نگاهی به مطالب ستون نویس‌های ترکیه|ادلب، تروریست‌های خوب و بد/ ترکیه و فرصت‌های جدید اقتصادی
مساله ادلب و نگرش دولت ترکیه به آینده سوریه، موضوع بخش اعظم سرمقاله‌ها و ستون‌های سیاسی روزنامه‌های ترکیه در روزهای اخیر است.
به گزارش گروه بین‌الملل خبرگزاری تسنیم، ستون نویس‌ها گروهی از نویسندگان و تحلیلگران سیاسی اقتصادی و اجتماعی مهم در روزنامه‌های ترکیه هستند که با توجه به شمارگان بالای نسخه‌های کاغذی روزنامه در ترکیه این دسته از نویسندگان در هدایت افکار عمومی و تاثیر گذاری بر تحولات سیاسی کشورشان از اهمیت ویژه‌ای برخوردارند گروه بین‌الملل خبرگزاری تسنیم تلاش می‌کند تا دست کم هفته‌ای دوبار بخش‌هایی از مهمترین خلاصه تحلیل‌های سیاسی ستون نویس‌های ترکیه را ترجمه و منتشر کند.
در نزدیکی فاجعه
آسلی آیدین تا شباش/ روزنامه جمهوریت
وقتی که در مورد ادلب صحبت می‌کنیم، باید این واقعیت را به خاطر داشته باشیم که از آغاز بحران سوریه تاکنون، گروه‌هایی که خود را جهادگر می‌نامند در ادلب حضور داشته‌اند. اما واقعیت این است که علاوه بر این گروه‌ها 3 میلیون نفر از مردم بیگناه و غیرنظامیان از جاهای مختلف سوریه به ادلب پناه برده‌اند و در این دوران در شرایط سختی زیر یوغ گروهی همچون هیئت تحریر الشام زندگی می‌کنند.
آنها هم مانند ما انسان هستند و دارای استخوان و گوشت و خون. باید باور کنیم که در شرایط سختی قرار گرفته‌اند. طبیعی است که در چنین شرایطی، ترکیه هم نگران به راه افتادن موج جدید آوارگان به سوی مرز خود باشد و همچنین مضطرب از احتمال کشته شدن دهها هزار غیرنظامی در ادلب. چرا که ارتش سوریه، قبلاً نیز نشان داده که در حملات خود، ملاحظات خاصی ندارد. می‌دانیم که لاوروف وزیر امور خارجه روسیه نیز اعلام کرد که هدف از حل مسئله ادلب، برطرف کردن عفونت و مشکل موجود است.
تابلوی ادلب از نظر انسانی و تدارکاتی برای ترکیه یک تابلوی وحشتناک و اسفناک است. ترکیه تلاش کرده با برخی از مخالفین صحبت کند. شاید گروه‌هایی از آنها اقناع شده‌اند، اما دیگران همچنان می‌خواهند، بجنگند. حالا چه باید کرد؟
در پاسخ به این سوال باید گفت: حل چنین معضلی بسیار سخت و دشوار است. شاید به قول دیپلمات‌ها، زمان معامله بزرگ فرا رسیده و آمریکا و روسیه باید پشت میز مذاکره بنشینند.
چرا که بحران سوریه و مسئله ادلب را نمی‌توان به صورت یکطرفه حل کرد. باید همه حضور داشته باشند.این را هم به خاطر داشته باشیم که نمی‌توان سناریویی ارائه داد که فقط به حل مسئله ادلب کمک کند. بلکه باید دیگر ابعاد بحران سوریه را نیز در نظر گرفت.
در گام نخست، ترکیه باید تنش و مشکلات خود با آمریکا را حل کند. در گام بعدی آمریکا و روسیه در مورد آینده سوریه باید گفت‌وگو و همفکری کنند. در قدم بعدی لازم است گفت‌وگوهای موجود بین کردها و دولت بشار اسد ادامه پیدا کند و در آخر، باید گفت در شرق فرات، لازم است مدافعین کرد سوری و ترکیه به توافق دست پیدا کنند که ترتیب حضور نیروها و کنترل این مناطق به چه شکلی باشد.
ادلب و تروریست های خوب و بد
صباح الدین اون کیبار/ آیدینلک
این روزها در شرایطی که مسئله ادلب به یکی از داغ‌ترین موضوعات اخبار و تحولات سیاسی خاورمیانه و جهان تبدیل شده است، بارها از مسئولان ترکیه می‌شنویم که خیل گسترده‌ای از نیروهای مسلح حاضر در ادلب، تروریست نیستند و باید آنها را مخالف مسلح یا جهادگر نامید. آنچه لازم است در این بحث به آن توجه شود، تفاوت این گروه‌ها با پ ک ک است.
ترکیه از یک سو بر اساس حق دفاع از امنیت ملی و تمامیت ارضی، به شکل مشروع، در برابر گروه تروریستی پ ک ک مبارزه می‌کند، اما اگر قرار باشد به دلیل برخی تعصبات مذهبی، از نیروهای مسلح حاضر در ادلب دفاع کند، چنین چیزی به ضرر ترکیه تمام خواهد شد.
این رویکرد، همان منطق قدیمی و به درد نخور تروریست خوب و بد، یا تروریست من و تروریست تو را به میان خواهد آورد.
اگر قرار باشد ترکیه جهادگران را حفظ کند و از آنان دفاع کند، دیگرانی هم پیدا خواهند شد که بگویند پ.ک.ک تروریست نیست و این گروه را تحت حمایت خود قرار دهند.
ترکیه و فرصت‌های جدید اقتصادی
ابراهیم تغلی/ روزنامه ینی شفق
خیلی وقت‌ها، بحران‌های اقتصادی می‌توانند فرصت‌های اقتصادی جدیدی نیز به دنبال بیاورند. در شرایط فعلی ترکیه، ما شاهد این هستیم که اعمال فشار و تحریم از سوی آمریکا علیه نظام اقتصادی ما، عملاً فرصت‌های جدیدی به وجود آورده و موجب پویایی و جنب و جوش اقتصادی جدی در کشور ما شده است.
اگر مسئولین و کارشناسان ما این وضعیت را به درستی تحلیل کنند، می‌توانند با برنامه ریزی منطقی و پیش‌بینی تحولات آینده، کاری کنند که نه تنها چیزی از دست ندهیم، بلکه اقتصاد ترکیه قدرتمندتر شود.
کشورهایی همچون برزیل، هندوستان، آفریقای جنوبی و نیجریه تحولات اقتصادی و وضعیت کنونی ما را به دقت پیگیری می‌کنند.
چرا؟ چون خود آنها هم تصور می‌کنند به زودی تحت فشارهای سنگین آمریکا قرار خواهند گرفت و قاعدتاً می‌خواهند بدانند که واکنش نظام اقتصادی ما به فشارهای آمریکا چیست.
در این میان آرژانتین و آفریقای جنوبی تحرکات جدی و خاصی داشته‌اند و صحبت از برخی مواضع و مقاومت‌های منطقه‌ای در برابر فشارهای آمریکا به میان آمده است.
لازم است در این شرایط ترکیه نیز با کشورهای منطقه و همچنین با کشورهای جهان ترک و نیز حوزه‌های توسعه اقتصادی قاره‌ای روابط جدیدی برقرار کند و به دنبال بازارها و تعاملات جدیدی باشد. در کنار همه اینها ترکیه باید بر روی ظرفیت‌های اقتصادی بریکس و همچنین کشورهای آفریقایی، بیشتر تامل کند. چرا که به عنوان مثال کشورهایی همچون اتیوپی، کنیا و تانزانیا ظرفیت‌های اقتصادی بالقوه بسیار قدرتمندی برای برقراری ارتباط اقتصادی و همکاری تجاری با ترکیه دارند.
انتخابات محلی و نامزدهای خلق
رضا تورمن / تی.آر 24
از 16 سال پیش تاکنون، حزب عدالت و توسعه به شکل یک قبضه قدرت را در اختیار دارد و در این سال‌ها در تمام حوزه‌های سیاسی فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی، کاری کرده که هیچ کدام از احزاب مخالف، توان فعالیت و اثرگذاری بر تصمیمات حکومت و مجلس را نداشته باشند.
حکومت آکپارتی به یک اقتدار یکنفره تبدیل شده که در آن، نهادها و سازمانها فلسفه فعالیت گروهی خود را از دست داده و همه چیز به تصمیم یک نفر وابسته شده است. در چنین نظام سیاسی تک نفره و محدودی، مشت آهنین و فشار، بر تمام ارکان جامعه سایه افکنده است.
در این چارچوب، ترس و وحشت بر تمام رفتارهای سیاسی و اجتماعی تاثیر می‌گذارد.
برای گذار از چنین فضایی، تنها دو راهکار وجود دارد: یا این که در داخل نظام سیاسی بمانیم و در مجلس ملی ترکیه، دست به فعالیت زده و تلاش کنیم رفته‌رفته، نظام سیاسی موجود را تغییر دهیم و یا اینکه از آن خارج شویم.
با توجه به قدرت حزب عدالت و توسعه و فشارهای موجود، توان فعالیت تدریجی در مجلس و امکان تغییر نظام سیاسی وجود ندارد، اما اگر بتوانیم از نظام سیاسی فعلی خارج شویم و سیاست را به حوزه‌های گسترده عمومی و نهادهای مدنی منتقل کنیم، می‌توانیم بر تمام مسائل ترکیه تاثیر بگذاریم. یکی از این حوزه‌های مهم که در حال حاضر برای تمام احزاب مخالف، مانند یک فرصت طلایی تلقی می‌شود، انتخابات محلی شهرداریها است.
معتقدم که در هر استانی در کنار نامزدهای مختلف حزب، خلق هم می‌تواند نامزدهای خود را معرفی کند. کافی است در چند استان، نامزدهای مردمی شهردار شوند و سیاست، در حوزه عمومی و نهاد مدنی شکل اولیه جامعه و گروهی را به وجود بیاورد که توان تغییرات بزرگ در نظام سیاسی ترکیه را داشته باشند.
انتهای پیام/
