رسانه جان‌سخت
یکی از اساتید دانشگاه به‌مناسبت ۷۸ سالگی رادیو، در یادداشتی به خدمات این رسانه به فرهنگ و ادبیات ایران پرداخته و نوشته است: این سپیدموی هفتادوهشت ساله همچنان در سپهر رسانه‌ای ما حضور دارد و حتی شاهد تلاش‌هایی در جهت به‌روز شدن آن هستیم.
به گزارش خبرنگار فرهنگی باشگاه خبرنگاران پویا، محمدرضا ترکی، استاد دانشگاه، در یادداشتی به‌مناسبت هفتاد و هشتمین سالروز تولد رادیو، به تأثیر این رسانه بر مردم پرداخته و نوشته است:
رادیو؛ رسانۀ جان‌سخت!
چهارم اردیبهشت هفتاد و هشتمین سال تولّد رسانه‌ای به نام رادیو در ایران است. رسانه‌ای که همۀ ما از آن خاطره داریم و بسیاری از شخصیّت‌های ادبی و هنری معاصر، به نحوی با آن ارتباط و همکاری داشته‌اند. رادیو در طیّ این دوران قطعاً خدمات فراوانی به موسیقی و ادبیّات و زبان ما کرده است.
با پیدایش تلویزیون و رسانه‌های دیگر خیلی زود این پرسش مطرح شد که آیا باوجود این رسانه‌های آکنده از جذّابیّت‌های بصری جایی برای رسانۀ ساده‌ای مثل رادیو باقی می‌ماند؟
کم نبوده‌اند و نیستند کسانی که سال‌هاست، از مرگ رادیو و به پایان رسیدن دوران آن سخن گفته‌اند و می‌گویند، امّا ما، در همین عمر کوتاه خودمان، فراوان دیدیم رسانه‌های مدرن مکتوب و غیرمکتوب و دیجیتال و مجازی را که علی‌رغم شروع طوفانیشان بالاخره رونق نخستین را از دست دادند و به پایان رسیدند و یا به رسانه‌های دیگر جای پرداختند.
مثلاً دوران وبلاگ‌نویسی خیلی زود گذشت و فیسبوک، با آن‌همه هیاهو، خیلی زود به فضایی کمابیش سوت و کور تبدیل شد و پیام‌رسان‌هایی مثل وایبر و ...خیلی زود رونقشان را از دست دادند و به همین‌گونه ممکن است تلگرام و پیام‌رسان‌های مجازی دیگر افول کنند و یا کارکردهای دیگری، مثلاً کارکردهای اقتصادی و...پیدا کنند و یا اشتیاق کاربران به این پیام‌رسان‌ها سمت و سویی دیگر پیدا کند.
با این‌همه رادیو، این سپیدموی هفتاد و هشت ساله همچنان در سپهر رسانه‌ای ما حضور دارد و حتّی شاهد گسترش آن و تلاش‌هایی در جهت به‌روز شدن و تطبیق بیش‌تر آن با فضای امروز هستیم.
دلیل این ماندگاری یکی این است که رادیو در میان ما به یک رسانۀ بومی مبدّل شده است. ارزانی این رسانه و بی‌ادّعایی برنامه‌سازان رادیو دلایل دیگری برای این ماندگاری است که اگر با جسارت بیش‌تر برنامه‌سازان و شناخت کامل‌تر از مخاطب و نیازهای او و تحوّل‌پذیری و بهره‌بردن از شگردهای تازۀ رسانه‌ای همراه شود، می‌توان امیدوار بود که رادیو، دست کم در میان طیف خاصّی از مخاطبان همچنان تا سال‌های طولانی زنده بماند.
فراموش نکنیم که همیشه دود از کنده بلند می‌شود و هیچ‌رسانه‌ای، اگر درست به کار گرفته شود، ضعیف و بی‌تأثیر نیست. رسانه‌‌ها از یک لحاظ به سلاح قابل تشبیه‌اند. اگر یک سلاح بسیار نیرومند غلط به کار گرفته شود، ممکن است مثل توپ حاجی میرزا آقاسی اوّل از همه حساب خودی‌ها را برسد، درحالی‌که یک سلاح ساده و خفیف اگر درست به کار گرفته شود می‌تواند گاهی سرنوشت یک نبرد را تعیین کند!
انتهای پیام/
