سهم "بی‌تفاوتی‌ها"در مرگ دنیا

به گزارش خبرنگار اجتماعی خبرگزاری تسنیم،‌یکبار دیگر ناایمن بودن مدارس کشور جان دانش‌آموزان را به خطر انداخت و درست در روز جهانی کودک، همان روزی که مسئولان آموزش‌وپرورش در مراسمی نمادین میزبان کودکان بودند و بر ضرورت بازگشت شادی و نشاط به مدارس خبر می‌دادند، "دنیا ویسی" دانش‌آموز کلاس اول دبستان روستای گرماش از توابع سنندج، زیر آوار دیوار فرسوده حیاط مدرسه جان خود را از دست داد.

"دنیا" در شرایطی جان خود را از دست داد که تنها دو هفته بود روزهای شیرین رفتن به مدرسه را تجربه می‌کرد و حالا یک سوم مدارس ناایمن کشور جان سایر دانش‌آموزان را تهدید می‌کنند.

مسئولان آموزش‌وپرورش بارها از فرسودگی 30 درصد مدارس کشور خبر داده‌اند و این مدارس استانداردهای لازم برای حضور دانش‌آموزان را ندارند اما در شرایط فعلی به دلیل نبود اعتبار لازم برای تخریب و بازسازی این مدارس، چاره‌ای نیست که این مدارس مورد استفاده قرار بگیرند حتی اگر نسبت به تهدید جان دانش‌آموزان در هر لحظه آگاه باشیم.

در کنار مناطق و استان‌های محروم کشور مانند سیستان‌وبلوچستان، آذربایجان غربی، تهران هم صاحب فرسوده‌ترین مدارس کشور است به گونه‌ای که به اعتراف مسئولان آموزش‌وپرورش "به لحاظ فرسودگی مدارس، تراکم فضای فرسوده در تهران بسیار زیاد است و بیشترین کلاس های درس تخریبی به تعداد 8500 کلاس درس، و 4500 کلاس نیازمند مقاوم سازی را در استان تهران داریم".

در چند سطر بالا سعی کردیم ترسیمی از وضعیت فعلی مدارس کشور داشته باشیم حالا برمی‌گردیم به بررسی وضعیت مدارس استان کردستان، که در روزهای اخیر یکی از مدارس ناایمن آن مرگ دانش‌آموز کلاس اولی را رقم زد.

در اینباره رشید قربانی مدیرکل آموزش و پرورش استان کردستان گفته است که پیش از وقوع این حادثه بارها نسبت به فرسوده بودن مدارس استان هشدار داده اند اما توجهی به آن نشده است. او دقیقا خرداد امسال گفته بود که مدارس فرسوده در کردستان جان هزاران دانش‌آموز کردستانی را تهدید می‌کند.

3 هزار کلاس درس کردستان باید تخریب شود

در همین باره احمدی مدیرکل نوسازی مدارس استان کردستان هم معتقد است که 30 درصد مدارس نیازمند تخریب و بازسازی هستند و حدود 3 هزار و 637 کلاس درس باید تخریب و از نو ساخته شوند که به اعتبار 400 میلیارد تومانی نیاز دارد.

وی افزود: تخصیص 400 میلیارد تومان اعتبار نه در اعتبارات سازمان نوسازی جا دارد و نه دولت می‌تواند آن را تامین کند. هم‌اکنون 13 مدرسه در استان کردستان خشتی و گلی هستند که تخریب آنها در اولویت قرار دارد و بعد به سراغ مدارس کانکسی می‌رویم

قول مساعد برای اختصاص اعتبار ویژه تخریب 13 مدرسه خطرساز

مدیرکل نوسازی مدارس استان تهران یادآور شد: به ما قول مساعد دادند برای حذف 13 مدرسه خشتی‌وگلی استان کردستان،‌ 4 میلیارد تومان اعتبار به صورت فوی اختصاص یابد.

در تصاویری که از مدرسه روستا منتشر شده است، فرسوده بودن ساختمان آن کاملا مشهود است و آموزش‌وپرورش همیشه در مواجهه با چنین مسائلی ماجرای همیشگی نداشتن پول را پیش می‌کشد اما هم‌اکنون چند موضوع مطرح است که نشان می‌دهد گاهی مواقع در کنار نبود پول، نقش بی‌تفاوتی عوامل انسانی هم در بروز حادثه بی‌تقصیر نیست.

فرسودگی دیوار حیاط مدرسه ظفر،‌موضوع آشکاری بود که مدیر مدرسه یا اهالی روستا به آسانی می‌توانستند خطر آن را برای دانش آموزان تشخیص دهند، آیا هشداری از سوی معلم و مدیر مدرسه برای وجود این خطر به مسئولان آموزش‌وپرورش استان داده نشد؟ یا اینکه آنها هشدارهای خود را اعلام کرده بودند اما گوش شنوایی وجود نداشت؟

ساکنان روستای گرماش می‌گویند " معلم مدرسه چندبار درنامه‌های مختلف به آموزش و پرورش نسبت به دیوار فرسوده مدرسه و  ضرورت تعمیر آن هشدار داده بود اما اقدامی انجام نشد."

مشابه این ماجرا هم در یکی از دبستان‌های استان گیلان وجود داشت، مدرسه‌ای که تیر چراغ برق در حیاط آن جان دانش‌آموزان را تهدید می‌کرد و مکاتبات چندباره مدیر مدرسه با اداره برق نتیجه‌ای را نداشت تا اینکه پس از رسانه‌ای شدن ماجرا نسبت به اصلاح آن اقدام کردند.

این مسئله باید برای افکار عمومی جامعه تشریح شود که سازمان نوسازی مدارس دقیقا چه وظیفه‌‌ای را بر عهده دارد؟ چرا کارشناسان این سازمان در هر استان سرکشی مرتب به مدارس فرسوده ندارند تا اگر خطری جان دانش‌آموزان را تهدید می‌کرد، نسبت به اصلاح آن اقدام کنند؟

تخریب دیوار فرسوده دبستان ظفر گرماش و ساخت دیوار جدید به جای آن چه هزینه‌ای داشت که از توان آموزش وپرورش خارج بود؟ آیا می‌توان پذیرفت که همیشه بحث کمبود اعتبار را بهانه کنیم، چرا نقش کوتاهی مسئولان و عوامل انسانی در بروز این حادثه را در نظر نمی‌گیریم؟

انتهای پیام/