مشهد| صنعت عزیزکرده دولت نتوانسته خود را با انتظار مردم مطابقت دهد

به گزارش خبرگزاری تسنیم از مشهدمقدس، با توجه به شعاری که برای سال جدید با عنوان سال حمایت از کالای ایرانی انتخاب شده است همه تولیدکنندگان امیدوار هستند که همت مردم برای رسیدن به توسعه اقتصادی یاور آنها شود؛ در واقع این همت مردمی در کنار سیاستگذاری مناسب از سوی نهادهای سیاستگذار و افزایش کیفیت تولیدات باید مکمل یکدیگر باشد تا شاهد تحقق شعار سال باشیم.

در این میان، بخش خصوصی و تشکل‌های مربوط به آن درد و دل‌ها و البته مطالباتی دارند که شنیدن آنها و کاربست آنها می‌تواند اثرگذار باشد. خبرنگار خبرگزاری تسنیم در خراسان رضوی پای حرف‌های فیروز ابراهیمی؛ دبیر خانه صنعت، معدن و تجارت خراسان رضوی نشسته و مشکلات بخش خصوصی و مطالباتشان را به ویژه در حوزه تحقق شعار سال منعکس کرده است.

تسنیم: فکر می‌کنید برای اینکه حمایت از کالای ایرانی در حد شعار باقی نماند چه اقدام عملی باید انجام داد؟ در واقع برای تبدیل شعار حمایت از کالای ایرانی به راهبرد باید چه ملاحظاتی را مدنظر قرار داد؟

ابراهیمی: باید این موضوع را مورد توجه قرار داد که در طول سال‌های اخیر قدرت خرید مردم تحلیل رفته و نخستین راهکار عملی برای تقویت تولید استان و افزایش مصرف این است که قدرت خرید مردم را افزایش دهیم؛ یکی از راهکارهای این مسئله این است که کارت‌های اعتباری با سود بسیار نازل در اختیار اقشار آسیب‌پذیر مردم و جوامع کارگری قرار گیرد که هدف آن صرفاً خرید کالای ایرانی باشد.

راهکار دوم حمایت از تولید داخل و کاهش هزینه‌های سربار است که تولیدات ما قابلیت رقابت با محصولات دیگر را داشته باشند؛ بخش زیادی از علل گران تمام شدن قیمت تولیدات داخلی، تحمیل هزینه‌های سربار به صنعت است که باید کاهش داشته باشد.نیاز است که مقداری نهادهای حوزه پولی هم با حوزه تولید مهربان‌تر باشند تا کالای واحدهای تولیدی قدرت رقابت را داشته باشد و به لحاظ کیفیت هم قابلیت عرضه را در این بازار مکاره کنونی داشته باشد.

تسنیم: البته به نظر می‌رسد در این میان تولیدکنندگان نیز لازم است مقداری فضای فکری خود را تغییر دهند...

ابراهیمی: موافق هستم؛ تولیدکنندگان هم باید فضای فکری خود را متحول کنند؛ سالانه 10 الی 15 درصد افزایش قیمت و تورم داریم اما جامعه و بازارهای صادراتی توان افزایش این میزان هرساله را ندارد و برخی از تولیدکنندگان با این مقوله خوب کنار آمده‌اند و با روش‌های مدیریتی، بازده کاری خود را بالا برده، ضایعات را کاهش داده و کالاهای قابل رقابت تولید می‌کنند.

باید جمع بیشتری از تولیدکنندگان به این جمع بپیوندند؛ نهضت قیمت تمام شده نیز بین مصرف‌کنندگان باید راه بیفتد که مصرف‌کننده هم بتواند با اطمینان خاطر بیشتری مایحتاج خود را از تولیدات داخلی تهیه کند؛ اگر این سه ضلع مثلث کار خود را به درستی انجام دهند نگرانی برای تحقق شعار سال نداریم و در غیر این صورت راه به جایی نمی‌بریم.

تسنیم: با مردم که صحبت می‌کنم متوجه می‌شویم که گلایه آنها کمبود کیفیت است؛ فکر می‌کنید برای این مشکل باید چه راهکاری اندیشیده شود؟ متأسفانه کیفیت در برخی از واحدهای تولیدی جزو شاخص‌ها نیست در این زمینه باید چه اقدامی صورت گیرد؟

ابراهیمی: کالایی مانند خودرو 40 سال است که توسط دولت حمایت می‌شود با ابزار تعرفه جلوی واردات را می‌گیرد یا واردات را به گونه‌ای گران می‌کند که خودروهای داخلی توان رقابت داشته باشند اما هنوز نتوانسته‌ایم خود را با استانداردهای مطلوب مردم هماهنگ کنیم؛ اگر قرار است که تولید ما با همین رویه استانداردهای خود را رعایت نکند نباید از مردم انتظار خرید داشت. 

البته این مسئله مطلق نیست و همه تولیدات ما اینگونه نیست و تولیدات فراوانی داریم که قابلیت رقابت دارند اما برخی از تولیدات هم مشکلات حوزه کیفیت را دارند بنا نیست مصرف کننده ملزم شود هر کالایی را با هر قیمتی خریداری کند؛ باید این را در نظر گرفت که مصرف کننده ما هم حق انتخاب دارد تولیدکننده باید کالایی را تولید کند که هم به لحاظ کیفیت و هم به لحاظ قیمت، حقوق مصرف‌کننده در آن رعایت شود.

تسنیم: فکر می‌کنید اقدام عملی برای افزایش کیفیت چیست؟

ابراهیمی: در واقع باز هم به سه نکته‌ای برمی‌گردم که در ابتدا به آنها اشاره کردم؛ اگر بتوانیم با کاهش ضایعات، قیمت تمام شده را کاهش دهیم به صورت خودبه‌خودی این مشکل رفع می‌شود؛ در نظر بگیرید بسیاری از هزینه‌های یک کارگاه، هزینه‌های ثابت بوده و اگر از تمام ظرفیت خود استفاده کند بسیاری از مشکلات رفع می‌شود.

باید با ابزار نوین مدیریتی و استفاده از راهکارهای نوین، صرفه اقتصادی تولید را بالا برد و علاوه بر این، دولت و دستگاه‌ها و نهادهایی که وظایف پولی و توزیع پول را برعهده دارند، هزینه‌های سربار را کاهش دهند و مردم ما هم با صبوری تولیدات داخل را مصرف‌کنند و فرصت مجددی به تولید بدهند. 

تسنیم: شما به فرصت مجدد برای تولید اشاره کردید؛ البته بخش زیادی از همکاران شما هم به این مسئله تأکید دارند که در کشورهای توسعه یافته نیز مردم این فرصت را به تولیدات خود دادند. به نظر شما تضمینی برای حصول نتیجه در این صورت وجود دارد؟

ابراهیمی: دغدغه‌ای که مطرح می‌کنید موضوع به جایی است؛ 40 سال از خودروسازی حمایت بی چون وچرا کردیم و هنوز سر نقطه اول هستیم و مردم هم این تجربه تلخ را دارند که این صنعت "عزیزکرده" دولت نتوانسته خود را با استانداردهای معمول تطبیق دهد.

بستن در کشور به روی محصولات کشورهای دیگر شاید یک روش باشد اما ابزاری برای تقویت قاچاق است و در این حوزه چیزی که ما نیاز داریم یک نهضت کلی در حوزه حمایت از کالای ایرانی هم از طرف تولیدکننده و هم از طرف مصرف‌کننده است؛ در واقع دغدغه تولیدکننده باید جیب و منافع مصرف‌کننده باشد و دغدغه مصرف‌کننده هم باید توسعه صنعت و بهبود وضعیت تولید داخلی باشد؛ در این صورت قطعاً در حوزه اقتصادی توفیق داریم اما به صرف اینکه ما بگوییم درها را ببندیم و مردم را ملزم به استفاده از کالاهای داخلی کنیم و تولیدکننده هم تولید خود را ارتقا ندهد؛ به مردم خیانت کرده‌ایم و اتفاقی هم در حوزه تولید نمی‌افتد.

به عبارت دیگر، باید این نهضت فکری و نرم در بین مردم به وجود آید و البته به این نکته توجه داشت اگر ما صرفاً درهای کشور را ببندیم و تولیدکننده هم خود را به بی‌خبری بزند اتفاق خاصی نیفتاده و تنها قاچاق را تقویت می‌کنیم.

تسنیم: فکر می‌کنید راهکار عملی برای مبارزه با قاچاق چیست و این مسئله چه قدر به کالای ایرانی صدمه زده است؟

ابراهیمی: اتفاقاً بهترین اقدام عملی برای پیشگیری از قاچاق، ارتقاء تولیدات داخلی است؛ وقتی تولیدات داخلی قابلیت رقابت با محصولات داخلی و پیرامونی را داشته باشد به هیچ عنوان قاچاق صورت نمی‌گیرد؛ مگر به کشور ما زعفران قاچاق می‌شود؟ مگر برنج قاچاق داریم؟ پاسخ این سوالات خیر است چراکه کیفیت کالای داخلی ما بهتر است و اگر هم واردات داشته باشیم باز هم نمونه‌های داخلی وضعیت بهتری دارند و مردم آنها را انتخاب می‌کنند. 

هر جا مزیت داشته باشیم نه تنها در داخل مشکلی نداریم بلکه می‌توان برای تولید خارج نیز برنامه‌ریزی کرد.ضربه‌ای که اقتصاد کشور از قاچاق می‌خورند غیر قابل جبران است و اگر این مسئله مدیریت شود 60 درصد مشکل بیکاری کنونی رفع شده و حدود 2 میلیون شغل مولد ایجاد می‌شود. 

در برخی از رشته‌های نساجی ما مزیت تولید نداریم در برخی از حوزه‌ها دچار مشکلاتی هستیم؛ به عنوان مثال به لحاظ تنوع شکلی و رنگی و تأمین سلایق جوان‌ها محصولات داخلی ما قابل رقابت با کالاهای بیرونی نیستند البته باز هم تأکید می‌کنم یک بار برای همیشه مردم در یک زمان مشخص شده و دارای محدودیت، باید این فرصت را به تولیدکننده بدهند که بتوانند هم اقتصاد را ارتقاء داده و هم کالاهای مورد نیاز مردم را با کیفیت مناسب برای آنها تولید کنند.

انتهای پیام/ش