پیشنهادی برای حل اختلاف بین صاحبان کالا و متصدیان حمل‌ونقل
مراجعه به داوری یکی از بهترین راه های پذیرفته شده در نظام داخلی و بین المللی جهت رفع اختلافات تجاری و تخصصی حوزه حمل‌ونقل است، اما برای این کار باید به موارد مهمی توجه شود.
خبرگزاری تسنیم- شرایط ویژه حال حاضر کشور، زمینه ساز اختلافات گوناگون بین صاحبان کالا و متصدیان حمل و نقل بین المللی در شقوق مختلف شده و از آنجا که در اکثر موارد علل بروز این اختلافات از حیطه کنترل متصدیان حمل خارج است ، مذاکره و تعامل به مصالحه ختم نمی شود.
در این صورت مراجعه به داوری یکی از بهترین راه های پذیرفته شده در نظام داخلی و بین المللی جهت رفع اختلافات تجاری و تخصصی حوزه حمل‌ونقل است. اما مانند هر امر دیگری قبول داوری نیز اگر بدون آگاهی صورت گیرد ممکن است آثار منفی و متفاوت از آنچه در انتظارش هستید به بار آورد.
پس بهتر است قبل از قبول داوری به موارد 10 گانه ذیل توجه کنید؛
1- مبنای داوری توافق طرفین است و هیچ مقامی صلاحیت تحمیل قبول داوری به شما، را دارا نیست. این توافق می تواند در قرار داد اولیه تجاری بعنوان شرط داوری منعقد شود یا قبل و بعد از بروز اختلاف در یک توافق جداگانه یا حتی در حین رسیدگی در دادگاه.
2- حتی آن زمان که داوری را در قرارداد پذیرفته اید، می توانید توافقنامه داوری را بر اساس حقوق قانونی خود قبول کرده یا در جریان رسیدگی بر حقوق خود پافشاری کنید.
3- برای شناسایی این حقوق و تکالیف متقابل قبل از قبول شرط یا توافقنامه داوری ،قوانین داوری که در باب هفتم آیین دادرسی مدنی از ماده 454 تا 501 نگارش شده را مطالعه کنید و موارد ابهام خود را از طریق مشاوره با حقوق دانان بر طرف کنید.
4- در صورت قبول داوری در یک مرجع داوری ، مرجع مورد نظر مکلف است داور یا داوران را به شما معرفی کند و شما می توانید بر اساس مواد 466 تا 471 آیین دادرسی مدنی از قبول داور یا داوران امتناع کنید.
توجه داشته باشید که این امکان فقط تا زمان ارائه اولین لایحه و قبل از جلسه رسیدگی برای شما میسر است مگر اینکه یکی از موارد رد داور که در مواد مذکور مشخص شده بعد از جلسه داوری اتفاق افتاده و یا هر دو طرف دعوی به تغییر داور تراضی کنند.
5- صلاحیت داور فقط در اخذ مدارک و اطلاعات مربوط به موضوع دعوی از طرفین و صدور رای داوری است. داور حق ندارد خارج از رای داوری در خصوص عملکرد طرفین دعوی، در موضوع دعوی اظهار نظر نموده و یا یا به یک طرف مشاوره دهد . در صورت بروز چنین رفتاری حتما به داور یا هیئت‌داوری تذکر داده و مراتب را در صورتجلسه رسیدگی مکتوب کنید.
6- صدور دستور موقت یا تامین خواسته از استثنائات آیین دادرسی و تنها در صلاحیت محاکم دادگستری است. مبنای پذیرش هر گونه نظر یا دستور - خارج از رای داوری - توافق و تراضی طرفین دعواست و داور صلاحیت صدور و تحمیل دستور به هر یک از طرفین دعوی را ندارد. پیشنهاد می شود در توافقنامه‌های داوری با صدور دستور موقت توسط داور به صورت عام موافقت نکنید.
7- داور ، هیئت داوری یا مرجع داوری صلاحیت اجرا و یا اعمال فشار جهت اجرای رای داوری یا دستور موقت را ندارد و اجرای آنها از جانب محاکم دادگستری انجام می پذیرد.
8- بر اساس ماده 473 آیین دادرسی مدنی ، چنانچه داور پس از پذیرش داوری بدون دلیل موجه از ادامه دادرسی ، حضور در جلسات رسیدگی یا صدور رای امتناع کند، ضمن اینکه مسئول جبران خسارتی است که به شما وارده کرده ، به مدت 5 سال از انتخاب شدن به عنوان داور محروم می‌شود.
9- رای داوری قطعی و لازم الاجراست اما می‌توانید در صورتیکه رای دارای یکی از اشکالات مندرج در ماده 489 آیین دادرسی مدنی باشد از دادگاهی که صلاحیت رسیدگی به اصل دعوا را دارد ، ابطال رای داوری را درخواست کنید.
10- رسیدگی به تقاضای ابطال رای در دادگاه نمی تواند مانع اجرای رای داوری شود مگر اینکه دلایل شما قوی باشد و بر اساس ماده 493 آیین دادرسی مدنی از دادگاه درخواست توقف عملیات اجرایی ( توقف اجرای رای داوری ) کنید.
پوریا سعیدی-کارشناس حمل و نقل و لجستیک
انتهای پیام/
