان کرد: از سال 1335 که نخستین سرشماری انجام شد، تاکنون 30 شهرستان مهاجرفرست، دور از توجه نظام برنامه‌ریزی کشور بوده است و هیچوقت کاری نکردیم که مردم آن شهرستانها، آنجا بمانند.
وی اضافه کرد: دو چیز چسبندگی دارد، یکی باروری و دیگری مهاجرت است؛ اگر یک نفر مهاجرت کند، دیگری هم به دنبال او می‌رود و در تولد هم به همین گونه است.
گراوند تصریح کرد: اگر مناطق برخوردار مهاجرپذیر نیز از لحاظ آماری بررسی شود، برخوردار نیستند؛ به عنوان مثال اگر تعداد بیمارستانهای شهر تهران را به جمعیت حساب کنیم، تهران هم محروم است.
وی یادآور شد: هیچ دولت و هیچ نظام برنامه‌ریزی نبوده است که در مناطقی که مهاجر می‌فرستند، اقداماتی انجام دهد که مهاجرت از آنها به مقدار معقولی برسد؛ وقتی امکانات به شهرهای بزرگ داده شود، انگیزه مهاجرت بیشتر می‌شود و مجبور به دادن امکانات بیشتر به همین شهرها می‌شویم، در حالی که سرمایه‌گذاری در شهرهایی که مهاجر می‌فرستند، کم هزینه‌تر است.
این پژوهشگر اجتماعی تاکید کرد: کنترل اجتماعی بر مهاجر وجود ندارد و مورد بعد اینکه نظام اجتماعی، نظام خانواده و نظام مالی متخلخل می‌شود و باعث ایجاد حاشیه‌نشینی می‌شود.
وی گفت: ما یادمان رفت که چرا انقلاب کردیم، یکی از حرفهای امام خمینی(ره)، بحث حلبی‌آبادها بود.
گراوند تصریح کرد: دولتها در تمام دنیا مخل برنامه، مخل محیط زیست، مخل بانک مرکزی و مخل نظام اجتماعی هستند و همین چهار رکن را به دست دولت داده‌ایم و دعوای مقصد و مبدا، همچنان ادامه دارد.
وی افزود: داستان آسیبهای اجتماعی زمانی حل می‌شود که تکلیف کشور با این سیستم نهادی خود مشخص شود؛ یک دستگاه حکومتی، یک دستگاه دولتی، یک شورای شهر و روستا و یک مردم وجود دارد، یعنی چهار حکومت در یک اقلیم و هیچ برنامه‌ای برای هیچ یک وجود ندارد.
رییس سابق مرکز اجتماعی وزارت کشور اظهار کرد: نباید کاری کرد که مردم بی‌اعتماد شوند؛ بی‌اعتمادی آن نیست که دزدی شود، بی‌اعتمادی آن است که پول در محل زخمی که مردم انتظار دارند، هزینه نشود.
گراوند خاطرنشان کرد: از اول انقلاب اگر برنامه‌ای به دولتها داده می‌شد که در انتها از آنها انتظار نتیجه داشتند، باعث روسیاهی آنها نمی‌شد در حالی که به اعتقاد خودشان کار درست را انجام داده‌اند؛ اگر در راستای رفع آسیبهای اجتماعی، بدون برنامه، ساندویچی به کسی کمک کنید، خیانت کرده‌اید.
انتهای پیام/
