یادداشت|غفلت از حال و هوای رمضان در مدیریت فرهنگی شهر تهران

به گزارش خبرنگار فرهنگی باشگاه خبرنگاران پویا، امروز سه‌شنبه 7 خرداد و بیست و دوم ماه مبارک رمضان است. امسال حال و هوای رمضانی در تهران پایتخت ایران آنطور که شایسته و بایسته بود، چشم‌نوازی نمی‌کند که این اقدامی تأمل برانگیز است.

این در حالی است که یکی از ظرفیت‌های مناسب برای انتقال حال و هوای رمضانی در شهر، موقعیت‌هایی است که بلیبوردها، پوسترها و بنرها ایجاد می‌کنند. این که چرا شهرداری تهران از این مهم غفلت کرده بسیار تامل برانگیز است. علاوه بر این، ظرفیت بالقوه و بخشی بالفعل مترو نیز قابل استفاده است. هم‌چنان که در مناسبت‌های مختلف شاهد درج آگاهی‌های مختلف بر در و دیوار ایستگاه‌های مترو و استفاده از محیط داخلی واگن‌های مترو هستیم. اما به نظر می‌رسد استفاده از این ظرفیت‌ها آن‌گونه که باید در این ماه و به خصوص ایام شهادت امام علی (ع) مورد توجه قرار نگرفته است.

حجت‌الاسلام مرتضی عباسیان استاد حوزه و دانشگاه و از فعالان جبهه فرهنگی انقلاب در یادداشتی به این نکته اشاره کرد و نوشت:

ذَٰلِكَ وَ مَن يُعَظِّمْ شَعَائِرَ اللَّهِ فَإِنَّهَا مِن تَقْوَى الْقُلُوبِ
این است (مناسک حج) و هرکس شعائر الهى را بزرگ دارد، این کار نشانه تقواى دلها (ى آنها) است. (حج/32)

تمام آنچه در برنامه‌هاى دینى وارد شده و انسان را به یاد خدا و عظمت آئین او مى‌اندازد، شعائر الهى است و بزرگداشت آن، نشانه تقواى دل‌ها است. عجیب است که در ماه مبارک رمضان که ثمره‌اش می‌بایست تقوای اللهی باشد چرا بزرگداشت و سوگواره اول مظلوم عالم امیرالمومنین علی علیه‌السلام از نظر برخی از مسئولان شهری و اعضای شورای اسلامی شهر تهران ام‌القرای شیعه مغفول مانده  است.

این سئوال مطرح است که چرا در پاسداشت فعالیت‌‌ها و خدمات برخی از شخصیت‌های فرهنگی ، سیاسی و اجتماعی عرشه‌های پل‌های شهر به عکس‌های ‌آنها منقّش می‌شود اما چه شده است که در شهر من، تهران شهری که عشق علی و اولادش در آن موج می‌زند این روزها در پرتابل‌های شهری خبری از بنرهایی با محتوایی درباره  19 و 21 رمضان ایام ضربت خوردن و شهادت امیرالمومنین علیه‌السلام چشم‌نوازی نمی‌کند؟!

به نظر می‌رسد همه باید رسانه‌هایی که خود را انقلابی می‌دانند به تحلیل چنین وقایعی بپردازند و دیگر چنین اتفاقی تکرار نشود و هیچ مدیر فرهنگی به خود اجازه چنین غفلتی ندهد یا هیچ جاهلی جرأت چنین خطایی را نداشته باشد مگر نفوذ فرهنگی به معنای تغییر باورها نیست و مقدمه آن از همین حذف تبلیغات و کارهای فرهنگی نیست. مراقب نفوذ باشیم و هزینه‌اش را بپردازیم.

انتهای پیام/