فلسفه روزه‌داری از نگاه مفسران شیعه

به گزارش خبرنگار فرهنگی باشگاه خبرنگاران پویا فهم فلسفه روزه‌داری در ماه مبارک رمضان همواره دغدغه مسلمانان بوده است. بر این اساس سؤال رایج این است که خداوند روزه را چرا برایمان از واجبات قرار داد و فوائد روزه‌داری چیست؟ شاید مهم‌ترین آیه‌ای که در این باره وجود داشته باشد، آیه183 سوره بقره باشد آنجا که خداوند می‌فرماید: «یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا كُتِبَ عَلَیْكُمُ الصِّیَامُ كَمَا كُتِبَ عَلَى الَّذِینَ مِنْ قَبْلِكُمْ لَعَلَّكُمْ تَتَّقون؛ ای کسانی که ایمان آورده اید روزه بر شما واجب شد،همانطور که بر اقوام قبل از شما واجب شده بود ،شاید که با تقوا شوید» (بقره183) 

هر کدام از اندیشمندان و مفسران توضیحاتی ذیل این آیه بیان فرمودند که به نوعی به فلسفه روز‌ه‌داری اشاره دارد که در ادامه برخی از نظرات آنان را می‌خوانید. 

تفسیر المیزان علامه طباطبایی
در جمله «لَعَلَّكُمْ تَتَّقُونَ» هم به علت تشریع حکم روزه تصریح شده است که هماناروزه برای کسانی است که اراده وصول به عالم طهارت و رفعت و کمال را دارند، پس باید نفس خود را از لذائذ جسمانی باز دارند و از وابستگی به مادیات خودرامنزه کنند.

تفسیر نمونه آیت‌الله مکارم شیرازی
(صیام) به معنای خودداری از عمل است که در شرع به اصطلاح مخصوص (روزه ) استعمال شده روزه سر چشمه تقوا- به دنبال چند حکم مهم اسلامى در اینجا به بیان یکى دیگر از این احکام که از مهمترین عبادات محسوب مى‌‏شود مى‏‌پردازد و آن روزه است، و با همان لحن تأکیدآمیز گذشته می‌گوید: «اى کسانى که ایمان آورده‏اید روزه بر شما نوشته شده است آن گونه که بر امتهایى که قبل از شما بودند، نوشته شده بود؛ یا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا کُتِبَ عَلَیْکُمُ الصِّیامُ کَما کُتِبَ عَلَى الَّذِینَ مِنْ قَبْلِکُمْ» و بلافاصله فلسفه این عبادت انسان ساز و تربیت آفرین را در یک جمله کوتاه اما بسیار پرمحتوا چنین بیان مى‏‌کند: «شاید پرهیزکار شوید» (لَعَلَّکُمْ تَتَّقُونَ) ...  روزه چنانکه شرح آن خواهد آمد عامل مؤثرى است براى پرورش روح تقوا و پرهیزگارى در تمام زمینه‌ها و همه ابعاد. از آنجا که انجام این عبادت با محرومیت از لذائذ مادى و مشکلاتى مخصوصاً در فصل تابستان همراه است تعبیرات مختلفى در آیه فوق به کار رفته که روح انسان را براى پذیرش ‍ این حکم آماده سازد.

تفسیر نور حجت‌الاسلام قرائتی
تقوى، به معناى خویشتن دارى از گناه است. بیشتر گناهان، از دو ریشه غضب و شهوت سرچشمه مى‏‌گیرند. و روزه، جلوى تندى‌‏هاى این دو غریزه را مى‏‌گیرد و لذا سبب کاهش فساد و افزایش تقواست.

انتهای‌پیام/