مروری بر جشنواره بین‌المللی فیلمهای کودک و نوجوان|«نخودی» که در بیست و چهارمین دوره جشنواره «خواب های دنباله دار» می بیند
جشنواره فیلم کودک و نوجوان هر سال بهانه‌ای می‌شود برای پرداخت دوباره به این موضوع فراموش‌شده تا شاید دوباره شاهد رونق سینمای کودک در کشور باشیم.
به گزارش خبرنگار فرهنگی باشگاه خبرنگاران پویا، بیست و چهارمین جشنواره بین المللی فیلم های کودکان و نوجوانان از شانزدهم تا بیستم مهرماه 1389 در حالی در شهر همدان برگزار شد که برخلاف دوره های اخیر، بخش های جنبی زیادی به آن اضافه شده و به هر چه پر رونق تر شدن آن کمک شایانی کرد. برای نمونه هم می توان به بخش های آثار پویانمایی کوتاه و بلند اشاره کرد. در بخش فیلم های ویدئویی هم فیلم های خوبی همچون «تابستان عزیز» ساخته امیرشهاب رضویان شرکت کرده و جوایزی را نیز به خود اختصاص دادند. از فیلم های مطرح غیر ایرانی هم می توان به فیلم هایی همچون «عسل» از کشور ترکیه به کارگردانی سمیح کاپلان اوغلو، «زندگی کاملا نو» محصول مشترک کشورهای کره جنوبی و فرانسه به کارگردانی اونی لوکونت و «رویای لیپل» ساخته لارس بوشل اشاره کرد که عمده جوایز بخش بین الملل را کسب کردند.
«نخودی» ساخته جلال فاطمی و «خواب های دنباله دار» به کارگردانی پوران درخشنده از فیلم های مطرح کشورمان در این دوره از جشنواره بودند که می توان تله فیلم «تابستان عزیز» به کارگردانی امیرشهاب رضویان را هم به آن اضافه کرد.
جلال فاطمی که برای مخاطب عام بیشتر به عنوان بازیگر شناخته شده، در نخستین فیلم بلند سینمایی خود به سراغ قصه ای کاملا فانتزی رفته و تماشاگر نمونه های خارجی آن را گوشه ای از ذهن خود دارد که مهمترین آن ها فیلم «عزیزم بچه ها را کوچک کردم» است که در آن شخصیت اصلی فیلم، طی یک فرآیند آزمایشگاهی ابعاد بقیه را کوچک می کند. در این فیلم، قهرمان داستان یک کارگردان جوان نمایش های عروسکی است که در کارش موفق نبوده و پس از هر شکست تحقیر شده و کوچک و کوچک تر می شود.آشنایی با عروسکی به نام نخودی، نقطه عطف فیلمنامه این فیلم است که قصه را وارد فاز جدیدی کرده و مخاطب کودک و نوجوان را با خود وارد جهانی از فانتزی و تخیل می کند. فاطمی برای تولید یک فیلم فانتزی استاندارد تلاش زیادی به خرج داده اما محصول نهایی آنچنان که باید از آب درنیامده است. حضور صابر ابر در نقش اول فیلم تا اندازه ای به کیفیت اثر کمک کرده اما باقی بازیگران سرشناس فیلم چندان با جنس قصه و نوع روایت آن هماهنگ نیستند. جالب اینکه «نخودی» پروانه زرین بهترین فیلم بخش بین الملل را دریافت کرد که با توجه به کیفیت نهایی فیلم، کمی عجیب به نظر می رسید.
پوران درخشنده در ادامه فیلم هایش در باب سینمای کودک و نوجوان، «خواب های دنباله دار» را ساخته که از «بچه های ابدی» پایین تر می ایستد. فیلم درباره دختری به نام ریحانه است که شب امتحان خواب می بیند معلمش(خانم همتی) تصادف کرده است. صبح روز بعد، معلم در جلسه امتحان حاضر نشده و ریحانه نگران و پریشان خوابش را برای مدیر مدرسه تعریف کرده و از او کمک می خواهد. در تماس مدیر معلوم می شود که خواب ریحانه درست بوده است. ریحانه شب بعد دوباره در خواب، خانم همتی را می بیند که با پیرزنی تصادف کرده و مجبور می شود وسایل اش را به خانه او ببرد. او مادر دختری است که مشکل حرکتی داشته و مدرسه خانم همتی او را برای تحصیل قبول نکرده است. درخشنده برای روایت داستان خود به خوبی از خواب استفاده کرده و قصه خود را براساس آن پیش برده است. موضوعی که نمونه ای در سینمای ایران نداشته و خواب های دنباله دار همچنان تنها نمونه از این بابت محسوب می شود اما فیلم به لحاظ ریتم با مشکلاتی مواجه است که در نیمه دوم آن به اوج خود می رسد. این اثر همچنین پایان بندی نسبتا مناسبی دارد که ضعف های اشاره شده را تا حدی می پوشاند. فیلم با وجود بهره گرفتن از بازیگران حرفه ای همچون علیرضا خمسه، مهران احمدی. فرشته صدرعرفایی و پانته آ بهرام، بسیار متکی بر بازی خوب بازیگر نوجوان اش(آرمیتا مرادی)است که بازی درخشانی در این فیلم ارائه کرده است.
«تابستان عزیز » با وجود تله فیلم بودن اش به لحاظ کیفی در سطح بالایی قرار داشته و یک سروگردن از بسیاری از فیلم های بخش بین الملل هم بالاتر می ایستد. فیلم، داستان حمید پسر نوجوان عاشق فوتبال همدانی است که برای تماشای بازی تیم پاس همدان در برابر نماینده مشهد بی تاب است و برای همین منظور مادربزرگ خود را به بهانه زیارت به مشهد می کشاند. این در حالی است که آنها در مهمان پذیری اقامت می کنند که دختر صاحب آنجا، زمانی نامزد پسر کوچک تر عزیز بوده و حال این سفر، این دو را بار دیگر به هم نزدیک می کند. اولین چیزی که در این فیلم به چشم می خورد و توجه مخاطب را جلب می کند، سادگی و سرراست بودن داستان و شیرینی آن است. قهرمان داستان هم با وجود آن که شیفته فوتبال است، تفاوت هایی با نمونه های مشابه پیش از خود دارد که مهمترین آن علاقه او به مقوله داوری استً جا به جایی گوشی های تلفن همراه پدر و پسر نیز راه را برای داستانک مربوط به پدر و ازدواج مجدد پس از مرگ همسرش باز می کند. داستانک پسرکوچک عزیز هم با وجود شکل گیری اش بر پایه تصادف، تصنعی و گل درشت جلوه نکرده و مخاطب آن را باور می کند. رضویان بازی های خوبی هم از رابعه مدنی و هومن ذبیحی در نقش مادربزرگ و نوه گرفته که کاملا به باور مخاطبان می نشیند. درست در نقطه مقابل سروش صحت قرار دارد که لهجه اش هم آنچنان که باید از کار درنیامده است.
انتهای پیام/
