رجبی دوانی: ادله‌ای برای شهادت حضرت زینب(س)/ بانویی که علم و معرفتش، اکتسابی نبود

به گزارش خبرنگار فرهنگی باشگاه خبرنگاران پویا،  محمدحسین رجبی‌دوانی پژوهشگر حوزه تاریخ اسلام در اولین نماز جمعه سال 98 در تهران به‌عنوان سخنران پیش از خطبه‌‌ها، پیرامون «شخصیت حضرت زینت سلام‌الله علیها» برای نمازگزاران سخنرانی کرد.

پژوهشگر حوزه تاریخ اسلام گفت: واژه شهادت را برای رحلت حضرت زینب (س) بکار بردم برای اینکه معتقدم حضرت، به شهادت رسیده است چراکه ایشان در قیام سید‌الشهدا(ع) پا به پای امام معصوم (ع) در نهضت عاشورا بود و مصائبی را دید که برادر بزرگوارش مشاهده نکرد. بنابراین وقتی یک سال و نیم پس از عاشورا رحلت می‌کند، در حقیقت به شهادت رسیده است و مرگ طبیعی به هیچ وجه برای حضرت متصور نیست.

رجبی دوانی افزود: حضرت زینب(س) توفیق داشت تا محضر 7 معصوم را درک کند. از این جهت شاید می‌توان  او را شخصیتی بی‌نظیر در تاریخ اسلام معرفی کرد. امّا با همه اوصافی که در نَسب حضرت وجود دارد که بالاترین آن این است که او مولود بهترین زوج عالم است امّا شخصیت حضرت زینب(س) منحصر به این مساله نیست و به قول امام باقر(ع) که فرمودند: " علم و معرفتی که حضرت یافته، اکتسابی نیست.". این روایت را امام سجاد(ع) تکمیل می‌کندکه "أَنْتِ بِحَمْدِ اللَّهِ عَالِمَةٌ غَيْرُ مُعَلَّمَةٍ فَهِمَةٌ غَيْرُ مُفَهَّمَة". از این سخن در می‌یابیم که حضرت زینب(س)، دارای علم لدنّی بوده است.

رجبی‌دوانی با بیان اینکه شخصیت این بانوی بزرگوار در دفاع از حرم ولایت متجلّی شده است، تصریح کرد: آن حضرت در قضیه رحلت رسول خدا(س) و ماجرای سقیفه پا به پای مادرش حضرت زهرا(س) حرکت می‌کند و خطبه معروف به فدکیه که هیچ ربطی به موضوع فدک ندارد، را برای مردم روایت و بازگو می‌کند. نکته دیگری که می‌توان شخصیت این بانو را ذوب در ولایت دانست زمانی است که امیرالمومنین (ع) پس از 25 سال به خلافت می‌رسد و مجبور می‌شود برای از بین بردن فتنه‌های مشرکان به کوفه رهسپار شود، آنگاه است که حضرت زینب (س) دوشادوش امامش به کوفه می‌رود.

وی ادامه داد: حضرت زینب(س) در 4 سال اقامت امام علی(ع) در کوفه، کنار پدرش می‌ماند و پس از شهادت پدرش، با امام حسن(ع) همراهی می‌کند تا جاییکه وقتی امام مجتبی(ع) مجبور به مصالحه  و ترک کوفه می‌شود، به همراه برادرش به مدینه بازمی‌گردد. در قیام سید‌الشهدا(ع) نیز پا به پای برادرش حرکت می‌کند و نه اینکه فقط علاقه‌اش به امام حسین(ع) سبب اخذ این تصمیم شده است که طرح این مساله دور از شان حضرت است بلکه وقتی احساس می‌کند، امامش در خطر است، زندگی را رها می‌کند و با امام زمانش همراه می‌شود چراکه مهم‌ترین رکن اسلام، ولایت است.

پژوهشگر حوزه تاریخ اسلام در توصیف شخصیت حضرت زینب(س) گفت: وقتی کاروان امام حسین(ع) به سوی کربلا حرکت می‌کند، با اینکه حضرت رباب(س) همسر سید‌الشهدا(س) همراه کاروان است، اما مدیریت خاندان به حضرت زینب(س) سپرده می‌شود و امام حسین (ع) تا لحظه شهادتش، فقط حضرت را خطاب قرار می‌دهند. حتی زمانیکه فرزند شیرخواره خود را به آغوش می‌طلبد، او را از حضرت زینب(س) طلب می‌کند.

وی اضافه کرد: آن حضرت، بانویی است که وقتی حضرت علی اکبر(ع) در میدان به شهادت رسید، برای التیام داغ برادرش به میدان رفت و ناله سرداد تا جاییکه برادرش او را به آغوش گرفت و به خیمه‌ها بازگرداند. او بانویی است که وقتی فرزندانش به میدان می روند، از خیمه بیرون نمی‌آید تا برادرش شرمنده او نشود و زمانیکه امام حسین(ع) به شهادت می‌رسد، تازه ماموریت حضرت زینب(س) شروع می‌شود.

رجبی‌دوانی بیان اینکه حضرت زینب(س) وظیفه مراقبت از امام زمانش را در واقعه کربلا برعهده دارد، گفت: به جرات می‌توان گفت اگر حضرت زینب(س) در واقعه کربلا نبود، امام زین‌العابدین(ع) به شهادت می‌رسید. اول، زمانی بود که شمر به خیمه‌ها حمله کرد و وقتی حال بیمار امام را دید، تصمیم گرفت تا حضرت به قتل برساند امّا حضرت زینب(س) مانع این اقدام شد. دوم زمانی بود که حضرت در کاخ عمربن سعد به خطبه‌خوانی پرداخت و خشم عمر را برانگیخت و آنجا دوباره حضرت زینب(س) به کمک امام زمانش آمد و او را از فتل نجات داد. در بحران‌های دیگری نیز حضرت به کمک امامش آمد و وظیفه انتقال پیام عاشورا را به عهده گرفت و چه خوب گفتند که "کربلا، در کربلا می‌ماند اگر زینب(س) نبود".

انتهای پیام/