الگوی پیشرفت کشورمان باید مبتنی بر آموزه‌های قرآن باشد
مدرس قرآن‌کریم معتقد است که فعالیت‌های قرآنی امروز، تکرار همان فعالیت‌های دهه اول انقلاب است که میتوان با تاسی از بیانه گام دوم انقلاب برای دهه پنجم انقلاب برنامه‌ریزی کرد.
به گزارش خبرنگار فرهنگی باشگاه خبرنگاران پویا، اگر بخواهیم عملکرد قرآنی 40 ساله انقلاب شکوهمند اسلامی را ارزیابی کنیم، لازمه‌اش این است که فعالیت‌های قرآنی در پیش از انقلاب را درک کرده باشیم و اگر این اهداف را بخواهیم با موقعیتی که داریم، تطبیق دهیم، یقیناً به برکت خون شهدا و مجاهدت‌ها و رشادت‌های غیور‌مردان این سرزمین، دستاوردهای خوبی داشته‌ایم. البته این به آن معنا نیست که به نقطه مطلوبی رسیدیم امّا به هر حال در این مسیر حرکت‌کردن و جلو رفتن به تعبیر قرآن، بی‌مزد و ثواب نمی‌ماند.
با سید احمد مقیمی قاری ممتاز و مدرس قرآن‌کریم، پیرامون مهم‌ترین فرصت‌ها و چالش‌های قرآنی دهه پنجم انقلاب اسلامی صحبت کرده‌ایم که در ادامه می‌خوانید.
انقلاب اسلامی ایران، فعالیت‌های قرآنی را متبلور کرد
* 40 سال از پیروزی انقلاب اسلامی ایران می‌گذرد. در‌حال‌حاضر نسبت به اهداف اولیه که بزرگان برای جامعه قرآنی ترسیم کرده‌اند، در چه موقعیتی هستیم؟
فعالیت‌های قرآنی در 40 سالی که از عمر انقلاب اسلامی می‌گذرد به هیچ وجه با پیش از انقلاب، قابل قیاس نیست. فعالیت‌های قرآنی در پیش از انقلاب، به جلسات خانگی اندک و محافل مختصری محدود بود و به هیچ وجه، از اعتبار و وجاهتی که امروز در جریانات قرآنی مشاهده می‌شود، وجود نداشت. بی‌شک پیروزی انقلاب اسلامی ایران، فعالیت‌های قرآنی را متبلور کرد. امروز فعالیت‌های قرآنی کشور به‌عنوان یک مطالبه عمومی در جامعه مطرح شده است، گرچه اگر بخواهیم به‌صورت کارشناسی به موضوع بنگریم، بالاخره یک سری ضعف‌هایی هم وجود دارد امّا مجموع برآیند فعالیت‌های قرآنی مثبت بوده و میتوان گفت، 80 درصد رشد داشته است.
فعالیت‌های قرآنی امروز، الگوبرداری از دوران طلایی انقلاب
با توجه به اینکه وارد دهه پنجم انقلاب اسلامی می‌شویم و به تجربه جدید و پختگی خاصی رسیده‌ایم؛ چشم‌انداز قرآنی انقلاب اسلامی باتوجه به وضعیت موجود را چطور می‌بینید؟
فعالیت‌های قرآنی امروز ما الگوبرداری از فعالیت‌های دهه اول انقلاب است. ما امروز به تکرار افتادیم و به نظر می‌رسد با عنایت به بیانه گام دوم انقلاب که از سوی رهبر انقلاب ترسیم شده است، میتوان برای دهه پنجم و حتی برای 40 سال آینده قرآنی کشورمان برنامه‌ریزی کنیم. یکی از کارهای عقب‌مانده، بحث معارفی قرآن است که ضعیف‌تر از برنامه‌های دیگر در این سال‌ها به آن توجه شده است.
هنوز فرهنگ عمومی قرآن در جامعه انبساط و توسعه نیافته است. در زمینه توجه به فرمایشات رهبر معظم انقلاب که در دیدار‌های سالانه با جامعه قرآنی دارند، توجه آنچنانی نمی‌شود. به طور نمونه در زمینه بسط و گسترش کرسی‌های تلاوت که البته خبرگزاری تسنیم در اجرای آن، پیش‌قدم شده است، گام‌های بلندی برداشته نشده است. اگر فرهنگ استماع تلاوت در جامعه نهادینه شود، نتایج موثری را در پی خواهد داشت. مردم هم تشنه و طالب این جریان هستند. اگر این اتفاق در جامعه به طور واقعی منتشر شود و در چند مسجد و حسینیه خلاصه نشود، نتایج قابل ملاحظه و ملموسی را مشاهده خواهیم کرد.
یکی از فرمایشاتی که رهبر انقلاب نسبت به آن تاکید داشتند، موضوع حفظ 10 میلیون حافظ قرآن است. به نظر می‌رسد، در قضیه طرح ملی حفظ، کار از دست درآمد و فقط منتهی به مباحث آماری شد. این کار باید به‌شکل وسیع گسترش پیدا کند تا آیات قرآن در قلوب مردم جای بگیرد. اگر آیات قرآن در جامعه توسعه یابد، از بسیاری از آفات و ناهنجاری‌های جامعه جلوگیری خواهد شد. به نظرم باید از فرمایشات رهبر انقلاب در زمینه فعالیت‌های قرآنی، دفتری تولید شود تا مجموع بیانات و راه‌کارهای رهبری در آن منتشر شود و در اختیار جامعه قرآنی قرار گیرد. کار دیگری که میتوان در مسیر توسعه فعالیت‌های قرآنی به آن دست یافت، این است که جریانات وسیع قرآنی به‌شکل عمومی از محافل خاص در امامزادگان مشهور و بقاع برجسته کشورمان به مساجد و حسینیه‌های محلی بسط داده شود. در این صورت میتوان با نظرات کارشناسی از فعالیت‌های تکراری دهه اول انقلاب عبور کنیم و با تاسی از فضای مجازی و تکنولوژی نوین، موقعیت‌سنجی و رو به جلو حرکت کنیم.
مسابقات، سرچشمه‌ای برای شناخت استعدادهای قرآنی
با توجه به اینکه سازمان اوقاف و برخی نهادهای قرآنی کشور در موضوع مسابقات تمرکز دارند. به نظر شما برگزاری مسابقات تا چه میزان می‌تواند به ترویج فرهنگ عمومی در جامعه کمک کند. در سال‌های پیش رو کدام عرصه باید بیش از عرصه‌های دیگر مورد توجه باشد؟
مسابقات بر اساس لفظ، سبقت‌گرفتن از دیگران است که در عرصه‌های قرآنی نیز همانند عرصه‌های دیگر فرهنگی و ورزشی به آن توجه می‌شود تا استعدادهای درخشان قرآنی کشف شوند. همه مردم دنبال صدای خوش هستند، پس اگر ما بخواهیم به نیاز عموم جامعه پاسخ دهیم باید فرهنگ قرآنی را در جامعه گسترش دهیم که یکی از راه‌های شناسایی استعدادهای قرآنی، برگزاری مسابقات است. مسابقات اگر در مسیر شناخت قرار گیرد و هدف نهایی نباشد، بسیار مطلوب و شایسته است، امّا اگر هدف غایی و نهایی باشد، از مسیر خود خارج خواهد شد. در برخی از کشورهای اسلامی همچون مصر که قاریان برجسته‌ای در خود تربیت کرده است، اصلاً مسابقاتی به نام مسابقات قرآن برگزار نمی‌شود و نهایتاً رادیو قرآن به قاریان خود اعتبار می‌دهد که مثلاً اگر قاری قرآنی در رادیوی قرآن مصر، تلاوت کند از اعتبار بالایی در میان مردم برخوردار است.
امروز در کشورمان، موضوع مسابقات به اشتباه نهادینه شده است. یعنی طوری شده که عامه مردم تا نام قاری بین‌المللی را می‌شنوند از او استقبال می‌کنند. در صورتیکه من می‌شناسم افرادی را که در اقصی‌نقاط کشورمان هیچ نام و نشانی ندارند و صدالبته از قاریان بین‌المللی ما نیز بهتر می‌خوانند. نباید عنوان، باعث ایجاد شناسنامه برای کسی شود. برخی از قاریان هستند که 20 سال گذشته مقام اول را کسب کرده‌اند و تاکنون از همان عنوان بهره می‌برند و شاید امروز آن توانایی و مهارت سالیان گذشته را نداشته باشند. به نظرم باید علی‌رغم احترام به بزرگان و پیشکسوتان قرآنی، به جوانان و استعدادهای قرآنی کشورمان بها دهیم. اینکه سازمان اوقاف سالی یک‌بار، یک قاری و حافظ برتر را شناسایی کند و معرفی کند، خوب نیست. پس مابقی استعدادهای قرآنی چه کنند. شورای عالی قرآنی که طرح ارزیابی قاریان را راه انداخته و یا سازمان دارالقرآن که طرح اعطای مدرک تخصصی به حافظان را بنا نهاده، به نظرم کار پسندیده‌ای است. مسابقات باید فقط منبع شناخت استعدادهای قرآنی کشور باشد و حاشیه‌ای برای ترویج فرهنگ عمومی قرآن نداشته باشد.
انتهای پیام/
