نظر پیروانی درباره حضور «فرگوسن» در فوتبال شیراز+فیلم

به گزارش خبرگزاری تسنیم از شیراز، همه ایران او را با نام مستعارش می‌شناسند؛ شاغلام. غلامحسین پیروانی در فوتبال ایران به صراحت و صداقت شناخته شده است. وی در یک خانواده فوتبالی متولد شده و سال‌ها در تیم ملی به عنوان بازیکن، مربی و سرمربی پا به توپ بوده است. 

وی در کارنامه حرفه‌ایش مربی‌گری در تیم‌های برق شیراز، فجر سپاسی شیراز، تیم ملی امید ایران، صنعت نفت آبادان و ابومسلم خراسانی را به ثبت رسانده است. نام غلامحسین پیروانی با لحظات شیرین فوتبال فارس عجین شده است. سال‌های 79 تا 82 که تیم فجر شهید سپاسی قهرمان و نایب قهرمان جام حذفی فوتبال شد، اما اکنون دیگر از آن روزهای خوب خبری نیست.

سقوط فجر سپاسی به دسته یک و تلاش این تیم برای بازگشت به جایگاه گذشته حسرتی است که نه تنها بازیکنان و عوامل تیم فجر بلکه تمامی فوتبال دوستان استان فارس دارند. به سراغ سرمربی پیشین تیم فجر سپاسی و برق شیراز رفتیم تا بپرسیم چرا فوتبال فارس به این نقطه رسیده است.

تسنیم: غلامحسین پیروانی مدتی است از عرصه مربیگری به دور است، آیا فوتبال را کنار گذاشته‌اید؟‌

پیروانی: الان تیم پیشکسوتان برق شیراز کار می‌کنم و آکادمی فوتبال با آقای جانی‌خانی به نام «پیروانی» دارم که در آنجا جوان‌ها و نوجوانان می‌آیند تا ساخته شوند مثل سروش رفیعی، ایمان موسوی و دیگران به تیم‌های بزرگ بروند. با تیم ملی ناشنوایان ایران نیز  برای شرکت در المپیک آسیایی صحبت کردم.

تسنیم: آیا حضور شما در تیم ملی فوتبال ناشنوایان ایران قطعی شده ‌یا هنوز در حال بررسی هستید؟ 

پیروانی: فعلا صحبت کردیم اما می‌خواهم ببینم که  به تیم ناشنوایان شخصیت می‌دهند یا خیر. مادی نیست، معنوی است. اگر به تیم ناشنوایان شخصیت دهند مطمئنا قبول می‌کنم و شروع می‌کنم.

تسنیم: چرا از غلامحسین پیروانی دیگر ‌خبری در رسانه‌ها ‌نیست؟‌ آیا ناراحت نیستید؟

پیروانی: اصلا؛ اتفاقا لذت می‌برم. من اکثر مصاحبه‌ها را رد می‌کنم. به شما هم گفتم حوصله مصاحبه ندارم. امسال هم چندین تیم دنبالم بودند ولی چون مادرم در بستر بیماری بود قبول نکردم. اگر در فوتبال عزتی دارم این عزت را خدا به من داده است. افتخار می‌کنم که نوکر امام حسین(ع) هستم. الان همه خواهر و برادرهای من آمریکا هستند اما من در جای دیگری هم گفتم اگر امریکا دروازه کازرون شیراز هم باشد نمی‌روم. 

تسنیم: به ‌فوتبال فارس بپردازیم. از تیم برق شیراز برایمان بگو. چرا این تیم موفق نشد؟‌

پیروانی: اول تیم برق شیراز را بگویم که یک نهال نازک زده شد، آبیاری شد، تنومند شد با قدمت 80 سال اما متاسفانه آبیاری را تمام کردند و خشکید. بعد فجر شهید سپاسی بود که تیم خوب و با برکتی بود. برای من هم تیم برق و هم تیم شهید سپاسی سکوی پرتابم بودند. خیلی حق گردن من دارند و با این 2 تیم قهرمان ایران شدیم. در حالی که بودجه آن چنانی نبود، خرج نمی‌کردند. بیش از حد زحمت کشیدیم. 

برای موفق شدن یک تیم 4 – 5 رکن است که باید تقویت شود؛ مسئولین، تماشاچیان، صداوسیما و مطبوعات، کادر فنی و در مرحله پنجم بازیکنان. اگر یکی از این 5 تا لنگ بزند کار خراب می‌شود باید هر 5 تا با هم تلاش کنند. فجر سپاسی با رفتن سرهنگ جعفری روز به روز افت کرد و الان هم کسان دیگری هستند که  موقعیت کنونی را گردن آنها هم نمی‌شود انداخت چون پادشاهی علم و طبل و سپاه می‌خواهد.

تسنیم: به نظر شما وزارت ورزش در حق تیم شهرستانی کم‌ لطفی نکرد؟

چطور است که دولت به تمام تیم‌های ایران، سپاهان اصفهان، پرسپولیس و استقلال دولت کمک می‌کند اما به تیم‌های فارس کمکی نمی‌شود. الان دولت دارد جور پرسپولیس  و استقلال را می‌کشد. «گر حکم کنند که مست گیرند / در شهر هر آن کس است گیرند» چطور پرسپولیس و استقلال را وزیر ورزش دستور می‌دهد که بودجه به آنها دهید باید به دیگر تیم‌ها نیز کمک شود. اینها ذره المثقال است، خیلی باید حواسمان جمع باشد برق شیراز که افتاده فجر شهید سپاسی هم که نیست. نظرم این است که مسئولان نسبت به این نوع رفتار باید جواب دهند. فجر بودجه ندارد.  

تیم فجر بیش از 30 بازیکن ساخته که الان دارند در جاها و تیم‌های دیگر بازی می‌کنند، اگر پول بود این بازیکنان در شیراز جمع بودند و تیم فجر جزء اول، دوم و سوم ایران بود.باید حمایت دولتی باشد، هر چه هم بگویند که تیم پرسپولیس و استقلال خصوصی است، محال است. 

تسنیم: سپاهان که دولتی نیست؟

تیم سپاهان درست است که  تماشاچی دارد اما اگر دست حمایت فولاد مبارکه از پشتش برداشته شود چه می‌شود؟ من  به قلعه نوعی تبریک می‌گویم و از رفتارش خوشم می‌آید. روی تیم‌هایی می‌رود که پول دارند. روی تیمی برود که پول نداشته باشند اگر سال اول هم بماند سال دوم شانه  خالی می‌کند. این یک نوع سیاست است چون اگر پول خوب داشته باشی می‌توانی مهره خوب هم بیاوری. 

در زمان نبی اکرم (ص) اگر پول حضرت خدیجه(س) نبود نبی اکرم شاید بعضی از جاها به بن بست می‌خورد. نبوت پیغمبر، امین بودن پیامبر و دانش پیغمبر، رسالت پیغمبر همه اینها درست است اما پول حضرت خدیجه هم  نباید در ترویج اسلام نادیده گرفت. ورزش شیراز برای همین خشکیده شد، اصل مطلب این است. حالا تماشاچی بگوید، پیروانی، کلانتری، فلاح و غیره نه هیچ کدام نیست. پول باید باشد که بازیکن داشته باشی و یار بگیری. 

تسنیم: چرا بازیکنان مطرح  شیرازی به سایر تیم می روند؟

بسیاری از بازیکنان خوب فوتبال ایران از اینجا بودند؛ سروش رفیعی مال اینجاست، غلام رضایی فجری بود، معدنچی و سیاوش اکبرپور مال اینجا بود، مهدی رحمتی از بچگی این جا بود. تمام این‌ها کجا رفتند و از همه مهم‌تر چرا رفتند؟؟ باید حمایت باشد، باید پول باشد. بازیکن داشتیم حاضر بود با 100 میلیون تومان اینجا بماند اما نمی‌دادند. تیم‌های دیگر 500 میلیون تومان می‌دادند اینها هم می‌رفتند. 

اصل ورزش شیراز همین مسئله است. این هم که برخی می‌گویند همه چیز به پول نیست بیخود می‌گویند. پول خیلی شرط است. ما با تیم فجر قهرمان جام حذفی شدیم،  می‌خواستیم به جام باشگاه‌های آسیا برویم این تیم باید ترمیم می‌شد به خاطر نداشتن و ندادن پول 7 بازیکن از تیم جدا شدند و رفتند. با دست خالی رفتیم جام باشگاه‌های آسیا. آنجا با قطر یک - یک شدیم. اینجا هم مساوی کردیم و در نهایت در پنالتی باختیم. آن زمان یک رفت و برگشت بود مثل الان نبود که چند تیم باشد.

به نظر شما حضور مربیان مطرح به فوتبال شیراز کمک خواهد کرد؟

باید حتما حمایت باشد اگر حمایت نباشد فرگوسن هم در تیم‌های شیراز موفق نخواهد شد.

بخش دوم مصاحبه با غلامحسین پیروانی در روزهای آینده منتشر می‌شود. 

گفت‌وگو از حلیمه زارع 

انتهای پیام/ش