دعای روز هفتم ماه مبارک رمضان

به گزارش خبرنگار فرهنگی باشگاه خبرنگاران پویا، همزمان با آغاز ماه مبارک رمضان ادعیه روزانه این ماه شریف بسیار جای دقت و تفکر دارد. این دعاهای روزانه که در محافل مذهبی خوانده می‎شود توسط ابن‌عباس از پیامبر صلّی اللّه علیه و آله و سلّم نقل شده است و علمای بزرگ اسلام آنها را در کتاب خود ثبت و ضبط کرده‎اند و ما این ادعیه را از کتاب «‏اقبال الأعمال» سیدبن طاووس عالم بزرگ شیعه نقل می‌کنیم. این کتاب‏ مانند سایر کتاب‌هاى سید از اعتبار و ارزشی ویژه ‌بین علماى شیعه برخوردار است تا جایی که شیخ عباس قمی در «مفاتیح الجنان» بسیار از ادعیه این کتاب استفاده کرده است.

اینک به‌‌مناسبت فرا رسیدن هفتمین روز ماه مبارک رمضان، دعای این روز به‌همراه شرحی بر آن منتشر شده است:

اللَّهُمَّ أَعِنِّی فِیهِ عَلَى صِیَامِهِ وَ قِیَامِهِ وَ جَنِّبْنِی فِیهِ مِنْ هَفَوَاتِهِ وَ آثَامِهِ وَ ارْزُقْنِی فِیهِ ذِكْرَكَ بِدَوَامِهِ بِتَوْفِیقِكَ یَا هَادِیَ الْمُضِلِّینَ

خدایا مرا در این ماه بر روزه و شب‌زنده داری یاری ده، و از لغزش‌ها و گناهان دورم بدار، و ذکرت را همواره روزی‌ام کن، به‌توفیقت ای راهنمای گمراهان

حجت‌الاسلام محمود ریاضت محقق و کارشناس علوم دینی در توضیح دعای این روز برای تسنیم نوشت: این‌که بدانیم اگر کمک خدا نباشد کسی توانایی و قدرت بر انجام حتی واجبات و ترک مُحَرَّمات الهی را ندارد و این کمک و استعانت از حضرت حق درخواست روز هفتم ماه مبارک رمضان است. یکی از نعمات عظیم خداوند این است که بندگان توفیق درک و فهم ایام رحمت را به‌دست آورند و ادای حقوق الهی را به‌جا آورند و این نعمت توفیقِ انجام تکالیف و ترکِ نواهی حق تعالی را شکری عظیم می‌باید تا آن نعمت استمرار و استدام یابد. 

این مهم میسر نمی‌شود مگر به توفیق ذکر و یاد مداوم خدای متعال، که این توفیق نیز نعمتی و لطفی مضاعف است؛ زیرا غفلت از یاد پروردگار موجب عدم توفیق انجام تکالیف بنده است و در پیش‌نیاز بهره‌مندی از ضیافت الهی، ماه شعبان این مهم را از بی‌نیاز مطلق طلب کردیم که «وَاجعَلنِی مِمَّن یُدِیمُ ذِکرَكَ»؛ مرا از کسانی قرار ده که دائم الذکر تو هستند، چراکه «المُؤمِنُ دَائِمُ الذِّکرِ ... فرد باایمان همواره ذاکر است».

این دائم الذکر بودن مقدمه و پیش‌نیاز اقامه واجبات و اجتناب از لغزش‌ها و معاصی است و موفق به این مهم در آرامش درونی و برونی واقع خواهد شد که «اَلَا بِذِکرِ اللهِ تَطمَئِنُّ القُلُوبُ؛ آگاه و هوشیار باشید که قلب‌ها با یاد و ذکر حق آرامش می‌یابند».

تأمل، تفکر، تعقل و تدبّر در این زمینه ضرورت و اهمیتِ خاصی دارد که حقیقت ذکر در قلب ذاکر است و در لسان ذکر محقق نمی‌شود که آنچه بر زبان جاری می‌شود وِرد است نه ذکر که لسان باید شاکر باشد و قلب ذاکر، با چنین قلبی است که وصول به حق آسان‌تر و روان‌تر خواهد بود که به‌فرموده مظهر جودِ حق تعالی حضرت جوادالائمه علیه السلام فرمود: «القصد الی الله بالقلوب ابلغ من اتعاب الجوارح بالعبادات و الطاعات؛ قصد وصول به خداوند متعال با قلب‌ها رساننده‌تر و سهل الوصول‌تر از به‌سختی انداختن اعضاء و جوارح با عبادات و طاعات قشری است» (که چنین قصدی منحصراً فقط و فقط از خروجی‌های قلب ذاکر است).

رمضان ظرف یاد و ذکر قلبی خالق هستی است و به‌تعبیر بزرگان به اعلی درجه معنویت کسی خواهد رسید که اهل ذکر و فکر باشد فکر در آنچه می‌گوید و آنچه می‌شنود و آنچه عمل می‌کند و این مهم در ایام الله رمضان سهل‌تر و هموارتر است.

انتهای پیام/*