امینی: "روزنه" جای خالی نظام تعلیم و تربیت و کتابهای درسی ناقص را پر می‌کند

به گزارش خبرنگار فرهنگی باشگاه خبرنگاران پویا، مراسم رونمایی از کتاب "روزنه" و "شعر پارسی" عصر امروز 4 اردیبهشت‌ماه، با حضور محمدکاظم کاظمی، اسماعیل امینی، جواد محقق، مصطفی محدثی خراسانی و مرتضی امیری اسفندقه و علاقه مندان به حوزه شعر و ادبیات در تسنیم برگزار شد.

در این مراسم که با حضور اسماعیل امینی، مرتضی امیری اسفندقه، مصطفی محدثی خراسانی ، جواد محقق و نویسنده برگزار شد از دو کتاب "روزنه" و " شعر فارسی" از منشورات انتشارات سپیده باوران رونمایی شد.

اسماعیل امینی شاعر در این مراسم در سخنانی گفت: شاعران جوان روزگار ما همه شاگردان " روزنه" هستند، کتابی که در روزگار خود بی بدیل بوده است.

وی ادامه داد : اموزش و پرورش بعد از آن دوره درخشان بعدها بدست تاجران کنکور افتاد و سهوا یا عمدا از نظام تعلیم و تربیت فرهنگ زدایی و ادبیات زدایی شد.تا جاییکه امروز در مدارس ما ادبیات درس نمی دهند. نه شعر می خوانند و نه درباره شعر حرف می زنند، اگر سهوی بوده یا عمدی توفیق یافتند نسلی از دانش آموزان و معلمان را پرورش دهند که هیچ شناختی از علم ندارند.

وی افزود: امروز هر کس به خود اجازه می دهد که چند کلمه را کنار هم بگذارد و بنام ابوالقاسم فردوسی و شعرهای شناخته نشده او منتشر کند بعد یک استاد ادبیات برای من آن رابفرستد همه به به و چه چه کنند و تلویزیون هم آن را نشان دهد. آن زمان است که من متوجه می‌شوم تاجران کنکور چه بلایی سر ما آوردند در حالی که ما ملتی هستیم که مردم‌مان شاهنامه را در قهوه‌خانه‌ةا می‌خواندند و ابیات آن را حفظ بودند.

اسماعیل امینی تصریح کرد:‌حساسیت نسبت به شعر و زیباییی‌های ادبیات از بین رفته است سهوی و عمدی البته من باید بگویم تصور می‌کنم تعمدی بوده است همین چند وقت پیش مجموعه آزمونهای ورودی دبیرستانها را چک می‌کردند سوالات ادبیات کمتر از یک پنجم حجم سوالات بود و بیش از 70 درصد سوالات را دروس ریاضی و فیزیک به خود اختصاص داده بود به طوری که در هیچ کجای دنیا این مقدار ریاضی و فیزیک نمی‌خوانند. چند سوال طرح شده در حوزه ادبیات نیز از همان مباحث پرت و پلاست مثل اینکه این بیت چند مسند دارد و یا تکواژه‌ها کدام است.

وی افزود: در چنین وضعیتی است که ارزش این دو کتاب شناخته می‌شود و جای خالی نظام تعلیم و تربیت و کتابهای درسی ناقص و کج سلیقه را پر می‌کند در کتاب شعر پارسی انتخاب شعرها با هوشمندی همراه بوده است همچنین در مقدمه و مواردی که درباره تاریخ ادبیات فارسی مطرح شده است علاوه بر نگاه هوشمندانه ما با نثری بسیار شیوا و شیرین روبرو هستیم که می‌توان با آن گذری سریع به تاریخ ادبیات فارسی داشت و سرعتی که مانع دقت آن نشده است.

امینی افزود: برای نخستین بار کاظمی بخش افغانستان و شبه قاره را نیز به شعر فارسی افزوده است که معملوا در تاریخ ادبیات ما چنین متون تعلیمی وجود ندارد.

وی درباره کتاب روزنه نیز گفت: معمولا کتابهای تعلیمی به دست افراد سنتی نوشته می‌شوند افرادی که غرق در قافیه و عروض بودند. مباحثی مطرح می‌شوند که بیشتر فاضل‌نمایی است تا انتقال دانش. زبان اینها هم بسیار سخت است اصطلاحات عجیب و قریب دارد گویا آن فرد خواسته قلم خودرا به رخ بکشد. اگر هم چنین نباشد با نسلی مواجه هستیم که نوشته‌هایشان سامان علمی ندارد اصطلاحات عجیب و قریب و معادلات من درآوردی در آن موج می‌زند این می‌شود که گاهی یک مقاله را 10 بار می‌خوانیم ولی نمی‌فهمیم چون نارسا می‌نویسند. در مقابل کتاب روزنه نثر رسایی دارد زیاده‌گو نیست و فاضل‌نمایی ندارد.

امینی همچنین در نقد این کتاب افزود: باید بگویم البته این نثر شاید برای کسانی که چندان اهل کتاب خواندن نیستند مناسب نباشد و آنها کتاب را نخوانند. بنابراین ناگزیریم مقدمه دیگری هم به جز آن بنویسیم که مبتدیان کتابخوانی ابتدا آن را مطالعه کنند شاید مفروض آقای کاظمی این بوده است که مخاطب کتاب روزنه آثار بسیاری را خوانده است. دوم اینکه آیا در تعلیم شعر ضرورتی دارد وارد جزئیات تعلیم عروض هم بشویم. من فکر می‌کنم در یاد دادن مقدمات شعر نباید وارد جزئیات عروض شویم.

این شاعر ادامه داد: در کتاب روزنه برخی مباحث وجود دارد که در هیچ جای دیگری به آن برنمی‌خوریم مثل اینکه چه چیزی کلام را به شعر تبدیل می‌کند. قدیمی‌ها می‌گفتند آنچه موزون است و مقفاست و ... شعر است اما شعر چیزی بیش از این است و این چیزی بیش را کسی توضیح نداده است. اینکه کسی بتواند تجربه کار شاعری تعلیمی و پژوهشی را به گونه‌ای  که فرق میان شعر و غیرشعر نشان داده شود به خوبی در روزنه از عهده کاظمی برآمده است. در واقع امتیاز این کتاب این است که اموری توجه کرده که بیش از این مورد توجه نبوده است.

وی افزود: اگر ما راهی برای انتقال تجربه‌های شاعرانه و نقد ادبی داریم باید از زبان توصیفی، عاطفی و هیجانی به زبان علمی، کیفی قابل نقد و ارزیابی حرکت کنیم.

انتهای پیام/