تبریک نوروزی دستفروش شهر مجسمه‌ها که صدای سیلی‌‌اش را همه ایرانیها شنیدند:«مسؤلان جوابم را نمی‌دهند»+فیلم
آخرین ماه خزان پاییز بود که صدای سیلی او را همه ایرانیها شنیدند،حال او و پسرش به نمادی از شهر مجسمه‌ها تبدیل شده‌اند و هر مسافری که کمی حواسش به آن رویداد سیلی مامور شهرداری باشد با زن دستفروش عکس یادگاری می‌گیرد که هنوز از مسببین آن سیلی گلایه دارد.
به گزارش خبرنگار اجتماعی خبرگزاری تسنیم، روبروی میدان و مجسمه معروف آناهیتا، بساط خود را پهن کرده، همچنان با پسرش دستفروشی می‌کند، مقداری سبزی محلی، عسل، پنیر و ... همان لباس محلی و چادری را به کمر دارد که در آذر سال 96 همان سیلی پرصدا و مهیب را بر صورت خود تحمل کرد، سیلی معروفی که به نمادی از مظلومیت دستفروشان در برابر برخی رفتارهای خشن شهرداری‌های کشور مبدل شد.
شهر او یعنی فومن معروف به شهر مجسمه‌ها که دیار مردان عارف و علمای بزرگی چون مرحوم محمدتقی بهجت فومنی است، در ایام نوروز پذیرای جمعیت قابل توجه ای از مسافران نوروزی است، مسافرانی که در ازدحام شلوغی و در صورت یادآوری آن رویداد سیلی مامور سد معبر شهرداری، با دیدن زن دستفروش، با او خوش‌وبشی کرده و عکس یادگاری می‌گیرند و از اوضاع و وضعیت او جویا می‌شوند، اوضاعی که همچنان بر مدار بی‌توجهی مسؤلان می‌چرخد، ولی او با لبخند زن گیلکی به استقبال مسافران نوروزی می‌رود.
زن دستفروش فومنی پس از 130 روز از گذشت آن سیلی معروف، از بی‌مهری شهرداری گلایه دارد، از اینکه دیگر حتی پاسخ تلفن‌های او را نیز نمی‌دهند و حتی برای پهن کردن بساط دستفروشی‌اش برخلاف وعده و وعیدهای؛ مسؤلان جایی ندارد و باید در گوشه پیاده‌رو، روزگار دستفروشی‌اش را به نظاره رهگذران بنشیند.
گفتنی است، ساکنان فومن را اقوام ایرانی گیلک‌ها و تالش‌ها تشکیل می‌دهند. فومن شهری است که در میان مزارع و باغ‌های اطراف خود محصور است. برنجکاری، کشت چای و توتون و پرورش کرم ابریشم از فعالیت‌های اصلی فومن است که عمدتاً در اطراف شهر دیده می‌شود. شهر فومن را به خاطر وجود مجسمه‌های فراوان به عنوان شهر مجسمه‌ها نیز می‌شناسند. اهالی این شهرستان از دو قوم عمده «گیلک» و «تالش» هستند که گیلک‌ها با زبان گیلکی از شاخه زبانهای هندواروپایی در نواحی جلگه‌ای و تالش‌ها نیز با زبان تالشی بیشتر در نواحی کوهستانی به سر می‌برند. هر دوی این گویش‌ها در ارتباط با دیگر زبانهای هند و اروپایی مانند کردی و فارسی هستند که هرکدام دارای زبان، آداب و رسوم خاص خود هستند. از نظر دیانت و مذهب نیز به جز عده‌ای اندک از اهل تسنن بقیه شیعه اثنی عشری هستند.
فومن شهری قدیمی است و به همین دلیل هنوز بافت قدیمی معماری خود را داراست. معماری سنتی این شهر مانند دیگر شهرهای استان گیلان است و سقف شیروانی و دیگر اجزای معماری سنتی شمال ایران تشکیل شده‌است. رود گازروبار از میانهٔ قسمت جنوب شرقی شهر فومن رد می‌شود و در قسمت‌هایی از آن عرض آن بسیار کم شده‌است به‌طوری‌که تنها به شکل نهر باقی مانده‌است.
همچنین می‌توان از محله‌های قدیمی آن به بالا محله، پائین محله (این محله دیگر به‌طور کلی از بین رفته است و جزو میدان اصلی شهر و مناطق تجاری آن شده است)، شهربیجار، سیاچا، شوپول کنار (به معنای کنار رودخانه) و گوربه کوچه اشاره کرد. فومن قدیم دارای بازار بزرگ هفتگی به نام سه‌شنبه بازار بوده‌است که آوازه آن حتی در آن زمان از مرزهای استان گیلان نیز گذشته بوده‌است.
انتهای پیام/
