عالمیان: مدالم متعلق به کشورم ایران است

به گزارش گروه رسانه های خبرگزاری تسنیم، سال های زیادی بود که از رشته تنیس روی میز اخبار امیدوار کننده ای به گوش نمی رسید؛ موضوعی باعث شده بود که در چند سال اخیر ، در غفلت مسئولان ، هیچ وقت در آسیا حرفی برای گفتن نداشته باشیم. پیروزی برای چین قدرت بلامنازع تنیس روی میز، شبیه به رویا بود اما چند سالی است به واسطه حضور برادران عالمیان بخصوص نوشاد ، توانسته ایم در سطح اول دنیا اسم و رسمی برای خودمان دست و پا کنیم و این رویا را به واقعیت تبدیل کنیم. شگفتی سازی نوشاد و کسب مدال برنز آن هم پس از 52 سال ، قدم بلندی در جهت اعتلای این رشته ورزشی در آسیا شده است. قاره ای که به عنوان مهد اول این رشته ، همیشه رنکینگ اول تا چهارم جهان را در اختیار خود داشته است.

نوشاد عالمیان بازیکن تیم ملی تنیس روی میز ایران درباره اینکه چطور توانست در جاکارتا ، ماموریت غیر ممکن را مقابل قدرت های شرق دنیا ممکن سازد گفت : از آغاز این رشته تا امروز ، مهد پینگ پنگ در آسیا بوده و هست. اروپائی ها با وجود سرمایه گذاری و برگزاری لیگ های قدرتمند ، همچنان نتوانسته حرفی برای گفتن مقابل کشورهای آسیای شرقی داشته باشند. من بعد از المپیک تمام هدفم بازی های آسیایی جاکارتا بود. حمایت های خوب فدراسیون با وجود بودجه کم باعث شد تا انگیزه مان دو برابر شود و ما بتوانیم بهترین عملکرد را در این دوره از رقابتها داشته باشیم. مسابقات آسیا با توجه به حضور تیم های قدرتمندی چون ، چینی و ژاپن و هنگ کنگ در سطح بالایی برگزار شد. تمام قدرت های دنیا با تمام توان به میدان آمده بودند که خدا را شکر من توانستم با ارزش ترین مدال ایران را کسب کنم. مدال من هر چند برنز است اما از بسیاری جهات مثل طلا با ارزش تر است.

وی درباره اینکه چرا کارشناسان، ارزش این مدال را با مدال طلا برابر می دانند اظهار داشت: ببیند من واقعا از همه سپاسگذارم.در این چند روز هم که به ایران بازگشتم همه صبحت از ارزش این مدال صحبت می کنند . اولا دوست دارم این نکته را بگویم که این مدال متعلق به من نیست واگر کسب شده حاصل کار گروهی بخصوص مربی ام است. مدالم متعلق به مردم کشورم است ، متعلق به ایران است. مهم نیست چه کسی مدال را گرفته ، مهم این است که کشورم ، ایران سرافراز شده است . همیشه آرزو داشتم تا به عنوان نماینده ایران، روی سکو بروم. پیش از این، تنیس برای اولین بار در سال 1988 توانست برنز تیمی بگیرد. سال 1966 هم هوشنگ بزرگ زاده تواسته بود مدال برنز انفرادی را کسب شد ، الان هم مهم نیست چه کسی مدال گرفته ، مهم این است که تیم ایران توانست بر سلطه چینی ها در رده سومی غلبه کند و بدرخشد. جنگدیدن برابر غول های بزرگ دنیا خیلی سخت است اما من چون همواره با این بازیکنان از رده های جوانان تا به امروز مسابقه داده ام ، در روز مسابقه ، از روحیه خیلی خوبی برخوردار بودم برای همین توانستم با اتکا به تجربه و انگیزه آنها را شکست دهم. این نکته مهم است که ارزش این مدال آسیایی دست کمی از نشان المپیک و قهرمانی جهان ندارد و اگر من در المپیک 2020 بخواهم مدال کسب کنم بازهم باید از سد این حریفان چینی و ژاپنی بگذرم.

بازیکن سرشناس تیم ملی پینگ پنگ ایران درباره این که پیش از مسابقات تصور می کرده که بتواند مدال کسب کند گفت: من می دانستم که حریف اول و آخرم چینی ها هستند. آنها غول های پینگ پنگ دنیا در قاره آسیا محسوب می شوند. من وقتی برابر حریف کره ای که اسمش جیونگ یون سیک بود و رنکینگ 26 جهان را داشت پیروز شدم ، بسیار با انگیزه تر برابر نماینده هنگ کنگ قرار گرفتم. ونگ چون تینگ رنکینگش در دنیا 10 است و بازیکنی بسیار باهوش است ، با شکستش کار بسیار بزرگی انجام دادم تا جایی که تمام حریفانم در دنیا بازی من را تحسین کردند و به من تبریک گفتند .در حالی تمام این اتفاقات خوب شکل گرفت که من رنکینگم 78 دنیاست و کسی تصور نداشت بتوانم مدال برنز را کسب کنم. در بازی با گایوان لین ازچین که شکستم خوردم و نتوانستم به فینال صعود کنم ، اگر گیم اول را برده بودم شرایطم خیلی فرق می کرد. همیشه در سطح حرفه ای ، بردن گیم اول بسیار مهم و تاثیرگذار است چرا که در ادامه می توانستم با توان و انگیزه بیشتر بازی را ادامه دهم. در آن مسابقه من در همه امتیازات پایاپای با این حریف قدرتمند چینی پیش رفتم و حتی برای لحظاتی از حریفم جلو هم افتادم اما در نهایت 12 بر 10 گیم را واگذار کردم. در گیم های بعد هم خوب کار کردم البته بجز گیم آخر که روحیه ام را از دست داده بودم. در این بازی این حریف چینی با نوع سرویس هایش، خیلی اعصاب و تمرکز من را به هم ریخت . هر چند من هم سعی کردم با سرویس های «بک هندهای سنگین» و «سرویس های های تاس» که شگردم است از او امتیاز بگیرم اما در نهایت بازی را واگذار کردم. در کل همان طور که گفتم من پیش از این مسابقات بارها و بارها با این بازیکنان بازی کرده بودم و با توجه حضور در تورنمنت های قبلی این مدال آوری برای خودم دور از دسترس نبود هر چند که مسئولان هیچ حسابی روی این مدال نداشتند .

عالمیان با اشاره به اینکه وقتش رسیده که مسئولان نگاه ویژه ای به این رشته ورزشی داشته باشند اظهار داشت: این مدال می تواند سرآغاز یک روند رو به جلو در تنیس باشد. مسئولان اگر بتوانند از ما حمایت کنند قطعا مدال جهانی و المپیک خیلی دور از ذهن نیست. تمام حریفان دنیا در این مسابقات حضور داشتند. من در مسابقات جهانی و المپیک بازهم باید با جیونگ یون سیک و گایوان لین مسابقه دهم .تنیس روی میز ما با این مدال آوری نشان داد که راه کمی تا عبور از سد کامل چینی ها مانده است. هر چند فعلا مدال برنز را از چینی ها گرفته ایم اما توانایی کسب مدال های بهتر را داریم. اگر مسئولان با حمایت و بودجه بیشتر بتوانند امکانات حرفه ای ما را برطرف کنند قطعا در رقابت های دیگر می تواند مدالی حتی خوش رنگ تر کسب کنیم.

وی در ادامه افزود: دیگر ملی پوشان ما در این دوره خیلی بود ظاهر شدند. نیما در تیمی بهتر از من ظاهر شد و توانست حریف ژاپنی که چند وقت پیش در مسابقات بلغارستان قهرمان شود را شکست دهد. یک برد برابر حریف مالزی و دو برد برابر حریفانی از تایلند داشت اما در انفرادی بخاطر سنگین بودن مسابقات کمی به لحاظ جسمانی کم آورد و نتوانست عملکرد خوبی داشته باشد.نوروزی هم مسابقات خوبی انجام داد.

مدال آور بازی های آسیایی جاکارتا درباره کسب مدال برنز و صعود رنکینگ جهانی اش گفت : بدون شک این مدال برنز باعث می شود که در رنکینگ جهانی صعود خوبی داشته باشم تا افتخاری دیگر برای تنیس روی میز ایران به حساب آید.من اگر بتوانم همین طور روند رو به پیشرفتم را ادامه دهم قطعا می توانم به رنکینگ زیر 50 نفر دنیا برسم. در این راه پدرم با حمایت هایی که از من داشت باعث شد تا این طلسم شکسته شود و تنیس ایران بعد از نیم قرن دوباره صاحب مدال شود. در آینده تمام تلاشم را برای پیشرفت و پیشبرد اهداف تیم ملی بکار می برم. یک موضوع که برایمن بسیار مهم است و امیدوارم محقق شود بحث اسپانسر است. تنیس ما واقعا نیاز به حمایت دارد.ما باید برای ارتقا سطح کیفی بازی های مان باید به مسابقات خارجی و بین المللی اعزام شویم.امیدوارم حالا که فدراسیون در ردیف رشته ای مدال آور قرار گرفته ، بودجه اش افزایش یابد ، ثانیا اسپانسرهای زیادی با فدراسیون همراه شوند تا مشکلات مالی مان برطرف شود. مسئولان باید نگاهشان را به این رشته تغییر دهند و حرفه ای تر کنند. ما در آینده با استعداد یابی هایی که انجام می دهیم بازیکنان در سطح حرفه ای تربیت کنیم.

درباره این که شنیده می شود قرار است لژیونر شود اظهار داشت: در بحث لژیونر شدم معتقدم هم به نفع بازیکن است و هم به نفع تیم ملی. قطعا قراردادهای خارجی با توجه به نگاه فعلی مسئولان ما و تیمداری باشگاهها می تواند منبع درآمد خوبی برای بازیکنان باشد. ضمن این حضور بازیکنان و رقابت در سطح اول دنیا می تواند عیار بازی بازیکنان را بالا ببرد . بازیکنان برای اینکه در رنکینگ جهانی قرار بگیرند سالانه باید 8 تورنمت بین المللی حضور یابد ، موضوعی که با توجه به مشکلات مالی فدراسیون خیلی سخت است. ما اگر می خواهیم به سطح یک پینگ پنگ جهان نزدیک شویم باید با تیم‌های بزرگ دنیا بازی کنیم و لژیونر شدن بهترین فرصت برای این کار می باشد. در حال حاضر نیما با تیمی در فرانسه و امین احمدیان نیز با یک باشگاه در اتریش قرارداد بسته‌اند و قرار است در آنجا به دوران فعالیت حرفه‌ای خود ادامه می‌دهند و به دانش فنی خود چیزی بیافزاید. من هم دو پیشنهاد از فرانسه و آلمان دارم که برای فصل آینده است اما بزودی به آلمان سفر می کنم تا شرایط قراردادم را بهتر بررسی کنم.

عالمیان در پاسخ به این سوال مبنی بر اینکه چقدر حضور یک روانشناس می تواند در کنار تیم مفید باشد گفت: تنیس از جمله ورزش هایی است که به لحاظ روحی – روانی می تواند تاثیر زیادی بر عملکرد بازی داشته باشد. یکی از مواردی که همیشه در کنار تیم های سطح اول دنیا دیده می شود ، یک روانشناس است . موضوعی که ستاره های بزرگ دنیا هم از آن بهره می ببرند و در کسب نتایج مسابقات شان بسیار حائز اهمیت است. به شخصه معتقدم که موضوع روانشناس ، موضوعی جدی است .مدتی است تیم ما از وجود یک روانشناس با تجربه بنام آقای پروازی بهره می برد که در شرایط سخت کمک زیادی به ما می کند. من معمولا وقتی به لحاظ نتیجه عقب می افتم کمی روحیه ام را می بازم و امتیازات بدی را واگذار می کنم ، از همین رو معتقدم که حضور یک روانشناس در تیم بسیار مفید است.

منبع:جوان

انتهای پیام/

بازگشت به صفحه رسانه‌ها